เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 262

เฮนรี่ขวมดคิ้วเป็นการตอบรับก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพูดกับมาร์คไม่กี่คำก่อนที่จะวางสาย แอเรียนนั่งลงที่โต๊ะแล้วทานข้าวต้มด้วยอาการหัวร้อน “เขาพูดว่าอะไรคะ ลุงเฮนรี่?”

“นายท่านพูดว่า ‘ติดไว้ก่อนนะ’...” เฮนรี่ตอบด้วยสีหน้าที่จริงจัง

“ได้… หนูจะคอยดู เดี๋ยวก็รู้ ว่าใครกันแน่ที่ขี้ขลาด” แอเรียนพูดด้วยความรู้สึกผิดพร้อมกับการทานข้าวต้มต่อไป

หลังจากที่เธอเลิกงานตอนเย็นเธอก็ได้ไปพบทิฟฟานี่และกำลังพากันไปที่บ้านพักพักฟื้นอีกครั้ง พวกเธอเพิ่งจะไปถึงหน้าห้องพักของจอร์จตอนที่พวกเธอเห็นผู้หญิงแก่คนหนึ่งกำลังทำความสะอาดอยู่ ประตูห้องถูกเปิดไว้ ข้างในไม่มีใครเลย

“ขอโทษนะคะ คุณจอร์จ ลีไวน์ คนไข้ห้องนี้ไปไหนหรอคะ?” ทิฟฟานี่ถามอย่างรวดเร็ว

ผู้หญิงคนนั้นหยุดการกระทำของเธอและจ้องมาที่พวกเขา “ไปแล้ว ญาติของเขามารับกลับไปตั้งแต่เช้าแล้ว”

แอเรียนรู้สึกว่าราวกับโดนฟ้าผ่าทั้ง ๆ ที่ฟ้าสดใส “ไปแล้ว? ไปไหน?”

ทิฟฟานี่เองก็คาดไม่ถึงเช่นกัน “ถ้าอย่างนั้น… คุณช่วยโทรหาเราได้ไหมหากจอร์จหรือญาติเขากลับมาที่นี่อีก? ได้โปรดบันทึกเบอร์พวกเราไว้ เรื่องนี้สำคัญมากสำหรับพวกเรามากค่ะ”

ผู้หญิงคนนั้นใจดีมากและยินดีที่จะจดเบอร์ทิฟฟานี่ไว้

แอเรียนโทรหานักสืบทันทีที่ออกมาจากโรงพยาบาล “จอร์จ ลีไวน์ ที่ยู่ในบ้านพักฟื้นได้เซ็นใบขอออกวันนี้และก็ได้ย้ายออกเรียบร้อยแล้ว เราไม่รู้ว่าเขาไปที่ไหนแต่คุณต้องสืบให้ได้เร็วที่สุด เท่าที่ฉันรู้มาคนที่คอยมาเยี่ยมเขาเป็นผู้ชายวัยกลางคนหล่อมากและค่อนข้างสูง หน้าตาดีและมีฐานะที่ดี เขาเป็นคนดูแลค่าใช้จ่ายให้กับจอร์จด้วย อย่างไรก็ตาม เขาอาจจะไม่ใช่ลูกชายของจอร์จ คุณสามารถสืบต่อได้ ฉันไม่สนว่าคุณจะคิดราคาเท่าไหร่ แต่คุณต้องสืมมาให้ฉัน!”