เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 170

เมื่อแอเรียนไม่ได้รับคำตอบเธอจึงพูดต่อ "อะไรนะ? คุณมีเงินไปเกลือกกลั้วข้างนอก แต่ไม่มีให้ภรรยาอย่างนั้นเหรอ?”

"ฉันเข้าใจแล้ว” รอยยิ้มที่คลุมเครือปรากฏขึ้นในดวงตาของมาร์ค

หลังจากวางสายเขาก็โอนเงินบางส่วนให้เธอทางโทรศัพท์ทันที รอยยิ้มในดวงตาของเขาพุ่งไปที่ริมฝีปากของเขา

แอรี่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาเมื่อสังเกตเห็นว่ามาร์คดูเหมือนอารมณ์ดีหลังจากรับสาย “พี่มาร์คที่รัก นั่นใครเหรอคะ? คุณดูมีความสุขมากหลังจากรับสายนั้นน่ะค่ะ…”

รอยยิ้มบนใบหน้าของมาร์คลดลงทันทีในขณะที่เขาตอบอย่างเฉยเมยว่า “ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอกครับ”

เฮเลนสังเกตเห็นสถานการณ์และกระซิบว่า “แอรี่ ลูกไม่พูดมากไปหน่อยหรือ? ขนาดอาหารก็ยังหยุดปากลูกไม่ได้สินะ?”

แอรี่ปิดปากด้วยความรำคาญ สัญชาตญาณของผู้หญิงแม่นยำมาก คนที่เรียกมาร์คเมื่อกี้ไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน

แอเรียนมองไปที่การแจ้งเตือนธุรกรรมทางโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกขัดแย้งเล็กน้อยในใจ เธอไม่เคยคาดหวังว่าจะได้เงินจากมาร์คมาง่าย ๆ และไม่เพียงแค่นั้น มันยังเป็นเงินก้อนใหญ่เลยทีเดียว...

ทิฟฟานี่โน้มตัวเข้ามาดู “เป็นเรื่องดีที่มีสามีรวย เพียงแค่โทรแล้วเธอได้รับเงินก้อนโตขนาดนี้ เราจะไปซื้อของหรือหาใครสักคนเพื่อตามรอยคุณสโลนใช่ไหม?”

แอเรียนรีบกลับไปด้วยความรู้สึกของเธอและพูดว่า “แน่นอนว่าต้องหาใครสักคนที่จะตามหาคุณสโลนได้ เธอมีความเชี่ยวชาญในด้านนี้ ช่วยฉันหาคนทำเรื่องนี้ฉันจะจ่ายเงินให้”

หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็วางช้อนส้อมลงและเดินตรงไปชั้นบน แอเรียนไม่ต้องการฟังคำพูดของเขา แต่พวกมันผูกมัดเธอเหมือนคำสาปเช่นเดียวกับที่เคยทำในอดีต

เหตุการณ์ล่าสุดปลุกความดื้อรั้นที่ฝังลึกลงไปในกระดูกของเธอ เธอต้องการที่จะต่อสู้กับเขาตลอดเวลาและแม้กระทั่งทำสิ่งที่แย่กว่านั้น อย่างไรก็ตาม เมื่อใดก็ตามที่มาร์คใช้น้ำเสียงสั่งเธอ เธอก็ยังคงรู้สึกว่าต้องเชื่อฟังคำพูดของเขาโดยไม่รู้ตัว... เธอเกลียดความรู้สึกที่เลวร้ายนี้เสียจริง!

แอเรียนนั่งนิ่งเงียบอยู่พักหนึ่ง แต่สุดท้ายก็รีบตักอาหารทั้งหมดลงในชามของเธอและไปที่สวนหลังบ้านเพื่อเล่นกับแมวของเธอ การเล่นกับแมวของเธอเท่านั้นที่จะระงับความโกรธในใจของเธอได้

หลังจากนั้นไม่นานแมรี่ก็รีบไปที่สวนหลังบ้านเพื่อตามหาเธอ “แอริ นายท่านเรียกหาเธอแล้วนะ”