เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 154
ตอนที่ 154 ห้ามเรียกหล่อนว่าพี่สาว1
กู้ฮอนตกใจกลัว
“คุณผู้หญิง อะไรคือคาสโนว่าตัวพ่อ คาสโนว่าตัวลูก หื้ม?”
“นี่ เป่หมิงซีเฉิง อะไรคือการว่าพ่อจู๋จี๋กับผู้หญิง?”
เสียงแหบแห้งเย็นชาของเป่หมิงโม่ดังขึ้น น่ากลัวราวกับขึ้นมาจากนรก จนทำให้สองแม่ลูกกลัวจนตัวสั่น
ถ้าตั้งใจฟังความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดของเขา เดาไม่ยากเลยว่า คำถามสองข้อนี้ มีความเชื่อมโยงกันอยู่
ประโยคแรกเรียกหล่อนว่า “ผู้หญิง” ประโยคถัดไปเขาก็เน้นคำว่า “จู๋จี๋กับผู้หญิง”
หึ! ผู้ชายคนนี้พูดยังไงก็เป็นอย่างนั้น!
กู้ฮอนหันไปกรอกตามองบนใส่เขา!
พ่อเป็นยังไงลูกก็คงเป็นแบบนั้น! “คุณเป่หมิง มีเด็กอยู่ตรงนี้ ระวังคำพูดหน่อยสิคะ!”
เป่หมิงโม่คีบบุหรี่ไว้ที่มือข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งล้วงอยู่ในกระเป๋าเสื้อคลุมอาบน้ำ ดูเหมือนว่าเขาอาบน้ำเสร็จแล้ว ชุดคลุมอาบน้ำของเขาผูกไว้ครึ่งหนึ่ง โชว์แผงหน้าอกที่ดูบึกบึนไว้ เขาดูเหนื่อยล้า แต่กลับแฝงไปด้วยความเซ็กซี่!
หล่อนหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา เสน่ห์ของผู้ชายคนนี้เปรียบเสมือนอาวุธทำลายล้าง ทำให้ผู้หญิงพ่ายแพ้ได้ทุกคน!
เขาเดินตรงมาที่หล่อนอย่างรวดเร็ว มองไปที่ลูกชายที่อยู่ในอ้อมอกของหล่อน จ้องมองไปที่ลูกชายที่กำลังซบอยู่ที่หล่อนไม่ยอมปล่อย เขาขมวดคิ้วไม่สบอารมณ์ “เป่หมิงซีเฉิง ไม่มีขาเดินแล้วหรอ?”
น้ำเสียงอันเยือกเย็น ทำให้บรรยากาศภายในห้องหมองลงทันที
“ผมจะซบอยู่ในอ้อมอกพี่สาว หึ!” หยางหยางรีบซุกเข้าไปในอกของแม่ กลัวว่าจะถูกพ่อตวาดใส่
ใครจะไปคาดคิด ลูกชายจะออดอ้อน”พี่สาว”คนนี้ทุกคำพูด จนทำให้เขาเหลือทนขึ้นทุกที!
ขมวดคิ้วขึ้น มองไปที่หน้ากู้ฮอน พูดตำหนิลูกอย่างไม่สบอารมณ์ “ต่อไปห้ามเรียกหล่อนว่าพี่สาวอีก!”
“ก็จะเรียกๆ! พี่สาวๆๆๆๆ.......” หยางหยางต่อปากต่อคำกับพ่อ โวยวายอย่างมีความสุข
“เป่หมิงซีเฉิง!” เขากัดฟันเรียกชื่อเขา
น่ากลัวจนทำให้กู้ฮอนหนาวขึ้นมาทันที
รีบกอดลูกไว้แน่น หล่อนจ้องไปที่เขา “ทำไมคุณต้องดุขนาดนี้ด้วย? เด็กยังเล็กอยู่เลย! ไม่ให้เรียกพี่สาวแล้วให้เรียกอะไร?”
“คุณน้า!” เขากัดฟันพูดอย่างเย็นชา
กู้ฮอนหน้าแดงผ่าว เบ้ปาก ไอ้หมอนี่เรื่องเยอะตลอด!
เมื่อเห็นลูกตัวเองเรียกหล่อนว่าพี่สาว เขารู้สึกว่าอายุอย่างเขาควรเรียกให้แก่กว่านั้นแล้ว
หล่อนเบือนหน้าหนีเขา เบ้ปาก พยักหน้าด้วยทีท่าโกรธเคือง พูดขึ้น “เห้อ เป็นเด็กดีนะ น้าจะอุ้มลูกชายของคุณไปนอน”
“คุณ....” สีหน้าของเขาเกร็งแข็งทื่อ ถูกผู้หญิงตรงหน้าพูดประชด “เป่หมิงซีเฉิง วันหลังเรียกน้านะ ได้ยินแล้วยัง!”
“แงๆ ไม่เอา...” หยางหยางซบอกแม่ด้วยความน้อยใจ
“ฉันยินดีให้ลูกชายคุณเรียกฉันว่าพี่สาว ไม่ได้หรือไง? คุณ ลุง เป่หมิง!”
คำว่าลุง แทบจะทำให้เขากระอักเลือด!
เมื่อได้กลิ่นบุหรี่จากตัวเขา กู้ฮอนขมวดคิ้วขึ้นทันที
เหลือบมองเป่หมิงโม่ด้วยสีหน้าไม่พอใจ ไม่อยากจะไปสนใจเขาอีก
หล่อนอุ้มลูกชายเข้าไปในห้องนอน “เฉิงเฉิงเป็นเด็กดีนะ พี่สาวจะพาหนูไปนอนละ อย่ามาสูดดมกลิ่นบุหรี่แถวนี้เลย!”
เสียวสันหลังวาบขึ้นมา
ไม่กล้าคิดไปไกล
หลังจากที่กล่อมหยางหยางเข้านอน หล่อนก้มลงจูบที่หน้าผากของเขาเบาๆ
จากนั้น ค่อยๆเดินย่องออกจากไป เปิดประตูห้องนอน และค่อยๆปิดลง...
*
เมื่อเดินออกมาจากห้องนอน หล่อนเพิ่งจะรู้สึกผ่อนคลายลงจากความเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน
เมื่ออารมณ์ดีขึ้น หล่อนเตรียมที่จะกลับบ้าน
ขณะที่เดินผ่านห้องนั่งเล่น เขาถูกเป่หมิงโม่เรียกให้หยุดด้วยน้ำเสียงอันแหบแห้ง
“ไปไหน?”
ยังคงเป็นน้ำเสียงเย็นชาไร้ความรู้สึก
นิ้วมือของกู้ฮอนสั่นขึ้น สีหน้าเจื่อน “กลับบ้าน”
จากนั้น หล่อนก็เดินไปที่ประตูต่อ
ถอดรองเท้า และเปลี่ยนรองเท้า
เสียงเย็นชาทุ้มต่ำของเขาดังขึ้นอีกครั้ง
“ตั้งแต่ที่คุณให้สัญญาว่าจะทำหน้าที่เป็นแม่บ้าน ผมอนุญาตให้คุณกลับบ้านแล้วยัง?”
ตอนที่หล่อนกำลังเงยหน้าขึ้น เขาเดินมาอย่างรวดเร็ว หยุดอยู่ตรงหน้าหล่อน!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ