เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 132

ริมฝีปากของกู้ตงสั่นเทาเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าเขากำลังพูดอยู่

แต่ทว่าในวิดีโอ ซ่งซานสี่มองรูปปากไม่ออก

แต่เขาเข้าใจว่า ผู้ชายคนนี้กำลังพูดคำหยาบ

ซ่งซานสี่รู้อย่างแจ่มแจ้งแล้ว

สวะอย่างซ่งซานสี่สำหรับกู้ตงแล้ว จะต้องเกลียดชังมากอย่างแน่นอน

หม้อใบนี้ พวกเราต้องแบกไว้บนหลังอีกแล้ว

หลังจากนั้น รถเมอร์เซเดส-เบนซ์คัสตอมขนาดยาวเป็นพิเศษคนหนึ่งก็ขับเข้ามา

ตัวรถที่ยาวอย่างน้องเจ็ดเมตร ก็มารับกู้ตง แล้วหลังจากนั้นก็จากไป

ข้อมูลการสังเกตุการณ์ของโจวเหวินปิง ก็หยุดชะงักลงตรงนี้

ซ่งซานสี่มองออกไปที่ด้านนอกหน้าต่างยามค่ำคืน แล้วก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างเบาบาง

ในเวลานั้น ข้อความของโจวเหวินปิงก็ถูกส่งมาแล้ว

"คุณซ่ง ตอนนี้กู้ตงเก่งกาจมากแล้ว ผมยังไม่ได้ตามไปที่บ้านของเขา แต่การแสดงออกครั้งสุดท้ายของเขา เหมือนได้ปลดปล่อยสัญญาณที่อันตรายมากบางอย่างออกมา เกรงว่ามันจะเป็นภัยต่อคุณ"

ซ่งซานสี่ตอบกลับไปว่า "ต้องลำบาคเหวินปิงแล้ว แฟนเห่าของโหย่วหรง เป็นคนที่ได้รับบทบาทว่าแข็งแกร่งและโหดเหี้ยม ผมอยากที่จะยินดีกับเขาแล้ว ถูกแล้ว มีแต่คนแบบนี้ ถึงเหมาะสมที่จะรับบทบาทเป็นแฟนเก่าของภรรยาผม"

โจวเหวินปิงโง่เขล่าไปเล็กน้อย นี่คือความตั้งใจอะไรกันแน่?

"คุณซ่ง คุณไม่กังวลสักนิดเลยเหรอ?"

"ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน[ เปรียบถึงไม่ว่าจะมาวิธีไหนก็สามารถรับมือได้.] จะกังวลอะไรกันล่ะ? หากเขาเป็นคนที่ใจกว้าง มีความสามารถ และจริงใจ หากเป็นความกล้าหาญ เช่นนั้น ถึงแม้ว่าโหย่วหรงยินยอมเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ผมก็ไม่อาจทำให้พวกเราสำเร็จอย่างง่ายดายหรอก"

"เฮอ ๆ คุณซ่ง คุณยังมีความรู้สึกกับซูโหย่วหรงอยู่สินะ! แต่ทว่า ดูตามสถานการณ์แล้ว ถึงแม้ผู้ชายคนนี้จะเปลี่ยนไปแข็งแกร่งแล้ว แต่ถ้าเปรียบเทียบจิตใจกับคุณ ยังต่างชั้นอยู่ไกลมาก"

"ไม่จำเป็นต้องประจบผมหรอก เดี๋ยวผมจะลอยเอา รีบพักผ่อนเถอะเหวินปิง คุณทำงานหนักแล้วจริง ๆ รอให้คุณกลับมา ผมจะเชิญคุณมารับประทานอาหาร"

"คุณซ่ง เกรงใจไปแล้ว ราตรีสวัสดิ์ครับ"

ซ่งซานสี่ไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด

เขาลุกขึ้น แล้วไปดูซูโหย่วชิงที่ห้องนอนหลัก

เธอนอนหลับอยู่ภายใต้แสงไฟสลัว และใบหน้าของเธอก็นิ่งสงบ

เขาค่อย ๆ จับชีพจรของเธออย่างนิ่งเงียบ

ข้อมือที่อบอุ่น ผิวพรรณที่เนียนนุ่ม สามารถทำให้ใจของคนสั่นไหวได้

ซ่งซานสี่สงบสติอย่างรวดเร็ว แล้วตรวจชีพจรของเธอต่ออย่างระมัดระวังครู่หนึ่ง

เลือดลมภายในร่างกาย มีความคงที่มาก

การตั้งครรภ์ ยังคงแข็งแรงและมีพลังขนาดนี้ ทารกในครรภ์]เจริญเติบโตได้เป็นอย่างดี

เกรงว่าหากผ่านไปอีกสองสามวัน แม้แต่อาการแพ้ท้อง ก็คงจะหายไปด้วยแล้ว

นี่เป็นเรื่องที่ดีมากที่สุดแล้ว

หลังจากนั้น ซ่งซานสี่ก็กลับไปถึงโซฟา แล้วนอนลงด้วยความสบายใจ

เขาจะต้องไม่รู้อย่างแน่นอน

ว่าที่เมืองหลวง กู้ตงได้มีคำสั่งให้ลงมือแล้ว

"ไปทำการตรวจสอบให้ฉัน ซ่งซานสี่ที่พ่ายแพ้จนต้องล้มละลาย จะสามารถมีรถมายบัค เบนท์ลีย์ บีเอ็มดับเบิลยู และรถเบนซ์อย่าละคันได้อย่างไร!"

"ตรวจสอบสิ่งที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของเขา ฉันต้องการรายงานที่สมบูรณ์ที่สุดหนึ่งฉบับ"

"และทั้งหมดนั้นจำเป็นต้องมีหลักฐาน และต้องเป็นหลักฐานที่มัดตัวแน่นหนาด้วย!"

ตะวันแดง กรุ๊ป สาขาภาคตะวันตกเฉียงใต้ ดำเนินการโดยรองประธานกู้ตง และมีลูกน้องที่มีความสามารถอยู่ไม่น้อย

เย็นวันนั้น แม้จะดึกดื่นแล้วก็ยังมีคนไปที่เมืองจงไห่

นอกจากนี้ กู้ตงยังออกคำสั่งต่อหัวหน้าฝ่ายของฝ่ายแผนงานอีกด้วยว่า "นับตั้งแต่วันนี้ไป ตะวันแดง กรุ๊ป จะเคลื่อนพลไปยังเมืองจงไห่ ก่อนปีใหม่สองพันสิบตามปฏิทินจันทรคติ ฉัน กู้ตง จะกลับคืนสู่ตงไห่อย่างเป็นทางการ!"

ซ่งซานสี่ ก็ไม่อาจรู้ได้ว่ากู้ตงนั้นมีแผนการอะไรอยู่

เขารู้ว่า กู้ตงต้องการจะแก้แค้นอย่างแน่นอน และต้องการมาแย่งผู้หญิง แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

วันต่อมา หลังจากเวลาอาหารเย็น ซ่งซานสี่บอกว่าต้องการกลับไปเอาของที่บ้าน

ซูโหย่วชิงก็ไม่ได้สงสัยอะไรเลย และอยู่กับเถียนเถียนที่บ้าน จากนั้นก็กล่อมให้นอนหลับ

ซ่งซานสี่ กลับไปถึงชุมชนที่เก่าแก่ทรุดโทรมนั้น

แล้วรถ ก็จอดอยู่ที่ด้านนอกห้องเล่นไพ่นกกระจอกของจางหงเหม่ย

จางหงเหม่ยคาบบุหรี่ไว้ในปาก และกำลังเล่นไพ่นกกระจอกกับคนอื่นอยู่!

"อ่านั่น...เช่นนั้นต้องขอบคุณพี่จางแล้ว"

"มาเกรงใจอะไรล่ะน้องซานสี่ นายเป็นผู้มีพระคุณอันยิ่งใหญ่ของพวกเราตระกูลจาง พ่อของฉันน่ะนะ พูดถึงนายอยู่ตลอดเลย พูดแล้วจะต้องเชิญนายไปกินข้าวสักหน่อย..."

"ฮ่า ๆ คุณอาจางเกรงใจแล้ว เกรงใจ..."

“...”

แก้ไขปัญหาเรื่องนี้เสร็จสิ้นแล้ว ซ่งซานสี่ก็จากบ้านไปด้วยความพึงพอใจ

ชีวิต และการต่อสู้ บางเวลาก็ต้องใช้ประโยชน์จากอำนาจเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

ไม่อย่างนั้น ไปดึงรั้งคุยกับคนอย่างหยวนจินฮวา มันน่ารำคาญเกินไป!

การใช้ชีวิต ก็น่าจะผ่อนคลายลงหน่อยแล้ว

เจ้าพ่อ ก็มีความคิดของเจ้าพ่อ

ขับรถกลับไปที่บ้านของซูโหย่วชิง เมื่อไปได้ครึ่งทาง ก็ได้รับโทรศัพท์ของกู้หยุนม่ง

ผู้หญิงคนนี้ ค่อนข้างมีความสุขมาก พูดว่าวันนี้ไปสัมภาษณ์ที่อสังหาฯหรงสีแล้ว ผู้จัดการหลินคนนั้นให้เงินเดือนมากกว่าบริษัทเงินทุนถึงสองเท่า โบนัสก็สูงมากเช่นกัน

ซ่งซานสี่บอกว่าอย่างนั้นก็ดีแล้ว ทำให้ดี จะต้องมีอนาคตที่สดใสแน่

กู้หยุนม่งกล่าวว่า "ซานสี่ นายไปรู้จักผู้จัดการหลินได้อย่างไร?"

"ลูกของพวกฉันเรียนอยู่ชั้นเดียวกันในโรงเรียนอนุบาล"

"เป็นอย่างนี้นี่เอง! พรุ่งนี้ว่างไหม ฉันอยากที่จะเชิญนายมากินข้าวตามลำพัง เพื่อแสดงความขอบคุณ"

"จะเลี้ยงข้าวหรือไม่ นั่นไม่สำคัญเลย เธอสามารถตระหนักถึงคุณค่าของตัวเองและความฝันได้ เช่นนั้นก็ดีแล้ว"

"อุ๊ย ดูคำพูดของนาย มีสไตล์สูงกว่าเมื่อก่อนมากเลยนะ! ซ่งซานสี่ นายเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ "

"คนเรา ต่างก็สามารถเปลี่ยนได้ เปลี่ยนไปดีขึ้นก็พอแล้ว ไม่คุยแล้ว รีบนอนเถอะ ฉันก็จะถึงบ้านแล้ว"

“โอ้…”

และในเวลานี้ วิลล่าของกู้ตงในเมืองหลวง

ภายในห้องหนังสือ ข้อมูลการรับสมัครที่ส่งโดยฝ่ายทรัพยากรบุคคล ก็เปิดอยู่ในคอมพิวเตอร์ จำเป็นที่จะต้องให้เขาเซ็นชื่อและอนุมัติสักหน่อย

เขา ได้เห็นชื่อที่คุ้นเคยชื่อหนึ่งคือ : เกาเสี่ยวหลิน