เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 404

ทิฟฟานี่หน้าแดงทันที แทนที่จะต่อว่าเขาเธอกลับกระดกไวน์หมดแก้วด้วยความตื่นตระหนก “คุณมันลามกหยาบคาย…”

ปฏิกิริยาของเธอทำให้เขาตกตะลึงเป็นเวลาสองวินาที เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาพูดติดตลกแบบนี้ในอดีตเธอจะตอบโต้แทนที่จะหน้าแดง...

จู่ ๆ โทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้น ทิฟฟานี่รับโทรศัพท์ต่อหน้าเขาโดยไม่ลังเล “อีธาน? ฉันกินข้าวอยู่ข้างนอก ทำไม? ไม่ใช่ใครทั้งนั้น ฉันอยู่กับเพื่อน อะไรนะ? เจอกัน? กว่าฉันจะเสร็จก็น่าจะดึกแล้ว ไว้ค่อยเจอกันพรุ่งนี้ได้ไหม? อีกอย่าง ฉันลาออกแล้วนะ พรุ่งนี้ฉันว่างทั้งวันเลย ตกลง ฉันวางแล้วนะ”

หลังจากที่ทิฟฟานี่วางสายเธอก็ดำเนินการทานอาหารต่อ เธอจึงไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าที่เยือกเย็นของแจ็คสัน หลังจากที่เธอดื่มไวน์ไปอีกหลายแก้ว สีแดงบนหน้าของเธอก็ดูเหมือนจะไม่จางหายอีกต่อไป ปกติเธอจะเป็นคนที่คอแข็ง แต่มันไม่ได้เป็นเช่นนั้นแล้วเนื่องจากเธอไม่ได้ดื่มมาพักใหญ่แล้ว และเพราะเมื่อกี่เธอดื่มเร็วไปหน่อย แอลกอฮอล์จึงขึ้นหัวเธอได้เร็ว

พอพวกเขาทานเสร็จ ขวดไวน์แดงนั้นก็เกือบจะหมดขวดเช่นกัน

แจ็คสันดื่มไปเพียงนิดเดียว เพราะฉะนั้นจึงเป็นเธอที่ดื่มซะส่วนใหญ่ เนื่องจากเมื่อเร็ว ๆ นี่เธอรู้สึกหดหู่มากเธอจึงใช้ไวน์เพื่อกลบความเศร้าโศกของตัวเอง

เมื่อพวกเขาออกมาจากร้าน แจ็คสันสังเกตเห็นว่าหน้าเธอแดงดั่งมะเขือเทศ “ให้ผมไปส่งไหม?” เขาเสนอ

แอลกอฮอล์นั้นทำให้เธอรู้สึกกล้าและเธอก็เริ่มปากมาก “แน่นอนสิ! คุณจะให้ฉันกลับเองอย่างงั้นเหรอ? บ้านฉันห่างจากที่นี่ตั้งล้านไมล์! เร็ว ๆ สิ รีบไปส่งนายหญิงของคุณซะ!”

แจ็คสันรู้สึกขบขันที่เห็นเธอแบบนี้จึงตัดสินใจที่จะเล่นตามบทของเธอ เขาเปิดประตูข้างที่นั่งข้างคนขับให้เธอ “ได้โปรด ขึ้นรถสิขอรับ”

หลังจากทิฟฟานี่ขึ้นรถไปเขาเตือนเธอว่า “คาดเข็มขัดนิรภัยด้วย”

เธอส่ายหัว “ไม่เอา ฉันอิ่มเกินไป มันจะทำให้ฉันรู้สึกอึดอัด”

แจ็คสันเอนตัวไปข้างหน้าและคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ จู่ ๆ ร่างกายพวกเขาก็อยู่ใกล้กันมากจนทิฟฟานี่ได้กลิ่นกายของเขา มันมีกลิ่นเหมือนหมอนในห้องของเขา เธอจำได้ว่าคืนนั้นเธอนอนหลับสนิท...

เธอกลืนน้ำลายโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อเธอมองหน้าเขาจากระยะใกล้แบบนี้ เงาของกิ่งไม้บนต้นไม้ใต้แสงไฟข้างถนนส่ายไปกับสายลมเหมือนรูปร่างที่น่ากลัวอยู่นอกหน้าต่าง แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงสวยงามราวกับเทวดา ตอนนั้นเธอได้จ้องใบหน้าของอีธานและกลืนน้ำลายเช่นนี้เหมือนกัน ทิฟฟานี่ด่าตัวเองในใจที่ตื้นเต้นขนาดนี้

“ผมได้ยินคุณกลืนน้ำลาย คุณคิดจะกินผมเหรอ?” แจ็คสันหันมามองเธอหลังจากที่เขาคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ

ใบหน้าของพวกเข้าใกล้กันจนอันตรายจนปลายจมูกของพวกเขาเกือบจะชนกันอยู่แล้ว

แทนทีจะกลับบ้าน เขากลับไปข้างนอกเพื่อมองหาความสนุกสนาน การใช้ชีวิตกลางคืนของเขาเพิ่งจะเริ่มต้นเอง ผู้ชายอย่างเขาไม่ได้มีเพียงทิฟฟานี่เท่านั้นที่หลงใหล ผู้หญิงทุกคนหลงใหลเขา อีกอย่าง เขาไม่ใช่คนที่จะไปแย่งผู้หญิงของคนอื่น

ทิฟฟานี่ยืนอยู่ข้างถนนสักพักก่อนที่จะขึ้นไปที่ห้องพักของเธอ เธอพยายามที่จะเข้าใจความหมายของคำพูดของอีธาน ทำไมเขาถึงจะปฏิเสธคำชวนหากอีธานไปด้วย? เขาหมายความว่าอะไรว่าเขาจะพิจารณาดูหากมีเพียงเธอคนเดียว?

...

ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์...

แอเรียนกำลังค้นหาวิธีทำธุรกิจ ถึงแม้ว่าทุกวันนี้เธอจะอ่านหนังสื่อหลายเล่ม เธอก็ยังคงนึกไม่ออกว่าจะทำธุรกิจเกี่ยวกับอะไรดี จู่ ๆ ไฟในห้องนั่งเล่นก็ดับลงและสิ่งเดียวที่เธอมองเห็นตรงหน้าเธอก็คือความมืด “แมรี่ ทำไมไฟถึงดับล่ะ?”

เสียงของแมรี่แผ่วเบาในความมืด “นายหญิง ถึงเวลาพักผ่อนแล้ว เฮนรี่บอกว่าหลอกไฟควรจะถูกเปลี่ยนและทำความสะอาดเนื่องจากฝุ่นมันเริ่มเกาะเยอะแล้ว ในเมื่อโคมไฟในห้องนั่งเล่นนั้นมีขนาดใหญ่และทำความสะอาดได้ยาก เขาจึงสามารถทำมันได้ต่อเมื่อคุณและนายท่านเข้านอนแล้ว…”

พ่อบ้านเฮนรี่หยุดฝีเท้าเมื่อเขาเข้ามาใกล้ประตูบ้านขณะที่ริมฝีปากของเขากระตุกโดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาโกหกว่าจะล้างแอร์ ข้ออ้างสำหรับวันนี้คือการทำความสะอาดหลอดไฟ มีข้อแก้ตัวอะไรอีกไหมที่เขาจะสามารถใช้ได้?