เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 368

การสูญเสียเครื่องเพชรเครื่องประดับบางอย่างก่อให้เกิดการล้มละลายของครอบครัวเลน แจ็คสันไม่สามารถจินตนาการได้ว่าทิฟฟานี่จะตอบสนองอย่างไรหากเธอพบว่าอีธานเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้ครอบครัวของเธอต้องล้มละลาย ตอนนี้ อีธานมีความสุขกับชื่อเสียงของเขาที่เขาได้มาเพราะเคยพึ่งพาครอบครัวเลนโดยการซื้ออาคารที่ยังสร้างไม่เสร็จและก่อตั้งบริษัทสองสามแห่งด้วยเงินสดที่เขาได้รับจากการขายเครื่องประดับ แม้ว่ามาร์คจะขาดทุนทางการเงินไปบ้าง แต่ครอบครัวเลนนั้นถึงกับพังพินาศไปอย่างสิ้นเชิง

ทันใดนั้น ทิฟฟานี่ก็พรวดพราดเข้าประตูห้องทำงานเขามา “แม่ ๆ ของเราดื่มน้ำชายามบ่ายด้วยกัน และเมื่อกี้แม่ของคุณก็ส่งข้อความมาบอกฉันว่าพวกเขากำลังจะไปช้อปปิ้งกัน!”

แจ็คสันปิดสมุดบันทึกของเขาอย่างไร้ความรู้สึกและพูดด้วยท่าทางสงบ ๆ “คุณจะตื่นตระหนกทำไม? ปล่อยพวกเขาไปเถอะ”

ทิฟฟานี่อธิบายด้วยความไม่พอใจว่า “พวกเราแค่เล่นการแสดงกันและฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะบอกแม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงได้ยังไง? เราจะทำอย่างไรถ้าพวกเขารู้ความจริง? ฉันอยากให้คุณรู้ว่าแม่ของฉันจะไม่ยอมให้เราเลิกกันเด็ดขาดเมื่อเขารู้ว่าเราคบกัน พูดตรง ๆ เลยนะ เขาผูกพันกับชีวิตหรูหราที่เราเคยมี ดังนั้น เขาจึงแทบจะอดใจรอไม่ไหวที่จะให้ฉันแต่งงานกับคนรวยซักที ไม่สำคัญว่าผู้ชายคนนั้นจะผ่านการหย่ามาหรือไม่ตราบใดที่เขามีเงิน กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเขาเป็นนักขุดทอง ตอนนี้คุณเข้าใจหรือยัง? นี่เป็นข้อตกลงระหว่างเรา ฉันไม่อยากสูญเสียความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีไปกับเรื่องนี้!” เมื่อเธอพูดจบประโยคจึงสามารถเห็นได้ว่าเธอตกอยู่ในความสิ้นหวังและทำอะไรไม่ถูก

เมื่อเห็นดั่งนั้นแจ็คสันก็ตระหนักได้ว่าเขาได้ละเลยความรู้สึกของเธอ เขากล่าวว่า “มันไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่คุณคิด ผมเป็นลูกชายคนเดียวในครอบครัวและแม่ผมก็ไม่ได้สนใจว่าผมจะใช้จ่ายกับคุณและครอบครัวของคุณไปเท่าไหร่ คุณจะเสียศักดิ์ศรีอย่างไรหรือทำไม? ผมคิดว่านี่เป็นความคิดที่ดีนะ เราทั้งสองได้รับสันติสุขโดยการทำให้มารดาของเราพอใจ เอาล่ะ ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวผมจัดการเอง คุณไปหาอะไรทำเถอะ”

ทิฟฟานี่รู้สึกว่าเขาไม่ได้จริงจังกับเรื่องของเธอเท่าไหร่ “จ่ะ พูดราวกับว่าเราคบกันจริง ๆ ไปเลย เราแค่แกล้งเป็นคู่รักไม่ใช่หรอ? ถึงแม้ว่าเราจะเป็นคู่รักกันจริง ๆ ฉันก็ยังไม่สบายใจที่คุณจะต้องใช้เงินกับฉันอยู่ดี ฉันไม่เอาด้วยแล้ว ฉันไม่ต้องการเล่นเกมนี้อีกต่อไป ฉันจะบอกแม่ของคุณว่าเราเลิกกัน ฉันจะไม่เล่นการแสดงนี้อีกต่อไป!”

แอเรียนนิ่งเงียบจนกระทั่งทิฟฟานี่บ่นเสร็จ “เธอพูดถูกนะทิฟฟ์ มันจะดีที่สุดหากไม่นำสมาชิกในครอบครัวมาเกี่ยวข้อง แจ็คสันริเริ่มที่จะเอาครอบครัวของเขาเข้ามามีส่วนร่วม แต่เธอไม่ควรเอาแม่ของเธอเข้ามามีส่วนร่วมด้วย ไม่อย่างนั้นสิ่งต่าง ๆ จะยากขึ้นสำหรับเธอ อย่างไรก็ตาม มันคงจะดีถ้าพวกเธอเป็นคู่รักกันจริง ๆ แต่น่าเสียดายมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น”

ทิฟฟานี่ไม่สามารถควบคุมความหงุดหงิดของตนเองได้อีกต่อไปและบีบตุ๊กตากระต่ายของแอเรียนราวกับว่ามันเป็นแจ็คสัน “ไอ้บ้านั่น ไม่เห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงจังมากพอ และเขาก็ไม่สนใจความรู้สึกของฉันเลย ฉันเป็นมนุษย์และฉันมีความคิดของตัวเอง ทำไมเขาถึงไม่ถามฉันว่าฉันมีความสุขหรือไม่? เราควรที่จะตกลงทุกเรื่องให้ชัดเจนว่ามันเป็นเพียงธุรกิจถูกไหม? ยิ่งชัดยิ่งดี เหตุผลที่เขาใช้ให้ฉันแกล้งเป็นแฟนของเขาก็เพราะเขาไม่อยากแต่งงาน อย่างนี้เราจะคบกันจริง ๆ ได้อย่างไร? บอกตามตรงว่าฉันไม่มีแผนที่จะมีความสัมพันธ์ใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานการณ์ทางการเงินของฉันแบบนี้”

แอเรียนดีใจที่ข้าวปั้นไม่ได้อยู่ในห้องกับพวกเขา ไม่อย่างนั้นทิฟฟานี่อาจจะระบายความหงุดหงิดของเธอที่มัน “พอแล้วทิฟฟ์ ร่าเริงหน่อยสิ ปล่อยมันไปเถอะ เธอก็บอกแจ็คสันไปแล้วว่าต้องการยุติข้อตกลง เอาอย่างนี้ไหม? เดี๋ยวฉันพาเลี้ยงอาหาร ไวท์ วอเตอร์ เบย์ คาเฟ่ ดีไหม? อาหารที่ดีจะช่วยให้เธอลืมปัญหาได้ โอ้ ใช่ และแจ็คสันจะไม่อยู่ที่นั่นเพราะนี่ไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์”