เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 137

ตอนที่ 137 ชีวิตเหมือนละคร2

วันเวลาในบาร์เซโลนาที่ผ่านมา มันเหมือนกับความฝัน

นี่สินะ ที่เขาเรียกว่า ชีวิตก็เหมือนละคร

เขาแสดงเป็นคนที่อ่อนโยน ส่วนเธอก็แสดงเป็นคนที่ง่ายๆ

ในฉากนั้น เธอได้ต่อสู้ไปกับเขา

ถ้าเป็นเรื่องจริง มันจะดีสักแค่ไหนนะ

เธอคิดไปก็ลูบสร้อยคอของเธอไป

ทุกอย่างมันเป็นแค่ความฝัน พวกเขาทั้งคู่ต้องกลับไปยังจุดเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้งสินะ

ของเล่นก็เป็นแค่ของเล่นอยู่วันยังค่ำ

กู้ฮอน กู้ฮอน เธอมีคุณสมบัติอะไรถึงคิดแบบนั้น

ฝันเฟื่องจริงๆ!

…

หลังจากเธอคิดอย่างงั้น เธอก็โบกมือขึ้นเรียกแท็กซี่

แต่อยู่ดีๆก็มีเสียงนุ่มทุ้มดังมาจากด้านหลัง

“ฮอน”

มือของเธอสั่นเทาเมื่อได้ยินเสียงนั้น

เสียงที่อบอุ่นนั้น… เล่นเอาตัวเธอแข็งทื่อ และไม่กล้าหันไป

เธอไม่อยากเจอเขา

“ฮอน! รอก่อน!”

เสียงนั้นดังขึ้นพร้อมกับมือของเธอที่ถูกคนต้นเสียงดึง

พอเธอเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาสะดุดตานั่น…

ร่างกายของเธอก็สั่นเทา

“ยี่เฟิง…” เธอเรียกชื่อเขาด้วยเสียงที่แข็งทื่อ

ไม่นึกเลยว่าเธอจะได้พบเขาในสถานการณ์แบบนี้

ผู้ชายคนนี้คือคนที่ผ่านเข้ามาในช่วงชีวิตวัยรุ่นของเธอ เขาดูหล่อและสูงขึ้นกว่าเมื่อห้าปีก่อนที่เธอเจอเขาครั้งล่าสุด

“ทำไมเธอมาอยู่นี่คนเดียวล่ะ พึ่งกลับจากต่างประเทศมาหรอ”

เสียงนุ่มทุ้มของเขาทำให้หัวใจเธอชุ่มชื้น

เขาเหมือนเมื่อห้าปีก่อนเลย สุภาพ นุ่มนวล ไม่เคยทำตัวเป็นคนแปลกหน้ากับเธอ และไม่เคยหลอกลวงเธอเลย

คำพูดของเขาล้วนเต็มไปด้วยความห่วงใยและจริงใจ

พอเธอได้ยินคำถามนั้น เธอก็อึกอักพูดไม่ออก

ใจของเธอเหมือนถูกบางอย่างทิ่มแทง

ด้วยความตกใจ เธอเลยเผลอสะบัดมือออกจากมือของเขา “ยี่เฟิง… ฉันดีใจนะที่ได้เจอเพื่อนเก่าอย่างนาย ฉันเป็นห่วงนายมากเลย… อดีตเพื่อนร่วมห้อง”

“ฮอน!” เขาเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดออกไปพร้อมกับปล่อยมือเธอแล้วยิ้มเบาๆ “เธอคิดถึงฉันใช่ไหมล่ะ ห้าปีที่ผ่านมาเป็นยังไงบ้าง”

“ก็โอเคนะ…” เธอพูดไม่ออก

ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่น เธออาจจะยิ้มแล้วพูดออกมาอย่างง่ายดายว่าชีวิตห้าปีของเธอมันยากลำบากแค่ไหน และดีแค่ไหน ที่เธอมีลูกชายที่อยู่เคียงข้างเธอ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้ายี่เฟิง เธอกลับพูดอะไรไม่ออก…

หลังจากที่ยี่เฟิงเงียบไปสักพัก เขาก็พูดด้วยท่าทีที่สบายๆขึ้นมา “แต่ฉันไม่ค่อยโอเคเลย”

“หา” เธอแปลกใจ

เขายิ้มอย่างขมขื่น “ฮอน ฉันไม่โอเคเลยที่ตลอดห้าปีที่ผ่านมานี้ไม่มีเธอ”

เธอช็อก

“อย่าพูดแบบนี้สิ… ยี่เฟิง…” เธอพูดเสียงขุ่น

เขาเอามือขึ้นปัดผมที่ปรกหน้าเธอพร้อมกับพูด “แต่ไม่เป็นไร ฉันรู้ ว่ามันจะต้องดีขึ้น…”

ทันใดนั้น ก็มีเสียงประกาศจากสนามบินขึ้น “ผู้โดยสารเที่ยวบิน CZ5263 ที่จะไปเมือง S กรุณาเตรียมขึ้นเครื่องที่เกท 28 ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

“อ่า… เที่ยวบินนายนี่นา”

“อื้ม” เขาตอบหน้าบึ้งๆ

“งั้น… นายไปเถอะ เดี๋ยวตกเครื่องนะ” เธอรีบพูด เพราะกลัวเขาจะตกเครื่องจริงๆ