ตอนที่226 ไม่มีรักก็ไม่ต้องตกต่ำ1
ซูยิ่งหวั่นคิดไม่ถึงว่า กู้ฮอนเขาจะลากเธอลงทะเลต่อหน้าสายตาสาธารณชน
“อู้……” เธออ้าปากไม่ได้เพราะสำลักน้ำทะเล
ซูยิ่งหวั่นพยายามดิ้น แต่ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด
รู้สึกเหมือนมีอะไรหลุดออกจากร่างกาย ซูยิ่งหวั่นเบิกตากว้างถึงรู้ว่ากู้ฮอนกำลังดึงบิกินี่ของเธออยู่…...
“อู้……” ซูยิ่งหวั่นดิ้นอย่างสุดกำลัง
กู้ฮอนไม่สนใจเธอ เธอรู้แค่ว่าความอับอายทั้งหมดเมื่อสักครู่นี้ ตอนนี้เธอจะเอาคืนเป็นสองเท่า
เธอโกรธการกระทำที่ชั่วช้าของซูยิ่งหวั่นอย่างมาก
เธอกลั้นหายใจ แล้วลากซูยิ่งหวั่นลงไปลึกกว่าเดิม
เปลือยกาย เธอนี่มันน่าโมโหจริงๆ
เปลือยกายแทน จุดประสงค์ที่แท้จริงที่หลอกเธอมาถ่ายโฆษณานี้สินะ คืออยากให้เธอกู้ฮอนเป็นคนเปลือยกายแทนซูยิ่งหวั่น
ในฐานะที่เป็นแม่ของลูกทั้งสองคน เธอจะยอมให้ซูยิ่งหวั่นมาทำลายชื่อเสียงของเธอแบบนี้ได้อย่างไร แม้ตัวเธอจะไม่สนใจ แต่เธอจะไม่ยอมให้ลูกทั้งสองถูกคนทั้งโลกหัวเราะเยาะเด็ดขาด
ดี เธอจะรอดูว่าสุดท้ายใครกันแน่ที่จะเปลือยกาย
ด้วยเหตุนี้ เธอหลบการโจมตีของซูยิ่งหวั่น แล้วดึงบิกินี่ออกจากร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว
ซูยิ่งหวั่นตกใจมาก
เพราะปกติเป็นคนสง่าผ่าเผย ดังนั้นการต่อต้านกู้ฮอน จึงดูเหมือนแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย
ผมยาวสีดำสนิทของกู้ฮอน ปลิวอยู่ในน้ำตามระลอกคลื่นเหมือนสาหร่ายทะเล
ผมของซูยิ่งหวั่นสั้นกว่าเล็กน้อย เพราะเนื่องจากเป็นนักแสดง จึงมักใช้เจลจัดแต่งทรงผมอยู่บ่อยๆ พออยู่ในน้ำเส้นผมจึงไม่สยายออก แต่รวมกันอยู่เป็นก้อนเดียว ไม่นุ่มสลวยเท่ากับกู้ฮอน
ฉากต่อสู้ของทั้งสองคนใต้น้ำ น่าตื่นเต้นกว่าบนบกอย่างแน่นอน
ขนาดพวกปลาที่ว่ายผ่าน ยังพากันหลบไปไกล เพราะกลัวจะโดนลูกหลงไปด้วย
กู้ฮอนถอดเสื้อผ้าบนตัวของซูยิ่งหวั่นออกจนหมด จากนั้นก็ว่ายไปด้านหน้าซูยิ่งหวั่น ใช้กำลังทั้งหมดที่มีใต้น้ำ เงื้อมือขึ้น——
เพลี้ย~
พร้อมกับเสียงคลื่นน้ำ เธอประทับรอยนิ้วมือทั้งห้าไว้บนหน้าของซูยิ่งหวั่น
ซูยิ่งหวั่นเบิกตากว้าง มองกู้ฮอนอย่างคาดไม่ถึง เธอกลั้นลมหายใจเอาไว้ ลมหายใจเริ่มอ่อนลง…...
กำปั้นที่ก่อนหน้านี้ซูยิ่งหวั่นกำแน่นมาตลอด จู่ๆก็คลายลง มีสร้อยโลหะเส้นเล็กหล่นออกมาจากฝ่ามือของเธอ
กู้ฮอนเอื้อมมือไปจับ สายตาจ้องเขม็ง หัวใจบีบรัดแน่น
นึกไม่ถึงเลยว่าสร้อยคอเหล็กคุณภาพสูงเส้นนี้จะอยู่ในมือของซูยิ่งหวั่น
***
แต่สมองค่อยๆขาดออกซิเจน ทำให้เธอคิดอะไรไม่ออกแล้ว
แทบจะกลั้นหายใจไว้ไม่ไหวแล้ว ขาทั้งสองข้างของกู้ฮอนพยายามตีน้ำอย่างแรง พอจะว่ายขึ้นมาได้ ทันใดก็ถูกซูยิ่งหวั่นดึงขาเอาไว้——
แต่สร้อยเส้นนี้ของซูยิ่งหวั่นไม่มี
หัวใจที่บีบแน่นของกู้ฮอนผ่อนคลายลงทันที
เธอยืนยันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ว่า สร้อยเส้นนี้ของซูยิ่งหวั่นเป็นของปลอม
เพราะคนที่หยิ่งยโสอย่างเป่หมิงโม่ ถ้าเป็นของของเขาจริง ต้องมีชื่อของเขาสลักไว้แน่ เพื่อแสดงถึงความเป็นเจ้าของ
มุมปากเธอปรากฏรอยยิ้มดีใจ จากนั้นก็โยนสร้อยในมือทิ้ง สร้อยจมลงไปในก้นทะเลอย่างรวดเร็ว
ต่อจากนั้น เธอว่ายไปที่ชายฝั่ง เหมือนดอกบัวที่โผล่ขึ้นมาจากน้ำ ร่างสวยยืนขึ้นอย่างภูมิใจอีกครั้ง แล้วเหลือบมองคนที่กำลังทำหน้าตะลึงงัน——
โดยเฉพาะพวกนักข่าวปาปารัสซี่พวกนั้น
“จะอึ้งอะไรล่ะ ถ้าพวกคุณไม่ลงไปงมหาเธอ Sosoของพวกคุณได้กลายเป็นศพได้ทะเลแน่…….” เธอเลิกมุมปากขึ้นแล้วพูดเหน็บแนม
จากนั้นขายาวของเธอก็ก้าวขึ้นฝั่งอย่างสง่า
น้ำหยดลงมา
ในที่สุดก็มีคนเริ่มรู้สึกตัว และตะโกนขึ้นอย่างดัง “อ้าว เร็ว รีบลงไปช่วยSosoเร็ว”
เสียงป๋อมแป๋มดังขึ้นสองสามครั้ง ผู้ช่วยหลายคนกระโดดลงไปในทะเล…...
หลิวเจ๋อเฉิงรีบวิ่งเอาผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาคลุมให้กู้ฮอน “ฮอน เธอไม่เป็นไรใช่ไหม ขอโทษนะ ฉันไม่รู้ว่าวันนี้Sosoจะมา……”
กู้ฮอนพันผ้าเช็ดตัวไว้แน่น เช็ดหยดน้ำบนหน้า มองหลิวเจ๋อเฉิงหนึ่งครั้ง ก็พบว่าเธอยิ้มให้เขาไม่ได้อีกแล้ว “หลิวเจ๋อเฉิง ถ้าฉันรู้แต่แรกว่านายเป็นผู้จัดการของซูยิ่งหวั่น ต่อให้ฆ่าฉันให้ตาย ฉันก็จะไม่นัดดูตัวกับนาย
“หา” หลิวเจ๋อเฉิงหน้าซีด “ฮอนเธอโกรธฉันเพราะเรื่องSosoเมื่อครู่หรือ ฉันสาบาน ฉันไม่รู้จริงๆว่าวันนี้Sosoจะมา ไม่รู้ว่าทำให้เธอรู้สึกลำบากใจ…...ฮอนเธอเชื่อฉันนะ ถ้าฉันรู้แต่แรกฉันห้ามเธอไว้แน่……”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ