ตอนที่294 คำตักเตือนจากแม่2
แต่ทว่า ในขณะที่เป่หมิงโม่กำลังจะเข้าใกล้กู้ฮอนในระยะไม่ถึงห้าเมตร ฉิงฮัวที่ถูกลั่วเฉียวและหนุ่มหล่อทั้งสามล้อมรอบไว้นั้น เหมือนเห็นฟางที่ช่วยชีวิตขึ้นมาทันที พูดขึ้นด้วยความตื่นเต้นและเสียงแหบว่า——
“เจ้านายครับ……”
“ฮ่าๆๆ เขิลเหรอ? นี่ลุงยังซิงอยู่ใช่ไหม……”ลั่วเฉียวเหมือนค้นพบเจอสิ่งแปลกใหม่ ยื่นมือเข้าไปลูบไล้หน้าอกของฉิงฮัวอย่างร้ายกาจไปทีนึง……
“คุณครับ! ได้โปรดให้เกียรติกันด้วย ไม่งั้นผมจะไม่เกรงใจแล้วนะ……”
“ไอ๊หยา เขาไม่ต้องการให้คุณเกรงใจหรอก เอาแบบไม่เกรงใจเนี่ยแหละ……ฮิๆ คิดไม่ถึงเลยว่าลุงจะมีซิกแพคด้วย……”
พอเป่หมิงโม่มองเห็นฉากนี้ปุ๊บ อยากจะทำเป็นไม่รู้จักลูกน้องที่ไม่ได้เรื่องอย่างงี้จริงๆเลย!
ฝั่งนี้——
“อ๊ะ รถมาแล้ว……”กู้ฮอนโบกขวางรถแท็กซี่คันหนึ่งอย่างมึนเมา เปิดประตูรถไปด้วย ลากหนุ่มหล่อไปด้วย “ลั่วเฉียว……พวกเราไปก่อนนะ ไว้เจอกัน……”
เปิดประตูรถ เห็นกู้ฮอนใกล้จะขึ้นรถแล้ว
สีหน้าของเป่หมิงโม้ตึงเครียดขึ้นมา รีบก้าวเท้าไปหลายๆก้าว กำลังจะเอื้อมมือออกไปจะลากเธอไว้——
แต่ไม่นึกว่า ขาทั้งสองเหมือนถูกอะไรบางสิ่งมาดึงลากไว้อย่างแน่น……
“เจ้านายครับ……”ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉิงฮัวก็หลุดออกจากวงที่ถูกล้อมรอบ จับขาของเจ้านายไว้อย่างแน่น
ในเวลาเดียวกัน ‘ซิ้ว ’ เสียงทีนึง กู้ฮอนและเหล่าหนุ่มหล่อก็ได้ขึ้นรถแท็กซี่ไป รถได้แล่นออกไปไกลแล้ว……
“โธ่เอ้ย! กลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
เขามองรถแท็กซี่ที่ขับออกไปไกล อารมณ์เสียตะโกนด้วยน้ำเสียงน่ารำคาญ กวาดสายตามองไปยังเท้า เจอสภาพที่เสื้อยับยุ่งเหยิงของฉิงฮัว ใบหน้ายังมีรอยแดงจากลิปสติกอีกสี่ห้าหกจุด หน้าแดงอย่างกับหัวหมู……
“ฉิงฮัว ก็แค่โดนผู้หญิงคนนึงจูบไปไม่กี่ทีก็ไม่มีวิธีจัดการแล้วเหรอ?”
ปกติฉิงฮัวที่ใจเย็นน่าเกรงขาม ทำไรมีระเบียบแบบแผน และยังซื่อสัตย์สุจริต แต่กลับไม่มีวิธีจัดการดาราตัวน้อยๆนี้เลยเหรอ?
“ไม่ใช่ครับเจ้านาย……แม่ผมสั่งสอนมาตั้งแต่เด็กว่า ห้ามตีผู้หญิง……”
“ใครให้นายตีผู้หญิงล่ะ? นายนี่……”เป่หมิงโม่มองหน้าลูกน้องที่น่าผิดหวังคนนี้ “ยังไงนายก็จัดการเองละกัน! ฉิงฮัว ถึงเวลาที่จะเรียนรู้จะจัดการผู้หญิงยังไงแล้วล่ะ!”
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ออกห่างจากฉิงฮัว รีบเดินไปยังรถสีดำที่หรูหราคันนั้น เข้าไปในรถ ขับออกไปอย่างรวดเร็วราวกับปลาหัวเข็ม……
ฉิงฮัวมองไปที่เจ้านาย แล้วถอนหายใจ
ข้างหลังเขา ลั่วเฉียวที่กำลังสนุกสนานกับเหล่าหนุ่มหล่อนั้น มาลากฉิงฮัวกลับไปเหมือนเดิม……
ฉิงฮัวที่มีชื่อเสียงในผู้มีอำนาจไม่มีสิ่งไหนที่จัดการไม่ได้ ในที่สุดก็พ่ายแพ้อย่างอนาถต่อหน้าลั่วเฉียว!
ความเป็นจริงพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า อย่างน้อยลูกน้องคนนี้ก็จงรักภักดีต่อเจ้านายของเขา เพราะในหลายปีที่ผ่านมาของชีวิตเขา นอกจากเจ้านายแล้ว เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องผู้หญิงเลย……
“ยูฮู้ เจอบัตรประจำตัวประชาชนแล้ว……ลุง ไป เจ้พาไปเปิดห้อง……”
กู้ฮอนหรี่ตาเล็กน้อย ไม่รู้เป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ช่วยกระตุ้นความชั่วร้ายในใจเธอรึเปล่า หรือเป็นเพราะหนุ่มหล่อทั้งสี่นี้น่าหลงใหลเกินไป ในที่สุดเธอก็อดกลั้นไม่ได้ ชี้ไปทางพวกเขา แล้วพูดว่า ——
“หนึ่งตัว สองตัว สามตัว สี่ตัว ถอดเสื้อออกเดี๋ยวนี้! ”
“เอ่อ……”
หนุ่มหล่อทั้งสี่มองหน้ากันแบบอึ้งๆ เห็นได้ชัดเลยว่าทุกคนเมามากแล้ว แล้วยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ขึ้นมา พร้อมกันเดินไปยืนต่อหน้ากู้ฮอน เริ่มถอดเสื้อเธอโดยไม่พูดไรสักคำ……
ทำเธอตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน!
“ว้าย……ใครให้พวกนายหน้ามาถอดเสื้อฉันเล่า……ถอดเสื้อพวกนายเองต่างหาก…...”เธอปัดมือของพวกเขาออกตามด้วยรอยยิ้มแล้วจับคางเหล่าหนุ่มหล่อ “เชื่อฟังเถอะน่า ได้ยินลั่วเฉียวบอกว่าพวกนายเป็นวงใหม่ที่เพิ่งเซ็นสัญญา ถ้าบริการเจ้ได้ดีเนี่ย เจ้จะช่วยคุยให้……”
“หืม? คุณสามารถช่วยพวกเราคุยต่อหน้าใครได้บ้างเหรอ?”หนุ่มหล่อคนแรกถามขึ้น
“อ๊ะ?”เธอเกาหัวแล้วทันใดนั้นเหมือนคิดอะไรออกขึ้นมา ยิ้มจนคิ้วโค้ง “อืม เหมือนฉันจะรู้จักกับประธานพวกนายนะ……”
“ประธานพวกเรารึ? ผู้จัดการเจียง?”หนุ่มหล่อคนที่สองพูด
“ไม่ๆๆ!”เธอยิ้มอย่างลึกลับ และแตะแก้มพวกเขาเบาๆ ถ้าเป็นอย่างที่ลั่วเฉียวพูดจริงๆ นุ่มดีจังเลย……
อืม แต่ถ้าเทียบกับลูกทั้งสามของเธอแล้ว เทียบกันไม่ติดเลย……
“……บริษัทสื่อจิตรกรรมเป็นบริษัทภายใต้บริษัทเป่หมิง……”หนุ่มหล่อทั้งสามได้ยินเข้าก็ตกใจเป็นอย่างมาก “พระเจ้า ท่านประธานที่คุณรู้จักนั้น ใช่คุณชายรองตระกูลเป่หมิงที่มีชื่อเสียงโด่งดัง เป่หมิงโม่งั้นเหรอ?”
“อือหื้อ!”เธอตอบแบบหยิ่งยโสโอหัง รู้จักกับเป่หมิงโม่นี่ก็มีข้อดีหน่อยนึงนะ แน่นอนว่า ที่เหลือทั้งหมดเป็นข้อเสียหมดเลย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ