เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 140

แอเรียนยืนอยู่หน้าหน้าต่างฝรั่งเศสในห้องนอนของเธอมองออกไปในยามค่ำคืน หัวใจของเธอระส่ำระสาย บางจุดเริ่มมีฝนตกปรอยๆ

เมื่อเธอเห็นไฟรถที่สว่างจ้าจากระยะไกลเธอดึงปกเสื้อคลุมด้วยนิ้วเรียวยาวและหมุนตัวจากนั้นเดินลงไปชั้นล่าง

ไม่กี่นาทีต่อมามาร์คก็เดินเข้ามาโดยเปียกเล็กน้อย เธอคว้าผ้าขนหนูและเดินเข้ามาหาเขา “อากาศเย็นและฝนตก อย่าป่วย รีบไปอาบน้ำเถอะ”

มาร์คไม่ได้หยิบผ้าเช็ดตัว เขาไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำ เขาเดินตรงขึ้นไปชั้นบนแทน

เธอก็ไม่อายกับเรื่องนี้เช่นกัน เธอนั่งลงและแขวนผ้าเช็ดตัวไว้ที่โซฟา

หลังจากนั้นไม่นานมาร์คก็มาถึงชั้นล่างอีกครั้งพร้อมกับอาบน้ำให้สดชื่นเรียบร้อย ผมสีดำสนิทของเขาเป็นประกายระยิบระยับด้วยหยดน้ำที่เหมือนคริสตัล เมื่อเดินผ่านโซฟาเขาก็หยิบผ้าขนหนูขึ้นมาและเป่าผมให้แห้ง การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ จากเขาทำให้แอเรียนกล้าที่จะเข้าหาเขา

“ทำไมคุณถึงปฏิเสธการทำงานร่วมกับคินซีย์?” เธอถามห้วนๆ

“เพราะหนี้สินมีมากกว่าทรัพย์สิน คุณคิดว่ามันคืออะไรล่ะ?” เขาตอบอย่างไร้ความปรานี

ริมฝีปากของแอเรียนขยับ แต่เธอไม่ได้พูดในทันที เธอหยุดคิดอย่างรอบคอบแล้วพูดว่า “มีที่ว่างสำหรับการคุยไหม?”

มาร์คไม่ได้ให้คำตอบกับเธอในทันที เขาลุกขึ้นและก้าวออกไปข้าง ๆ เพื่อโทรออก

ที่โต๊ะอาหารค่ำ แอเรียนรู้สึกหวาดหวั่น เธอกลัวการกินเร็วเกินไปเช่นกัน เมื่อเธอสังเกตเห็นว่ามาร์คมีจังหวะที่ค่อนข้างสบายในการทานอาหารของเขา เธอก็อดไม่ได้ที่จะหยิบอาหารทุกจานมาใส่จานให้เขาส่วนใหญ่เป็นเพราะเธอกลัวว่าเขาจะยังกินอยู่เมื่อเธอทานอาหารเสร็จ ...

เมื่อมองไปที่แต่ละส่วนแม้จะมีอาหารหลากหลายบนโต๊ะ แต่ปริมาณอาหารที่เสิร์ฟก็ไม่ได้อยู่ในปริมาณมาก ความอยากอาหารของเธอก็มากขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ด้วย...

มาร์คสังเกตเห็นการกระทำของเธอและคิดว่าเธอกังวลกับการตอบสนองของเขา เขาจ้องมองเธออย่างใจเย็นและพูดว่า “ผมจะคิดเรื่องนี้ คุณไม่จำเป็นต้องล้มตัวเองด้วยความพยายามที่จะชนะใจผมก็ได้”