เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 207

ตอนที่207 ความจริง2

ถึงแม้จะรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็เป็นไปตามที่คาดไว้ เธอยิ้มเล็กน้อย “งั้นก็......แสดงความยินดีกับคุณด้วยนะ”

สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจก็คือ ถึงแม้ว่าบริษัทกู้ซื่อ จะเคยใช้วิธีการสกปรกมากมายขนาดนั้น สุดท้าย เป่หมิงโม่ก็ยังให้บริษัทกู้ซื่อ เป็นผู้รับผิดชอบโครงการ ‘หยิง’

แต่สิ่งที่เธอไม่แปลกใจเลยก็คือ ผู้เข้ารอบตัดสินอย่างยี่เฟิงคนนี้ เธอเชื่อมาตลอดว่า ด้วยพรสวรรค์บวกกับความสามารถของเขา ไม่นานเกินรอเขาจะต้องเจิดจรัสในสายงานนี้อย่างแน่นอน

“ยินดีกับผมเหรอ?” ยี่เฟิงถามอย่างงงงวย “ผมต่างหากที่ต้องแสดงความยินดีกับคุณ เพราะการที่อารองเลือกบริษัทกู้ซื่อ ทั้งหมดเป็นเพราะคุณนะ......”

เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจ ดวงตาร้อนผ่าวขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวพยายามหายใจให้เป็นปกติ “เหอะๆ อย่ามาล้อเล่นเลย อารองของคุณเป็นนักธุรกิจที่ฉลาดหลักแหลมมาก เขาจะเลือกใครก็เป็นเรื่องของเขา ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันหรอก”

“......” ยี่เฟิงเงียบไปสักพักใหญ่ เหมือนอยากจะพูดอะไรต่อ แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะจบการสนทนาลง “อื้ม งั้น คุณทำธุระของคุณต่อเถอะ ผมไม่รบกวนคุณแล้ว......อย่าลืม ดูแลตัวเองดีๆนะ”

ตอนยี่เฟิงพูดประโยคสุดท้ายนั้น เธอยังคงรับรู้ได้ถึง ความรู้สึกที่แอบซ่อนไว้ในใจ และความอ่อนโยนของเขาอย่างไม่ยากนัก

“อื้ม คุณก็เช่นกันนะ”

เธอกดวางสายด้วยปลายนิ้วที่สั่นเล็กน้อย

ผู้ชายคนนี้ เคยเป็นรักแรกที่เธอยากที่จะตัดใจ เด็กหนุ่มที่เป็นความหวังเมื่อครั้งเยาว์วัยของเธอ เธอเคยคิดว่า ความรักและความอ่อนโยนที่เขาเคยมีให้ จะตราตรึงอยู่ในสายธารแห่งความทรงจำของเธอ อย่างไม่มีวันเลือนราง......แต่แล้ว มันได้เปลี่ยนไป

ความสัมพันธ์ของพวกเขาค่อยๆแย่ลง สาเหตุหลักก็คงหนีไม่พ้นอารองของยี่เฟิงคนนั้น

ที่ทำให้ตกอยู่ในสภาพหัวมังกุท้ายมังกรยุ่งเหยิงพันวัลกันไปหมด

หากยี่เฟิงรู้ว่าเธออุ้มท้องลูกแฝดของอารองของเขา เขาคงรับเรื่องนี้ไม่ไหวแน่

*

ช่วงพลบค่ำ

กู้ฮอนลงจากรถแท็กซี่ เดินกลับบ้านเช่าหลังใหม่เหมือนอย่างเคย

มีรถเก๋งสีดำจอดอยู่ชั้นล่างของบ้านเช่าหลังใหม่

เธอเตรียมเดินขึ้นไปบนบ้านโดยไม่ได้สนใจรถคันนั้น แต่กลับถูกเสียงเรียกจากใครบางคนหยุดไว้เสียก่อน

“กู้ฮอน!”

กู้ฮอนหันกลับมามองตามเสียงเรียกนั้น หญิงวัยกลางคนในชุดเดรสสีดำ เปิดประตูรถแล้วก้าวลงมาจากรถ

เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นดัง ตึก ตึก ตึก เดินตรงมาหยุดตรงหน้าเธอด้วยสีหน้าที่เกรี้ยวกราดราวจะกินเลือดกินเนื้อเธอ

ในวันเดียวกันนั้น เธอจำได้ว่ากู้เซิงเทียนเคยสัญญากับเธอว่า ขอแค่ได้โครงการ ‘หยิง’มาครอง เขาก็จะแต่งงานกับแม่ของเธอ!

กู้เซิงเทียนไม่ได้ผิดคำสัญญาในเรื่องนี้

เฮ้อ......สิ่งที่แม่เฝ้าฝันมาตลอดยี่สิบกว่าปี ในที่สุดก็จะสมดั่งใจหวังแล้วใช่มั้ย?

แต่กู้ฮอนกลับไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด ไม่ว่ายังไงก็เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาแล้ว เธอรู้สึกสิ้นหวังกว่าใครทั้งนั้น

“ก็ถูกของคุณ! เป็นคุณนายกู้มาตั้งยี่สิบกว่าปี อยู่ดีๆ เหมือนโดนคนดึงให้ตกจากหลังม้าเหมือนนางฟ้าตกสวรรค์ ฉันเข้าใจความรู้สึกพ่ายแพ้แบบนี้นี้ของคุณนะ เพียงแต่ ฉันคิดว่าตอนนี้ คุณควรไปหาลูกสาวของคุณกู้อันขี เพื่อร้องไห้ระบายความอัดอั้นนี้ ไม่ใช่มาหาฉัน!” กู้ฮอนมองหย่วนซู่ผิง ผู้หญิงที่เห็นมาตั้งแต่เด็ก และคิดว่าเธอคนนี้ช่างเป็นคนที่ทะนงตนยิ่งนัก ถึงแม้ว่าวินาทีนี้ เธอจะถูกทอดทิ้งอย่างไม่ไยดี ก็ยังวางอำนาจบาตรใหญ่ และหยิ่งยโสเหมือนเดิม

“กู้ฮอน! เธอคิดว่าฉันเป็นผู้แพ้ใช่ไหม?” หย่วนซู่ผิงกำหมัดแน่น “เธอคิดผิดแล้วล่ะ! คนที่เป็นผู้แพ้จริงๆ คือเธอต่างหาก! เธอถูกแม่ของเธอหลอกใช้ แม่ของเธอใช้เธอเป็นเครื่องมือ ในการหาเงินมาให้ตัวเองไง! ฮ่าๆๆ ......กู้ฮอน เธอนี่มันโง่จริงๆ เลย!”

กู้ฮอนตะลึงพรึงเพริด!

หย่วนซู่ผิงหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าถือของตัวเอง ก่อนเปิดคลิปเสียงให้ฟัง “ตั้งใจฟังให้ดีนะ กู้ฮอน ต่อให้ฉันต้องเจ็บปวดปางตาย ก็จะไม่มีวันยอมให้เธอมีความสุขแน่”

จากนั้นก็เปิดคลิปเสียงที่มีเสียงซู่ซ่าไม่ค่อยชัดเจนขึ้นมา ซึ่งเป็นเสียงที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี

หยูฟืน (เซิงเทียน เซิงเทียน การที่พวกเราทำแบบนี้......จะไม่ยุติธรรมกับกู้ฮอนหรือเปล่า?)

กู้เซิงเทียน (เธอจะไปรู้เรื่องอะไร! ถ้าไม่ทำแบบนี้ พี่จาวเอาผมตายแน่! เอาเป็นว่าคุณอย่าใช้แต่อารมณ์สิใช้เหตุผลหน่อย ขึ้นไปยืนบนไม้กางเขนเร็วเข้า เดี๋ยวถ้ากู้ฮอนมาถึง เธอก็ทำเหมือนเจ็บมากๆก็พอ ไม่ว่ายังไงเลือดพวกนั้นก็เป็นเลือดปลอม แล้วเธอเองก็ไม่ได้สูญเสียอะไร!)