เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 52

แอเรียน เห็นมาร์คนั่งข้าง ๆแอรี่ เธอสังเกตเห็นว่าแขนของ แอรี่พันอยู่รอบตัวของมาร์ค “ฉันเป็นภรรยาของเขา เป็นความรับผิดชอบของฉันที่จะต้องตัดสินว่าเขาจะไปที่ไหนและคำนึงถึงความปลอดภัยของเขา”

คำว่า “ภรรยา” ทำให้ใบหน้าแอรี่ดูเกลียดชัง "เธอ…! เขาบอกชัดเจนแล้วว่าเขาไม่อยากไป!”

หลังจากหมดข้ออ้าง เอริกลงจากรถและช่วยพยุงมาร์คลงมา “หยุดสร้างปัญหาเถอะแอรี่ คนในครอบครัวของเขามาแล้ว ปล่อยมาร์คไปเถอะ”

แอรี่ ยังไม่ยอม เเละคว้าแขนของมาร์คเอาไว้ “พี่มาร์คบอกแล้วว่าเขาไม่อยากเจอเธอ เลิกทำเป็นเล่นได้แล้ว เอริก!”

แอเรียนไม่สนใจว่ามาร์ตจะกลับบ้านหรือไม่ แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะยอมให้โอกาศเขาตามไปกับแอรี่

ก่อนที่เธอจะพูดขึ้น มาร์คก็สะบัดแอรี่ออกและเรียกร้องว่า “แอริ… มานี่!”

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขากำลังพูดกับแอเรียน

นี่เป็นครั้งแรกที่แอเรียนเคยได้ยินเขาเรียกเธอด้วยชื่อนั้น ดังนั้นเธอจึงเหม่อลอยเล็กน้อย หลังจากงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็เดินขึ้นไปหาเขาและพยุงเขา “เราจะกลับบ้านกันไหม?”

มาร์คโอบแขนรอบตัวเธอแล้วพึมพำเข้าที่ซอกคอ “ไป…”

แอรี่ ตัวสั่นด้วยความโกรธ มาร์คเกลียดแอรียนไม่ใช่เหรอ? ถ้าเขาเกลียดเธอ ทำไมเขาถึงตามเธอ?! ทำไมเขาถึงแสดงท่าทางสนิทสนมกับเธอแบบนี้?!

เอริกถอนหายใจอย่างโล่งอก “อาใช่สิ… แอเรียน ไม่มีใครไปส่งคุณใช่ไหม? ผมจะทำมันเอง เเอรี่ คุณรอกลับกับแจ็คสันนะ”

แอเรียน เพิกเฉยต่อสายตาที่โกรธเกรี้ยวของแอรี่ และช่วยมาร์คเข้าไปที่หลังรถอีกครั้ง เธอรอให้รถสตาร์ทก่อนพูดว่า “ขอบคุณนะคะ เอริก”

ใบหน้าของแอเรียนซบเข้าไปในอกของเขาจนหมด เขากอดเธอแน่น เธอหน้าแดงเมื่อเธอได้กลิ่นของเขา คำพูดแปลก ๆ ของเขาอาจทำให้หญิงสาวตกอยู่ในภวังค์ได้

แม้ว่าทั้งคู่จะยังไม่พอใจกันก่อนที่เขาจะออกไป แต่เธอก็ไม่โง่พอที่จะเล่นลิ้นกับคนเมา ดังนั้นเธอจึงอิงแอบแนบตัวลงในอ้อมแขนของเขาอย่างเชื่อฟังและอยู่ในท่าที่สบาย

อนิจจา เขาไม่ค่อยเชื่อฟัง มือของเขาเคลื่อนไปที่ใบหน้าของเธอจากนั้นใช้นิ้วและหัวแม่มือลูบแก้มของเธอ จากนั้นมันก็เลื่อนลงปัดผ่านท้ายทอยที่สะอาดและหยุดที่ไหปลาร้าที่บอบบางของเธอ

ราวกับว่ามือของเขามีพลังวิเศษที่นำความร้อนติดตัวไปทุกที่ หัวใจของเธอเต้นแรงและเธอพยายามผ่อนคลายการหายใจโดยสัญชาตญาณ

เขาไม่มีความตั้งใจที่จะหยุด ในไม่ช้ามือของเขาก็เดินทางต่อไปและลูบไล้ร่างกายของเธออย่างช้า ๆ