เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 244

“คุณตั้งใจทำเช่นนี้ ใช่ไหม?” เธอมองแจ็คสันด้วยสายตาที่เอาผิดเขา

“ไม่นะ ผมไม่ได้ทำ ตอนที่ผมออกไปแก้วยังวางอยู่ที่ที่วางแขนอยู่เลย ผมไม่รู้ว่ามันหกได้อย่างไร” แจ็คสันยักไหล่อย่างไร้เดียงสา

“คุณจงใจทำให้งานฉันเยอะ ใช่ไหม? คุณก็รู้ว่าฉันเหนื่อยจากการทำความสะอาดแค่ไหนแต่คุณก็ยังหาเรื่องให้ฉันต้องเก็บกวาด! คุณจะให้ฉันเช็ดคราบนี้ออกอย่างไร?” ทิฟฟานี่ทำหน้าราวกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้ เธอไม่เคยต้องกำจัดคราบเปื้อนบนโซฟามาก่อนเธอจึงไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้

แจ็คสันหัวเราะออกมาทันที เขาคิดว่าทิฟฟานี่จะกล่าวหาว่าเขาจงใจทำให้โซฟาสกปรกเพื่อบังคับให้เธออยู่ต่อ เขาคาดไม่ถึงว่าความคิดของเธอจะบริสุทธิ์ขนาดนี้ มันเหมือนกับว่าสมองของเธอนั้นมีความคิดไม่เหมือนกับสมองของคนปกติ

ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว และในที่สุดทิฟฟานี่ก็ยอมรับความจริงว่าวันนี้เธอจะไม่ได้กลับบ้าน ถึงกระนั้นเธอก็ยังยืนกรานที่จะไม่ใช้ผ้าห่มผืนเดียวกับแจ็คสัน อย่างน้อย วิธีนี้ก็สามารถทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยขึ้น

ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์...

นีน่าบังคับให้แอเรียนมาช่วยเลือกกระเป๋าแบรนด์เนมลิมิเต็ดอิดิชั่นหน้าคอมพิวเตอร์กับเธอ ทุกใบถูกแนะนำโดยเพื่อนเธอที่อยู่ต่างประเทศ เนื่องจากเขตเวลาที่แตกต่างกันพวกเขาจึงต้องอยู่จนดึก

“นีน่า วันนี้พอก่อนไหม? ฉันง่วงมากเลย…” แอเรียนทนไม่ไหวแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนครึ่งแล้ว เธอโดนนีน่า ‘สั่ง’ ให้มาช่วยเลือกกระเป๋าทันทีที่เธอกลับมาถึง แอเรียนอิจฉามาร์คที่ตอนนี้คงจะหลับสนิทไปแล้ว เธอก็อยากนอนเหมือนกัน!

นีน่ายังคงเต็มไปด้วยพลังราวกับว่าเธอจะไม่มีวันหมดเรี่ยวแรง “ไม่ต้องห่วง! เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว เร็ว เลือกให้ตัวเองซักใบสิ เดี๋ยวฉันซื้อให้”

หลังจากนั้นไม่นานทุกอย่างก็กลับมาปกติเหมือนเดิม ทิ้งไว้เพียงความเงียบของราตรี

ทุกคนตื่นสายในวันถัดไป นีน่าตื่นสายเนื่องจากเมื่อคืนช็อปดึกไปหน่อย แต่กลับกัน ราตรีของแอเรียนและมาร์คนั้นกลับยุ่งวุ่นวาย

ด้วยเหตุนี้แมรี่และพ่อบ้านเฮนรี่จึงได้มีเวลาว่างมากขึ้น พวกเขายืนคุยกันที่ประตูว่าหลายปีที่ผ่านมานี้เขาไม่เคยเห็นมาร์คนอนเลยเวลาเที่ยงเลย

จริง ๆ แล้ว แอเรียนตื่นตั้งแต่ 10 โมงเช้า แต่พอเธอจะลุกขึ้นมาร์คก็ดึงเธอกลับลงไปนอนต่อ ถึงแม้ว่าประสบการณ์เมื่อคืนนั้นเป็นประสบการณ์ที่ดีที่สุดเท่าที่เธอเคยได้รับมาแต่นั้นก็ส่งผลให้เธอล้าอยู่ดี สุดท้ายเธอก็คิดเพียงสิ่งเดียวในใจเมื่อเธอมองไปที่ผู้ชายที่อยู่บนเธอ ต่อให้ใช้เวลาทั้งชีวิตนี้เธอก็ไม่มีวันที่จะเคยชินกับเรื่องนี้ได้หรอก!