เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 348

ตอนที่ 348 ลูกไม่มีทางเรียกเธอว่าแม่2

ลาก? ลากอะไร? อึ?

หยางหยางขนลุก อี๋ เป็นมุกตลกที่แป๊กมาก......

ปัง

ประตูห้องนอนถูกปิดลง

ในห้องก็เงียบสงบลงในที่สุด

กู้ฮอนถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะผงกหัวให้เจียงฮุ่ยซินเล็กน้อย “ถ้าท่านนางเป่หมิงไม่รังเกียจ ก็เชิญเข้ามานั่งในบ้านที่ซอมซ่อของฉันได้เลยค่ะ”

เจียงฮุ่ยซินขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า

หลังจากเดินเข้ามาในห้อง เจียงฮุ่ยซินก็นั่งลงบนโซฟาทันที ราวกับตัวเองเป็นนายหญิงของบ้าน และยังคงไว้ซึ่งอากัปกิริยาของหญิงสูงศักดิ์

“กู้ฮอน ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ของลูก แต่ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะยอมเป็นชู้ลับๆของเป่หมิงโม่ด้วย”

ประโยคที่คมบาดจิตของเจียงฮุ่ยซิน ทำให้กู้ฮอนที่กำลังชงชาอยู่นั้นกระตุกเล็กน้อย

น้ำร้อนกระเซ็นออกมา จนเกือบจะลวกมือของเธอ

เธอรีบขมวดคิ้วรวบรวมสติ ก่อนจะชงชาแก้วใหม่และยกไปเสิร์ฟตรงหน้าเจียงฮุ่ยซินตามมารยาท

เจียงฮุ่ยซินลังเลสักพัก และพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา โดยไม่มีทีท่าว่าจะรับชาแก้วนั้นเลย “วางบนโต๊ะ”

กู้ฮอนสูดหายใจเข้าลึกอย่างไม่พอใจ และยังคงยื่นแก้วชาไม่ยอมวางลงบนโต๊ะ “ท่านนางเป่หมิงเป็นแขก การชงชาให้แขกนั้นเป็นธรรมเนียมที่เจ้าบ้านควรทำ หากท่านนางเป่หมิงไม่รับชาแก้วนี้ คนที่เสียมารยาทคือท่านนางเป่หมิงนะคะ!”

น้ำเสียงที่ไม่ต้อยต่ำและไม่วางอำนาจของเธอ ทำเอาเจียงฮุ่ยซินหน้าชาไปเลย

“เธอ......” เจียงฮุ่ยซินค้อนหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจสักพัก จนยื่นมือไปรับแก้วชาจากกู้ฮอนมาในที่สุด ก่อนจะวางกระแทกลงบนโต๊ะด้วยความโมโห น้ำชากระฉอกฉานซ่านเซ็นเปียกปอนไปทั้งโต๊ะ......

บรรยากาศเย็นเยือกลงทันที

กู้ฮอนรีบหยิบทิชชูมาเช็ดน้ำชาในทันทีทันใด

ก่อนจะพูดเลียนแบบน้ำเสียงเดียวกับเจียงฮุ่ยซินอย่างประชดประชันว่า “ท่านนางเป่หมิงถึงคุณจะเป็นนายหญิงผู้สูงส่งของบ้านตระกูลเป่หมิง แต่ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะไร้มารยาทแบบนี้ มารยาทพื้นฐานที่ควรมีต่อผู้อื่นก็ยังไม่มีเลย!”

แต่กลับขมวดคิ้วหัวเราะเยาะใส่ “ท่านนางเป่หมิงอุตส่าห์วิ่งโร่มาที่นี่ในวันที่อากาศหนาวเหน็บแบบนี้ เพื่อจะมาส่งข่าวให้ฉันเหรอคะ? ดูไม่เหมือนตัวคุณเลย!”

“เหอะ......” เจียงฮุ่ยซินยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง “ถึงฉันจะไม่ชอบเฟยเอ๋อ แต่ฉันเคารพการตัดสินใจของโม่ ที่ฉันมาวันนี้ เพื่อจะมาบอกเธอว่า พรุ่งนี้ช่วยดูแลลูกๆของเธอให้ดี ห้ามให้พวกเขาไปก่อความวุ่นวายในงานหมั้นของโม่โดยเด็ดขาด ฉันยอมรับนะ ว่าฉันชอบเด็กคู่นั้นมาก แต่พวกเขาต้องยอมรับความจริงตั้งแต่ลืมตาดูโลกนี้แล้ว กับเรื่องที่พ่อแม่ของตัวเองไม่อาจอยู่ด้วยกันได้!”

กู้ฮอนรู้สึกจุกที่หัวใจ

ถึงแม้ว่าสิ่งที่เจียงฮุ่ยซินสาธยายมานั้นจะเป็นความจริง แต่มันยังคงเป็นความจริงที่โหดร้ายสำหรับเฉิงเฉิงและหยางหยางอยู่ดี

เธอสวนหน้านิ่งเพราะไม่อยากฟังคำวิพากษ์วิจารณ์ของเจียงฮุ่ยซินอีกต่อไปแล้ว “ท่านนางเป่หมิงพูดจบหรือยังคะ? นี่ก็ดึกแล้ว เชิญค่ะ ไม่ไปส่งนะคะ”

เจียงฮุ่ยซินหน้าชา เพราะคิดไม่ถึงว่ากู้ฮอนจะกล้าไล่เธอ

“กู้ฮอน เธออย่ามาทำอวดดีให้มาก! เธออย่าลืมสิ ว่าเฉิงเฉิงกับหยางหยางเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลเป่หมิง เธออย่าหวังว่าจะแย่งพวกเขากลับไปได้อีก! หลังจากที่โม่กับเฟยเอ๋อหมั้นกันแล้ว เฟยเอ๋อก็จะเข้าไปอยู่ในบ้านเป่หมิงอย่างเป็นทางการ! อีกหน่อย เฉิงเฉิงกับหยางหยางก็ต้องเรียกเธอว่าแม่ด้วยความเคารพ!”

ม่านตาของกู้ฮอนหดลงอย่างร้อนใจ ก่อนจะโต้กลับว่า “ไม่มีทาง! ลูกของฉันไม่มีวันเรียกผู้หญิงคนอื่นว่าแม่อย่างแน่นอน!”

เจียงฮุ่ยซินยิ้มหยัน “ถึงแม้ว่าโม่จะไม่ยอมเรียกฉันว่าแม่ แต่ลูกขายของเธอก็ยังต้องเรียกฉันว่าคุณย่าอยู่ดี! นี่ก็คือความแต่ต่าง ของคนที่ถูกหลักทำนองคลองธรรม!”