เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 346

ทิฟฟานี่ทึ่งเล็กน้อยเมื่อพวกเขามาถึงที่บ้านของครอบครัวเวสต์ ในเมืองหลวงบ้านแบบนี้ต้องมีราคาไม่น้อยแน่นอน ทุกรายละเอียดของมันแสดงถึงร่องรอยของประวัติศาสตร์ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่มีค่ามากจนไม่สามารถระบุมูลค่าได้ เธออดไม่ได้ที่จะหยุดและชื่นชมต้นไม้อายุกว่าร้อยปีในสวน เพียงต้นไม้นี้ต้นเดียวก็ราคาสูงแล้ว

“คุณสามารถมาได้บ่อย ๆ เท่าที่คุณต้องการเลยนะ” แจ็คสันแซวอย่างติดตลก

“อ่ะจ้า” ทิฟฟานี่กลอกตาใส่เขาและย่ำเข้าบ้านด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอราวกับว่าเธอไม่มีมารยาทเลย นี้เป็นแผนของเธอ -- ยิ่งคุณหญิงเวสต์ไม่ชอบเธอมากเท่าไหร่ยิ่งดีเท่านั้น

ซัมเมอร์ เวสต์ นั่งดื่มชาอยู่ในห้องนั่งเล่นตอนที่พวกเขาเดินเข้ามา เธออุ้มพุดเดิ้ลสีเทาอ่อนไว้ในอ้อมแขน เมื่อเธอเห็นทิฟฟานี่เธอพูดด้วยสีหน้าที่กึ่งยิ้ม “เธอคนนี้แรงไม่เบาเลยนะ แต่ก็ดีแล้ว ดีกว่าแสร้งทำเป็นดอกไม้ที่บอบบาง”

ในหัวของทิฟฟานี่สับสนไปหมด ด้วยไอคิวของเธอ เธอไม่สามารถบอกได้ว่าคุณหญิงเวสต์กำลังประชดประชันหรือพูดด้วยความจริงใจ

เธอเดินไปที่โซฟาตรงข้ามคุณหญิงเวสต์และนั่งลง “น้องหมาสวยงามจังเลยนะคะคุณเวสต์ คุณคงใช้ความพยายามอย่างมากในการบำรุงรักษามัน”

ซัมเมอร์ เวสต์ กลอกตาใส่มาร์ค “ถูกต้อง ฉันไม่มีหลานให้เล่นด้วยฉันก็เลยเบื่อ ฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องเลี้ยงสุนัข เธอกับแจ็คสันคบกันมานานแค่ไหนแล้ว?”

“ยังไม่นานค่ะ” ทิฟฟานี่ตอบ “เรายังศึกษาดูใจกันอยู่ เรายังไม่รู้จักกันอย่างสนิทสนมลึกซึ้งขนาดนั้น”

แจ็คสันรู้ตัวว่าทิฟฟานี่พยายามจะเล่นงานเขา เขาจึงต้องขึ้นไปชั้นบนอย่างไม่มีทางเลือก “แม่ ผมต้องจัดการบางอย่างในบริษัท แม่คุยกับทิฟฟ์ไปก่อนนะ”

ทิฟฟ์? นี่เป็นครั้งแรกที่ทิฟฟานี่ได้ยินเขาเรียกเธอด้วยชื่อนั้น เธอยังคงรู้สึกขนลุกทั่วตัวทั้ง ๆ ที่รู้ว่านี่เป็นเพียงการแสดงเท่านั้น

เมื่อแจ็คสันจากไปแล้ว คุณหญิงเวสต์ก็วางสุนัขลงและลุกมานั่งข้าง ๆ ทิฟฟานี่ “เธอบอกว่าพวกเธอเพิ่งรู้จักกันและยังไม่ได้สนิทสนมกันขนาดนั้น เธอกำลังบอกว่าเธอยังไม่ได้ทำ ‘มัน’ เลยอย่างงั้นหรอ?”

"มัน?” ทิฟฟานี่รู้สึกราวกับว่ามีสายฟ้าผ่าบนท้องฟ้า จริงอยู่ว่าเธอเป็นผู้หญิงสมัยใหม่และสามารถพูดเรื่องเซ็กส์ได้ทุกเมื่อที่เธอต้องการ แต่เธอกำลังคุยกับผู้อาวุโสกว่าอยู่ เขาคงไม่คาดคิดให้เธอพูดถึงเรื่องนี้ใช่ไหม? มันคงจะดีกว่าถ้าเธอจะสงวนตัว “ 'มัน'? ‘มัน’ คืออะไรคะ?"

คราวนี้ทิฟฟานี่ถึงกับกระวนกระวาย “ไม่อย่างอย่างนั้น… คุณเวสต์ คุณไม่ติดอะไรจริง ๆ หรอคะ? คุณเพิ่งพูดว่าคุณอยากมีหลายมากไม่ใช่หรอคะ? คุณยอมรับเรื่องที่หนูไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ได้อย่างไร?”

คุณหญิงเวสต์จ้องเธออย่างจริงจัง “แล้วจะให้ฉันทำอย่างไร? จะให้ฉันบอกแจ็คสันให้เลิกกับเธอหรอ? นั้นเป็นเรื่องที่ไม่ควรนะ ฉันยังมีอีกหลายวิธีที่ฉันจะมีหลานได้ ฉันชอบความตรงไปตรงมาและความเถนตรงของเธอ แจ็คสันของเราเป็นคนที่มีน้ำใจมาก เธอสองคนจะเติมเต็มซึ่งกันและกัน เธอเข้ากันได้ดีมาก เอาล่ะ ได้เวลาทานอาหารแล้ว เธอไม่เรียกแจ็คสันที ฉันได้ยินมาว่าเธอทำงานที่บริษัทเขา หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จเธอก็ควรกลับนะ ฉันจะไม่รบกวนเวลาเธอมาก คนหนุ่มสาวควรทำงานหนัก”

ทิฟฟานี่เดินเข้าไปในห้องทำงานด้วยคำถามในหัวเต็มไปหมด “แจ็คสัน แม่ของคุณไม่มีปัญหาอะไร เขาบอกว่าเขาไม่สนใจว่าฉันจะท้องได้หรือไม่ เขาประชดใช่ไหม? เขาต้องประชดแน่ ๆ เขาบอกให้เรากลับทันทีที่เราทานข้าวกันเสร็จด้วย เขาต้องไม่ชอบฉันแต่ไม่กล้าบอกตรง ๆ เลยจะไล่ฉันกลับ ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ๆ!”

แจ็คสันจ้องมองเธออย่างไม่พอใจ “คุณพยายามที่จะทำให้ทุกอย่างพังใช่ไหม? ผมจะบอกคุณให้นะ การกระทำของคุณตรงกับความพอใจของแม่ผมหมด เขาไม่ได้ประชดและเขาจะไม่มีวันไม่กล้าบอกอะไรตรง ๆ ถ้าเขาไม่ชอบคุณเขาจะต้องตำหนิและด่าว่าคุณไปแล้ว เขาไม่ได้บอกให้เรากลับทันทีที่เราทานอาหารเสร็จเพราะเขาไม่ได้ชอบคุณและต้องการที่จะไล่คุณไป แต่เพราะ… เขาอยากให้เรามีเวลาอยู่ด้วยกันมากกว่า อย่างไรก็ตาม เขาดูพอใจในตัวคุณมาก วันหลังมาทานอาหารที่นี้ใหม่นะ”

ทิฟฟานี่ไม่ย่อท้อ เรื่องนี้ยังไม่จบง่าย ๆ หรอก เธอจะทำให้คุณหญิงเวสต์เกลียดเธอจนได้