เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 271
ตอนที่271 ผู้ชายที่รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนม
หยินปู้ฝันจำใจอดทนเล็กน้อย กะอยากพูดว่าอะไรแต่เห็นกู้ฮอนออกมาจากห้องผู้ป่วยพอดีหลับตากะพิบเดียว ก็เห็นเพียงแต่เงาดำผ่านไป
“ฮอนฮอน”หยินปู้ฝันเดินขึ้นไป พูดอย่างเป็นห่วง“เธอดูสิ้ ทรุดโทรมแบบนี้ ฉันส่งเธอกลับไปพักก่อนมั้ย?”
กู้ฮอนมองทางเดินเห็นเป่หมิงโม่ที่สูบบุหรี่
“ปู้ฝัน ฉันอยากคุยกับเขาเพียงลำพัง”
หยินปู้ฝันมองตาหล่อนเห็นถึงความแน่วแน่เขาเลยทำได้แค่พยักหน้า“งั้นฉันรอเธอด้านล่าง”
พอหยินปู้ฝันเดินจากไป ทางเดินที่เปลี่ยวเปล่ามีกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้ออ่อนๆ
กู้ฮอนเดินไปตรงหน้าเป่หมิงโม่ ไม่ทันพูดไรก็จับบุหรี่ที่เขาสูบทิ้ง—-
“ที่นี่คือโรงพยาบาล กรุณาให้เกียรติผู้ป่วยด้วย”
เป่หมิงโม่ยักไหล่ สีหน้าไร้ความรู้สึก และไม่ได้โมโหที่หล่อนเอาบุหรี่เขาทิ้ง
อาจจะเป็นเพราะคืนนี้เขาเหนื่อยมาก เขาหรี่ตาเบาๆ ซ้อนความรู้สึกไว้ได้เนียนงิบ
“ว่ามา เธออยากคุยไรกับฉัน?” เขาถามพร้อมด้วยน้ำเสียงเย็นชา สายตามองนอกหน้าต่างใกล้รุ่งสางแล้วสินะ?
กู้ฮอนมองหน้าเขา หัวใจเทียบจะหยุดเต้น “จริงแล้ว....ตอนแรกที่ฉันเข้าใกล้เธอ ไม่ใช่เพราะลูก ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นพ่อของเด็ก....”
“แน่นอน เธอทำเพื่อบริษัทกู้ซื่อ” เขาพูดตอบ
หล่อนหน้าซีด ยิ้มเยาะ “ใช่สิ เพื่อคนที่จะหลอกใช้ตัวเอง และไม่มีสายเลือดแม่ลูกกับตัวเอง ฉันเสียสละอีกรอบแล้วอีกรอบ.... แต่ไม่คิดว่า เธอทำเพื่อแก้แค้นฉันดันให้กู้อันขีกับหยูฟืนไปตำแหน่งที่สูงกว่า.....”
บริษัทกู้ซื่อโดนบริษัทเป่หมิงซื้อเรียบร้อย แต่กู้อันขีก็ยังยื้อบริษัทกู้ซื่อไว้ หลังหย่วนซู่ผิงตาย สองแม่ลูกนี้ยังไปลันล๊า! และทุกอย่างนี้ ก็เพราะมีเป่หมิงโม่ช่วย!
เขากระตุกนิ้ว ใบหน้าเฉียบคม เงียบสักพัก——
“เพื่อแม่ตัวเองเสียสละทุกอย่าง ก็เป็นธรรมดาของมนุษย์ถ้าจะโกรธก็ไปโกรธฟ้าที่กลั่นแกล้งเธอแบบนี้! แต่——“ เขาเงียบไป พูดอย่างเยือกเย็น “เธอไม่ควรหักหลังฉัน! ตั้งแต่ตอนที่เธอตัดสินใจจะบินไปที่ออสเตรเลีย เธอก็ควรรู้ว่ามันจะมีวันนี้เกิดขึ้น ไม่ใช่ฉันไม่เคยจะให้โอกาสเธอ เธอสามารถที่จะสารภาพกับฉัน ไม่ใช่ปิดบังซ้ำซากไปมา!”
หล่อนยิ้มกริ่ม ที่เข้าใจความเจ็บปวดของเขาเพราะหล่อน
ปากซีดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบๆของหล่อน:“สารภาพกับเธอ? แล้วผลละ เหมือนตอนนี้ที่เธอแย่งหยางหยางไปหรอ?”
“ไม่ใช่แน่นอน! ถ้าเธอบอกให้ฉันแต่แรก เธอก็จะเป็นผู้หญิงที่5ปีที่แล้ว....”
“แล้วเธอก็จะแต่งงานกับฉัน ไม่สนใจเรื่องที่ฉันทำเพื่อเงินที่ไปรับอุ้มท้องแทน? “ หล่อนพูดตอบ
“.....” เงียบ
“เหอะ....” หล่อนยิ้ม “เธอรู้มั้ย ฉันเคยคิดหลายรอบมาก ถ้าฉันบอกให้เธอ จริงแล้วฉันก็เป็นแม่ของลูกเธอ ไม่ใช่แค่นี้ฉันยังซ้อนลูกคนหนึ่งที่คล้ายเฉิงเฉิงไว้อีกคน เธอจะเป็นไง? สุดท้ายไม่ว่าฉันจะคิดยังไง จุดจบก็คือเธอเอาหยางหยางไปจากฉัน ก็เหมือนตอนนี้... สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดมันเกิดขึ้น....”
เขาขมวดคิ้ว กำมัด ไม่พูดเหมือนเดิม“....”
ตาหล่อนเต็มไปด้วยน้ำตา แต่อดไว้ไม่ให้ไหล ยิ้ม“แล้วเธอรู้อีกมั้ย ฉันถามเธอตั้งหลายรอบ ฉันถือว่าเป็นคนไรของเธอ? เธอตอบว่า ฉันเป็นผู้หญิงของเธอ
แล้วฉัน ถามเธออีก เธอรักฉันมั้ย? เธอตอบรัก ความรักแบบที่มีตอนทำอะไรกันบนเตียง..... สำหรับเธอแล้ว ไม่รักก็ไม่แต่ง ในเมื่อเธอบอกรักฉัน แล้วทำไมไม่แต่งกับฉัน เหอะ เพราะว่าเธอรู้ จริงแล้วมันไม่ใช่รัก....ในสถานการณ์แบบนี้ เธอรู้สึกว่าฉันบอกเธอว่าฉันเป็นแม่ของลูกเธอ ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปหรอ? ไม่
เฉิงเฉิงกับหยางหยางจะไม่มีวันที่มีครอบครัว มีแค่ว่าเลือกพ่อหรือแม่เท่านั้น! สำหรับนิสัยเธอแล้ว จะต้องแย่งหยางหยางไป...ฉันยอมรับ .....ฉันเห็นแก่ตัว ฉันกลัวที่จะเสียหยางหยางไป....”
“......” เขาเงียบ
“ขอโทษ —- เป่หมิงโม่ ถ้าเพียงเพราะตอนนั้นที่ฉันหักหลังเธอ และจากเธอไปอย่างไม่ร่ำลา งั้นตอนนี้ฉัน ขอโทษเธอ....ได้มั้ย?”
หล่อนปิดตา น้ำตาที่ร้อนระอุไหลลง แต่ตั้งแต่แรกจนจบหล่อนไม่ได้พูดถึงเจียงฮุ่ยซินที่เป็นแม่เลี้ยงของเขา ไม่อยากบอกเขาเพราะความจริงคือ เจียงฮุ่ยซินขู่หล่อน
เขาไม่พูดไร และหันตัว เหลือหล่อนไว้เพียงคนเดียว ลงบรรณได—-
แอบไว้ที่ใต้บันไดสูบซิการ์ เหมือนกับบุหรี่ม้วนนั้นที่จะทำให้ใจเขาเย็นลง....
ในสมองนั้นมีแต่ภาพที่หล่อนวิ่งทั้งน้ำตาไปหาเขาแล้วถามว่ายอมจะแต่งงานกับหล่อนรึเปล่า?
สุดท้ายคำตอบเขาคือ เงียบ
ว่าแล้ว ทำไมถึงหล่อนมักถามเขาอยู่บ่อยๆว่ารักหล่อนมั้ย สำหรับหล่อนแล้วถ้าเขารักก็แปลว่าจะแต่งงานด้วย ที่แท้.....
ที่หล่อนถามเยอะแบบนี้ เพียงแค่อยากให้ลูกมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ!
ตูบ.~!
มัดได้ต่อยเข้ากำแพง
เขาสายตาเยือกเย็น
รอบแรก ที่เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้อยากแต่งงานกับเขา เพราะว่าลูกเขา.......น่าเศร้าแบบนี้.....
*
เรื่องที่หยางหยางเข้าโรงพยาบาลนั้นโดนเป่หมิงโม่ปิดข่าว
เพราะว่าการไปแคมป์ปิ้งครั้งนั้นผิดพลาด จนทำให้เขาเสียใจ
ก็เลยไม่ได้ห้ามกู้ฮอนไปเยี่ยมหยางหยาง
วันนี้ กู้ฮอนเตรียมข้าวกล่องที่ลูกชอบที่สุดมาให้ เพิ่งถึงหน้าโรงพยาบาล จู่ๆ—-
“สึดด”
รถดำที่เตรียมเลี้ยว หักเร็วเกิน เกือบชนกู้ฮอน
ตึก!
หันหลัง หล่อนคงคิดมากไป เห็นรู้สึกความเคยชินและสนิทสนมแบบนั้นเลยคิดว่าคงเป็นพ่อของหล่อน.... แต่คนตั้งเยอะแยะ ใช้ความรู้สึกหาคนมันก็เป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่หรอ?
*
กลับถึงห้องผู้ป่วยของหยางหยาง ยังไม่ทันเข้าไป ก็เห็นซูยิ่งหวั่นใส่แว่นดำวนเวียนอยู่หน้าห้อง
ซูยิ่งหวั่นค้างเห็นกู้ฮอน ยิ้มกริ่ม:“ฉันยังคิดอยู่ว่า เธอจะมารึเปล่า? ว่างมั้ย เราไปคุยกันด้านนั้น?”
“พวกเราไม่มีอะไรน่าคุย คุณซู “นึกถึงสิ่งที่ซูยิ่งหวั่นทำไว้ กู้ฮอนส่ายหัว
“ยังเกรงกับเรื่องถ่ายโฆษณาครั้งนั้นหรอ? เหอะ เธออย่าลืมเพราะเธอถึงทำให้ฉันเป็นแบบนั้น!” ซูยิ่งหวั่นนึกถึงวันที่อัปยศมาก แค้นจัด
“นั้นเป็นคุณซูทำตัวเอง ไม่ใช่หรอ?”
“เธอ—-“ ซูมยิ่งหวั่นอดไว้ “ใช่ เพราะฉันทำตัวเองที่ฉันดูถูกศัตรู แต่ไม่คิดว่าเธอจะเป็นแม่ของเด็ก! แต่เขาเอายอมเอาลูกไม่เอาเธอ! เหอะๆ ยังไง เจ็บใจใช่มั้ย?กู้ฮอน ที่ฉันมานี้เพื่อจะบอกเธอ ตั้งแต่วันนี้ ลูกๆก็จะเป็นฉันมารับมือแทน เพราะมีแค่ฉันเท่านั้นที่จะยืนข้างเขาได้!”
กู้ฮอนไม่ได้สนใจ เพราะไม่ว่าซูยิ่งหวั่นจะทำยังไงหล่อนก็ไม่ได้ใส่ใจอยู่แล้ว
“คุณซูพูดจบยัง? พูดจบก็กลับไปได้ละ แต่จะบอกไรให้ เด็กไม่ใช่สิ่งของ ไม่ใช่ว่าใครจะรับมือแล้วรับได้!”
พูดจบ กู้ฮอนเปิดประตู เข้าห้องผู้ป่วย
“คุณแม่....”เฉิงเฉิงเรียกอย่างนุ่มนวล
“คุณแม่...”หยางหยางเรียกอย่างออดอ้อน
เสียงดังขึ้น
ตูบ เสียงประตูปิด ซูยิ่งหวั่นไปห่างไปอยู่ด้านนอกจากแม่ลูกที่อยู่ในห้องนี้....
*
มาขึ้นวันขึ้นศาล
วันนี้อากาศเย็นแปลกๆ ฟ้ามืดครึ้ม เหมือนฝนจะตกอ่อนๆ....
ทำไมขึ้นไม่ดำเนินการอย่างเปิดเผยเพราะมีนักข่าวที่นั่งรออยู่ด้านนอก...
เมื่อเป่หมิงโม่ปรากฏตัวอยู่ที่หน้าประตูศาล ก็ได้ตกเป็นเหยื่อที่จะโดนนักข่าวสัมภาษณ์—-
“คุณเป่หมิง วันนี้คดีขึ้นศาลแล้ว คุณคิดว่าคุณจะได้สิทธิ์ที่ได้เลี้ยงเด็กมั้ยครับ?”
“ได้ยินมาว่าคุณมีลูกชายคนนี้แล้วยังมีอีกหนึ่งคน เป็นเรื่องจริงเปล่าครับ?”
“คุณเป่หมิง ลูกชายอีกคนเป็นคุณกู้ฮอนกำเนิดเปล่าครับ? หรือว่าอีกคน?”
.......
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ