เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 457

ทิฟฟานี่ไม่อยากทะเลาะกับเรจิน่าที่หน้าทางเข้าร้าน เพราะสุดท้ายมันจะส่งผลกระทบต่อธุรกิจ ทิฟฟานี่หยิบเงินออกมาแล้วนับทั้งหมดต่อหน้าเรจิน่าและพูดว่า “อ่ะ นี่คือจำนวนเงินทั้งหมด”

อย่างไรก็ตาม เรจิน่าไม่พอใจกับสิ่งนี้ "แค่นี้เหรอ? คุณล้อเล่นหรือเปล่า? เห็นได้ชัดว่ามันไม่ถูกต้อง!”

ทิฟฟานี่ดึงตารางลงเวลาประจำวันออกมาแล้วยื่นมันไปข้างหน้าเธอ “ดูให้ดี ฉันบอกสิ่งนี้ตั้งแต่เมื่อเธอเข้าร่วมทีมครั้งแรก การมาสายหมายถึงการตัดค่าจ้าง เธอมาสายทุกวัน ฉันไม่ได้คิดค่าขนมและเครื่องดื่มที่เธอกินไปจากเราด้วยซ้ำ มีอะไรที่เธอไม่พอใจอีกหรือเปล่า? ถ้าเธอต้องการให้ฉันคำนวณละเอียดกว่านี้ เธอจะต้องจ้างฉัน!”

เรจิน่าอารมณ์เสียมาก “คุณมีของเหลือมากมายและจะทิ้งมันก่อนที่พนักงานจะกินมันเหรอ? ฉันกินอะไรบ้าง?”

ทิฟฟานี่ไม่เคยเจอใครที่ไร้ยางอายเหมือนผู้หญิงคนนี้มาก่อน เธอจึงตอบอย่างโกรธเคืองว่า “ปกติแล้วของที่เหลือจะถูกจัดการอยู่แล้ว แต่อาหารที่เธอกินไม่ใช่ของเหลือ เธอยังดื่มกาแฟที่ดีที่สุดอีกด้วย”

เรจิน่ารู้ดีว่าเธอแพ้โดยไม่มีทางชนะอีกต่อไป เธอสบถคำด่าออกมาและพุ่งออกไปจากร้าน

ความโกรธของทิฟฟานี่สงบลงมาก วิญญาณของเธอก็สงบลงเช่นกัน เธอสังเกตเห็นว่าธัญญ่ายังคงยืนอยู่ข้าง ๆ จึงถามว่า “เป็นอะไรไป? เธออยากพูดอะไรรึเปล่า? ไม่ต้องกังวล เรจิน่าเป็นคนเดียวที่มีปัญหาที่นี่ หล่อนไม่เหมาะกับงานนี้จริง ๆ ในทางกลับกัน เธอทำงานได้ดี ทำแบบนี้ต่อไปนะ เธอจะได้รับโบนัสในช่วงปีใหม่และช่วงเทศกาลอื่น ๆ ฉันกับแอริจะดูแลเธอเอง”

ธัญญ่ากัดริมฝีปากและพึมพำ “หนูสังเกตว่าคุณกำลังมองหาบัซเซอร์ นั่นมันงานอะไรเหรอ?”

ทิฟฟานี่หยุดคิดและตอบว่า “ทำความสะอาด ทำให้แน่ใจว่าสถานที่นั้นเรียบร้อย ล้างจาน แก้ว และอื่น ๆ มันเป็นงานที่สกปรกและยาก ทำไมเหรอ? เธอมีคนในใจรึเปล่า?”

ธัญญ่าส่ายหัว “ไม่ แต่… หนูทำงานสองอย่างได้ไหม? หนูแน่ใจว่าหนูทำได้!”

ทิฟฟานี่สะดุ้งตกใจ การจัดการกับการจัดส่งนั้นเหนื่อยพอแล้ว และเธอจะต้องดูแลร้านเมื่อเธอส่งของเสร็จแล้วด้วย มันคงเกินมนุษย์ถ้าหากเธอทำงานเป็นบัซเซอร์อีก

"ไม่ ไม่ ไม่ เธอยังเด็ก แม้ว่าการเก็บประสบการณ์ชีวิตและการทำงานหนักไม่ใช่เรื่องที่ผิด แต่มันก็มากเกินไป เธอจะไม่สามารถจัดการกับมันได้ ทำไมเธอถึงเงินไม่พอเหรอ? ปู่ของเธอเป็นคนเดียวที่อยู่กับเธอใช่ไหม? เขาจะใช้เงินมากเท่าไหร่เชียว?”

แอเรียนพยักหน้า เธอมองดูธัญญ่ายุ่งอยู่กับตัวเองราวกับผึ้งที่ขยันขันแข็ง และอดที่จะยิ้มไม่ได้ โดยไม่คำนึงถึงภูมิหลังทางครอบครัว ปกติแล้วขนนกมักจะรวมตัวกันเมื่อออกไปสู่สังคม เธอชอบธัญญ่ามาก

ไม่นาน เด็กสาวคนหนึ่งก็เข้ามาทำงานที่ร้าน เธอชื่อ ลินน์ บรูคส์ และเธอดีกว่าเรจิน่ามาก ลินน์ดูสะอาดสะอ้านและประพฤติตัวดี เธอมีรูปร่างสูงและไม่แต่งหน้าจัด แต่กระนั้นเธอก็มีความสง่างามในตัวและมีผิวที่ขาวเป็นพิเศษ เธอชอบใส่เสื้อผ้าลำลองแต่ดูทันสมัยมาก เธอมัดผมหางม้าเสมอ เรียบง่ายและคล่องแคล่ว นั่นคือวิธีที่ดีที่สุดในการอธิบายตัวเธอ ที่สำคัญที่สุด เธอไม่เคยมาสาย

บรรยากาศภายในร้านดีขึ้นทุกวัน พวกเขาไม่เคยเจออุปสรรคมากมายตลอดทางและสามารถทำกำไรได้ค่อนข้างมาก อันที่จริง พวกเขายังเหลือเงินอยู่บ้าง แม้จะจ่ายเงินเดือนให้ลินน์และธัญญ่าแล้วก็ตาม แอเรียนปฏิเสธการแบ่งปันในส่วนกำไรของเธอ เนื่องจากเธอไม่ได้ลงทุนเงินใด ๆ ในช่วงเริ่มต้นของธุรกิจและต้องชำระคืนให้ทิฟฟานี่อย่างช้า ๆ เธอจะยอมรับผลกำไรของเธอหลังจากชำระหนี้ของเธอหมดแล้ว

ฤดูหนาวมาถึงโดยเร็ว จำนวนลูกค้าในร้านลดลงหลังจากหิมะตกวันแรก พวกเขาได้รับออเดอร์ที่ต้องไปส่งที่บ้านลูกค้าซะส่วนใหญ่ ดังนั้นเมื่อธัญญ่ายุ่งเกินไปลินน์ก็จะออกไปช่วยส่งของ

แอเรียนเช็คปฏิทิน พวกเขาอยู่ห่างจากวันคริสต์มาส 20 วัน ดังนั้นเธอน่าจะทำกิจกรรมบางอย่างในร้าน อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเธอจะคิดไม่ออก

ทิฟฟานี่ยิ้มกว้างขณะที่เธออ่านเรตติ้งในแอปส่งอาหารว่า “ดูเหมือนว่าเราจะไม่ได้รับรีวิวที่ไม่ดีมากนัก ยกเว้นลูกค้าที่ประสงค์ร้ายเพียงไม่กี่ราย คนส่วนใหญ่พบว่ารายการเมนูของเราอร่อยมาก อันที่จริงหลายคนบอกว่าการได้ทานอาหารของเราทำให้พวกเขารู้สึกมีความสุข… แอริ เมื่อธุรกิจของพวกเราเติบโตขึ้นมาเปิดสาขาสักสองสามสาขากันเถอะ มาครอบคลุมทั้งประเทศด้วยร้านของเรากัน เราจะทำให้มันยิ่งใหญ่!”