เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 340
ตอนที่340 หมาป่ากับลูกแกะ2
ขณะที่กู้ฮอนกำลังกระวนกระวายที่จะสลัดตัวเองให้หลุดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชของชายคนนี้อยู่นั้น
ทันใดนั้นเอง
ผุบ!
เสียงแผ่นไม้ฟาดที่ต่ำหนักดังขึ้น!
เป่หมิงโม่รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่แผ่นหลังของตัวเอง!
“โอ๊ย......” เขาร้องโอดโอยเสียงต่ำ......
เขาผละตัวออกทันที
และปากที่ประกบริมฝีปากของกู้ฮอนอย่างดูดดื่มก็คลายออกโดยปริยาย......
จากนั้น
ปัง
เสียงแผ่นไม้กระทบพื้นดังลั่นขึ้นมา
เป่หมิงโม่หันกลับมาโดยอัตโนมัติ และเฉิงเฉิงก็ได้มายืนอยู่หลังเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เป่หมิงโม่จ้องเขม็งไปยังแผ่นไม้ที่ตกอยู่บนพื้น ด้วยสายตาที่ดุดัน
“เป่หมิงซีเฉิง! แกกล้าตีพ่อของตัวเองเชียวหรือ?”
ที่สำคัญคือ ยังกล้าเอาป้ายวิญญาณที่สาปแช่งเขามาฟาดเขา!
“อุ้ย เฉิงเฉิง......”
กู้ฮอนพึมพำขึ้นมาอย่างตกใจ ก่อนจะรีบผลักอกเป่หมิงโม่ออกอย่างเต็มแรง!
เป่หมิงโม่เซถอยไปเล็กน้อย!
เธอรีบโอบกอดเฉิงเฉิงเข้าสู่อ้อมอกอย่างแนบแน่นในทันที......
“อ้าก แม่ครับ......” เสียงหยางหยางดังขึ้นมาติดๆ
ฉิงฮัวอุ้มหยางหยางที่ดีดดิ้นเป็นหนอน ขึ้นมาจากบันไดทีละขั้น
“หยางหยาง......” พอกู้ฮอนขึ้นมา น้ำตาก็ไหลพรากลงมาอาบแก้มทันที
“แม่ครับ......” หยางหยางในอ้อมกอดของฉิงฮัวดิ้นแรงกว่าเดิมด้วยความดีใจ “ปล่อยผมนะ ปล่อยผม......”
ฉิงฮัวมองไปยังเจ้านายที่ยืนหน้านิ่ง ก่อนจะรีบปล่อยมือออกทันที......
หยางหยางรีบกระโดดลงบนขั้นบันได ก่อนจะโผเข้าไปในอ้อมกอดของแม่
“ว้าว แม่ครับ......”
หยางหยางเบียดเฉิงเฉิงออกไปอีกข้างเลยทีเดียว
ลูกๆ ทั้งสองเศร้าโศกเสียใจอยู่ในอ้อมอกแม่
“แม่ครับ แม่ครับ พวกเราจะไม่แยกจากกันอีกแล้วดีไหมครับ......” หยางหยางพูดอย่างออดอ้อน
“ผมคิดถึงแม่ครับ......” เฉิงเฉิงพูดออกมาเบาๆ ก่อนหดตัวเข้าไปให้อ้อมอกแม่
กู้ฮอนน้ำตาไหลอาบหน้า “ไม่แยกจากกันอีกแล้ว......แม่ไม่อยากแยกจากลูกๆไปอีกแล้ว......”
เธอเม้มปากแน่น จะมีใครเข้าใจความเจ็บปวดจากการที่ต้องแยกจากลูกไปครั้งแล้วครั้งเล่า แบบที่เธอต้องประสบพอเจอมา ว่ามันทุกข์ทรมานใจมากเพียงใด?
เธอแหงนมองเป่หมิงโม่ด้วยความคับแค้นใจ!
เป่หมิงโม่ขมวดคิ้วแน่น เขาให้เวลาสามแม่ลูกได้อยู่ด้วยกันเพียงครู่เดียว ก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา
“อยากไปอยู่ด้วยกันกับแม่ของพวกเธอ ก็ใช่ว่าจะไม่ได้! แต่มีข้อแม้ว่า ต้องมีพ่ออยู่ด้วย พวกเธอถึงจะอยู่ด้วยกันได้!”
เขาพูดด้วยท่าทางยโสโอหังอีกครั้ง ถึงเธอจะไม่ยอมย้ายไปห้องเขา แล้วยังไง?
ลูกชายทั้งสองของเขาจะไม่อยากอยู่กับแม่เลยงั้นหรือ?
งั้นก็ให้ลูกๆ เป็นคนเลือกแล้วกัน!
ใครจะคาดคิดว่า ขณะที่เป่หมิงโม่ยืนมั่นอกมั่นใจว่าลูกๆต้องยอมตกลงแต่โดยดีนั้น
“ไม่เห็นจะยากเลย!” หยางหยางกลอกตามองบนอย่างเอือมระอา ก่อนจะก้มลงไปเก็บแผ่นไม้ที่อยู่บนพื้นชูขึ้นไปมา “แม่ครับ ขอแค่เรามีคุณพ่อจอมแสบอยู่ด้วย พวกเราก็จะสามารถอยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหมครับ?”
กู้ฮอนพยักหน้างึกๆ
เธอก้มลงมองไปยังแผ่นไม้ที่มีตัวอักษรบูดเบี้ยวแผ่นนั้น
ป้ายวิญญาณของคุณพ่อเป่หมิงเฮยเย่ถู่！
กู้ฮอนตะลึงงันไปสักพัก......
“เห็นไหมล่ะเป่หมิงซีเฉิง! ฉันบอกแล้วว่าให้พกป้ายวิญญาณของพ่อติดกระเป๋าเอาไว้ เพราะจะต้องมีวันที่ต้องใช้ประโยชน์จากมันอย่างแน่นอนใช่ไหม?”
กู้ฮอนคิดไม่ถึงเลยว่า ลูกชายจะเตรียมป้ายวิญญาณให้เป่หมิงโม่ล่วงหน้าตั้งแต่ตอนนี้!
จังหวะที่เธอยังคงตะลึงพรึงเพริดอยู่นั้น หยางหยางก็ได้ชูป้ายวิญญาณวิ่งเข้าไปในห้องของเธอเรียบร้อยแล้ว เด็กน้อยลูบไล้ป้ายวิญญาณนั้นพลางพูดพึมพำขึ้นมาว่า
“พ่อจอมแสบ......เอ้ย ไม่ใช่สิ ตอนนี้ควรเรียกว่าพ่อผีจอมเฮี้ยนแล้ว!
ถึงแม้ว่าตอนที่พ่อยังมีชีวิตอยู่นั้น จะใจร้ายกับพวกเรามากก็ตาม แต่เห็นแก่ที่พ่อได้ตายและตกนรกหมกไหม้แล้ว ผมก็จะอโหสิกรรมให้ก็แล้วกันนะ!
มามามา ตอนนี้ผมจะอัญเชิญวิญญาณเข้าบ้านของแม่ผมแล้วนะ หากในนรกมีอะไรขัดสน ก็เข้าฝันมาแจ้งให้ผมทราบได้เลยนะ เดี๋ยวผมจะเผาไปให้พ่อเอง......
อ้อ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ผมจะไม่ลืมให้เป่หมิงซีเฉิงวาดรูปคุณน้าหน้าประหลาดคนนั้นขึ้นมา หลังจากนั้นก็จะเผาไปให้พ่อด้วยนะ พ่อก็จะได้ไม่ต้องเหงาไง......
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ