เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 352

ตอนที่ 352 โทรศัพท์ในห้องนอน2

ทั้งสองมีความเข้าขากันอย่างธรรมชาติ

หยางหยางพยักหน้า กดเบอร์ไปแล้วพูดไป “ล้อเล่นได้ไง ใครจะยอมให้ไอ่พ่อคนนั้นได้หมั้นกับคนอื่นแบบเงียบ ๆ ได้ยังไงกันเล่า”

ผ่านไปครู่เดียว สายก็โทรติดแล้ว

ต่อมา ในห้องนั้นก็มีแต่เสียงของหยางหยางกระซิบกับโทรศัพท์นั้น……

“ฮัลโหล อาสามเหรอ......โหย ๆ ยังไม่หลับเหรอเนี่ย......”

“.….. อ่อ ๆ ตอนนี้ข้างล่างอามีคนอยู่เหรอครับเนี่ย......อั๊ยหยา สาวจากร้านไหนเอ่ย เล่าให้ฟังหน่อยสิครับ......”

“แฮะ ๆ ไม่ใช่สาวจากร้านเหรอครับ ...... โหย ๆ งั้นเป็นดาราคนไหนนะเนี่ย ต้องรู้จักแน่ ๆ เลย”

“อะไร โอ๊ย ๆ ...... ต้องรอผมโตถึงจะเข้าใจอีกแล้วเหรอครับเนี่ย......”

“อั๊ยหยา รบกวนอาแบบนี้รู้สึกเกรงใจจังเลยแหะ......”

“คืองี้นะครับ...... พรุ่งนี้ต้องประชุมผู้ปกครอง......”

“ก็ ๆ ๆ …... ไอ่พ่อคนนั้นไม่ว่างเหรอครับ แล้วเขาจะไปทำอะไรเนี่ย......”

“อ๋อ ๆ พรุ่งนี้เขามีประชุมสำคัญเหรอครับ ถึงมาไม่ได้”

(หยางหยางกรอกตาขาวมองบน เพราะอาสามดันมาโกหกว่างานหมั้นของพ่อนั้นเป็นงานประชุมสำคัญ)

หยางหยางแกล้งทำเมินหัวเราะแล้วพูดต่อ......

“.….. ถ้างั้นคุณอาว่างมาแทนเขาหน่อยไหมครับ ประชุมผู้ปกครองของผมก็สำคัญมากเลยนะครับ...... อะไรนะ อาก็ไม่ว่างงั้นเหรอ”

“.….. ไม่เอาน่า คุณแม่ผมก็ไม่ว่างด้วย......”

“อะไรนะครับ อาถามว่าแม่ทำไมไม่ว่างเหรอ...... อ๋อ ๆ เพราะคุณแม่ผมพรุ่งนี้ต้องแต่งงานสิครับ......”

(หยางหยางแกล้งพูดแบบเป็นเรื่องธรรมดา เหมือนกำลังถามไถ่สภาพอากาศกันอยู่)

เหมือนหยางหยางได้ยินเสียง ‘ผรึบ’ จากโทรศัพท์นั้น......

“ฮัลโหล อาสาม อาชนอะไรเหรอครับเนี่ย ตกใจทำโทรศัพท์หล่นเหรอ......”

“อะไรนะครับ แม่ผมจะแต่งงานกับใครงั้นเหรอ อั๊ยหยา อาอยากรู้ไปทำไมครับเนี่ย......คงไม่มีทางแต่งกับไอ่พ่อนกของผมหรอก......”.

“อั๊ยหยา ก็เป็นคนที่อาไม่รู้จักหรอก......เป็นคนรวยแน่นอนสิครับ......”

“ไม่พูดแล้ว ๆ …... ไหน ๆ อาก็ไม่ว่างมาประชุมแล้ว ผมไปหาคนอื่นดีกว่า......”

“อ้อ ๆ ลืมบอกไป พรุ่งนี้ผมต้องเป็นคนถือแหวนงานแต่งนะครับ เดี๋ยวถึงเวลาผมจะถ่ายรู้สวย ๆ ส่งให้ดูนะครับ......”

“บายนะครับอาสาม...... เพลา ๆ นะ ‘ทำงาน’ อย่ากระทบเอวมากไปนะครับ”

หยางหยางวางสายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แล้วค่อย ๆ คลานกลับมานอน

เฉิงเฉิงลืมตากว้างในห้องมืดนั้น คิ้วยังขมวดไว้กำลังสงสัยอยู่ “เธอว่าตอนนี้อาสามยังมีกะจิตกะใจ ‘ทำงาน’ อยู่เหรอ”

“แฮะ ๆ ดู ๆ แล้วจากที่เมื่อกี้เขาตกใจจนทำมือถือหล่น คงจะไม่มีกะจิตกะใจแล้วมั้ง......”

“อื้ม งั้นรีบนอนเถอะ” เสียงของเฉิงเฉิงยังคงเงียบดั่งสายน้ำ

ผ่านไปสักครู่ ในห้องก็เงียบลงอีกครั้ง

แต่ผ่านไปไม่นาน เสียงของหยางหยางก็ลอยขึ้นอีกครั้ง......

“นี่ ๆ เป่หมิงซิเฉิง พรุ่งนี้ช่วยลากับโรงเรียนวันนึงสิ”

เฉิงเฉิงหยุดไปครู่นึง แล้วพูดเสียงบ่นออกมา “ฉันไม่ว่าง”

ช่วงเช้า กู้ฮอนเพิ่งกลับไปสำนักงานกฎหมายหยินซือ

“คุณกู้คะ คุณทนายหยินวันนี้มีธุระไม่มาเข้างานแล้วค่ะ รบกวนคุณช่วยจัดการงานวันนี้ของแกด้วยนะคะ พนักงานเค้าเตอร์พูดกับเธอด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม”

“อ้อ ได้ค่ะ” กู้ฮอนพยักหน้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเช่นกัน แล้วเดินตรงเข้าไปในห้องเลขาของหยินปู้ฝัน

หลังจากที่เธอปิดประห้องนั้นแล้ว รอยยิ้มเมื่อสักครู่นี้ก็หายไปอย่างกะทันหัน

หันหน้าไปห้องเลขาที่ว่างเปล่านั้น เธอถอนหายใจด้วยความเครียด

......

หน้าหนาวปีนี้ เมือง A หนาวเป็นพิเศษ

ในบ่ายที่หิมะโปรยปรายวันนี้

ตระกูลเป่หมิงกำลังจะสร้างประวัติศาสตร์ของการหมั้นระหว่างเป่หมิงโม่และเฟยเอ๋อ

งานหมั้นมีกำหนดจะจัดขึ้นในเวลาห้าโมงเย็นของวันนี้ ณโรงแรมตะวันออกในเมือง A

โรงแรมตะวันออกนั้นถือเป็นโรงแรมระดับห้าดาวในเมือง A

แต่เป่หมิงโม่กลับไม่ได้เลือกใช้โรงแรมในเคลือบริษัทเป่หมิงเพื่อจัดงานหมั้นของเขา เพราะเขาตั้งใจจะให้งานนี้ออกมาแบบธรรมดาที่สุด อีกทั้งไม่อยากรบกวนพนักงานของเขา และอีกอย่างอาจจะเป็นทัศนคติที่เรียบง่ายของเขามาโดยตลอด เขาจึงเลือกที่จะจัดงานในโรงแรมตะวันออกนี้

อีกอย่างเฟยเอ๋ออาจจะรู้สึกอายที่รูปลักษณ์ภายนอกเธอแย่หลังจากถูกอุบัติเหตุไฟไหม้ และไม่อยากเป็นที่จับตามองของสื่อหลาย ๆ ด้าน

ดังนั้น งานหมั้นจึงเลือกที่จะใช้โรงแรมตะวันออก นี้ และนี่คือการพิจารณาที่ชาญฉลาดที่สุดสำหรับนักธุรกิจ

หากมีอะไรผิดพลาด ทางโรงแรมตะวันออกก็ต้องรับผิดชอบทุกประการ

......

เวลาก็ย่ามเข้าสิ้นปี และตรุษจีนกำลังจะมาถึง