เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 355

ตอนที่ 355 แผนการของหนุ่มน้อยทั้งสอง 1

ซูยิ่งหวั่นดูเวลาซ้ำไปซ้ำมา “เฟยเอ๋อ นี่มันจะสายแล้วนะ เธอรีบแต่งหน้าต่อเถอะ ไม่งั้นเดี๋ยวไม่กล้าออกไป เธอจะโทษฉันไม่ได้แล้วน่ะ เฮอะ ๆ ......”

ต่อมาเธอจึงให้ช่างรีบแต่งหน้าเฟยเอ๋อต่อ

จากนั้น เธอก้มเก็บนิตยสารขึ้นมาแล้วเก็บไว้ในกระเป๋าหนังของเธอ แล้วหันไปมองเฟยเอ๋อที่กำลังละเมอคิดอะไรอยู่ แสดงสีหน้ายิ้มเล็กน้อย แล้วเปิดประตูออกจากห้องนั้นไป......

......

ผ่านไปครู่นึง ในห้องพักนั้นก็เงียบสงบลง

เฟยเอ๋อนั่งละเมออยู่หน้าโต๊ะแป้งนั้น เหมือนตุ๊กตาหุ่นเชิดที่ให้ช่างแต่งหน้าเธออย่างไร้ความรู้สึก......

“อุ๊ย คุณผู้หญิงเฟยเอ๋อ ทำไมถึงร้องไห้อีกแล้ว” ช่างแต่งหน้าถึงกับตกใจตาค้าง

เฟยเอ๋อรู้ตัวอีกทีน้ำตาก็ไหลคลอลงมาเต็มใบหน้าอีกครั้ง......

“ขอโทษที......ขอโทษที......”

เฟยเอ๋อพยายามกัดฟันพูดคำว่า ‘ขอโทษ’ หลาย ๆ หน แต่ก็ยังห้ามน้ำตาไหลออกมาไม่ได้

เธอหลับตาลงด้วยความรู้สึกเจ็บปวดใจ จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นแบกกระโปรงแล้วพูดกับช่างแต่งหน้าอย่างสะอึกสะอื้น......

“ขอโทษด้วยนะ เดี๋ยวฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อน......”

……

ณ สำนักงานกฎหมายหยินซือ

กู้ฮอนยังคงตั้งใจทำงานในห้องเลขานั้น

เธอกำลังช่วยหยินปู้ฝันจัดการเอกสารคดีความอยู่ รู้ตัวอีกทีเวลาก็ถึงสี่โมงเย็นแล้ว

กริ๊ง ๆ ๆ ......

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

เธอหยิบขึ้นรับสายตามปกติ……

“ฮอน…...เธอยังอยู่ออฟฟิศไหม ตอนนี้ผมกำลังคุยเรื่องการสืบคดีกับลูกค้ารายหนึ่งอยู่ พอดีขาดเอกสารสำคัญเอกสารหนึ่ง รบกวนคุณส่งมาให้ผมตอนนี้ได้ไหมครับ”

สายโทรเข้าจากหยินปู้ฝัน

กู้ฮอนพยักหน้าตอบ มือถือปากกาไว้ “ได้ค่ะ รบกวนบอกฉันทีว่าเอกสารฉบับไหน แล้วให้ฉันส่งไปที่ไหน”

“คุณเข้าไปในออฟฟิศผม เอกสารฉบับนั้นน่าจะยังวางไว้บนโต๊ะทำงานของผม เก็บไว้ในแฟ้มงานที่มีรหัสโค้ดชื่อ CVPL รบกวรคุณส่งไปที่ถนนเสิ่งหัวซีเลขที่ 1โรงแรมตะวันออกตอนนี้เลย”

“ได้ค่ะ รับทราบ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

เมื่อวางสายแล้ว สายตาของกู้ฮอนมองไปที่นาฬิกาบนฝาผนังนั้นอีกครั้ง

แล้วรีบลุกขึ้นเดินไปข้างห้องทำงานของเธอ ในออฟฟิศบนโต๊ะทำงานของหยินปู้ฝันเธอเห็นแฟ้มงานรหัส CVPL ตามที่เขาพูด เธอจึงรีบหยิบมันขึ้นมา

หันไปหยิบกระเป๋าแล้วออกไปจากสำนักงานกฎหมายหยินซืออย่างเร่งรีบ……

……

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป แท็กซี่ก็ส่งเธอไปถึงหน้าประตูโรงแรมตะวันออก

กู้ฮอนจ่ายค่ารถแล้วลงจากแท็กซี่

เงยหน้าแล้วมองขึ้นไปยังโรงแรมตะวันออก

น่าจะอยู่ที่นี่ไม่ผิดแน่นอน

“ฮอน คุณมาแล้วเหรอ” เขามองไปที่นาฬิกาข้อมือหรูหราของเขา “ไวจังเลย…...”

“ปู้ฝัน นี่คือเอกสารของคุณ” กู้ฮอนยื่นแฟ้มเอกสารไปให้เขา แล้วเงยหน้าขึ้น “ลูกค้าคุณแปลกเหมือนกันนะ ปกติพวกคุณคุยเรื่องคดีกันแบบนี้เหรอ”

เขายักไหล่ แล้วรับเอกสารนั้น “ลูกค้าวีไอพีของผมเป็นคนมีชื่อเสียง แล้วเขาตั้งใจไม่อยากให้ใครพบเห็น เพราะฉะนั้น......”

“อ๋อ เข้าใจ ๆ” เธอพยักหน้า แล้วขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ว่าสถานการณ์ข้างล่างนั้นมันคงมีความเกี่ยวข้องกับลูกค้าท่านนี้แน่ ๆ เลย ต่อให้สงสัย แต่เธอก็ไม่ได้คิดจะก้าวก่ายใคร “คุณลองเช็คเอกสารดู ถ้าไม่มีปัญหาอะไรฉันจะขอกลับไปก่อน”

“เดี๋ยวก่อนสิ…...” หยินปู้ฝันรีบคว้ามือเธอไว้ “ฮอน ผมลืมบอกคุณ คืนนี้ผมชวนเฉิงเฉิงกับหยางหยางมาทานมื้อเย็นที่นี่ด้วยกัน คุณอย่าเพิ่งกลับนะ รอพวกเขาที่นี่แหละ ผมให้คนไปรับพวกเขาสองคนแล้ว”

“หืม” กู้ฮอนทำหน้าตกใจ ลืมตาค้างไว้อย่างพูดไม่ออก “มันเป็นเรื่องของเมื่อไหร่กัน”

ทำไมเธอถึงไม่รู้เรื่องเลย

หยินปู้ฝันหัวเราะแล้วพูด “ก็วันนี้ไง ทำไมเหรอ ผมแค่อยากเลี้ยงข้าวลูก ๆ คุณ แค่นี้ก็ไม่ได้เหรอครับ”

กู้ฮอนหัวเราะทำตัวไม่ถูก “ฉันไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น…...”

“ฮอน......” หยินปู้ฝันถอนหายใจ “คุณเองมีเรื่องไม่สบายใจ ไม่พอยังต้องให้เด็ก ๆ ต้องมาเครียดตามคุณเหรอ”

“เปล่านะ…...” เธอปฏิเสธโดยไม่รู้ตัว แต่น้ำเสียงก็ไม่มีน้ำหนักเหมือนกัน

“เหอะ ๆ แล้วคุณจะกังวลอะไรกัน ผมไม่ได้จะกินคุณสามแม่ลูกนะ คืนนี้ให้เด็ก ๆ ได้ผ่อนคลายบ้าง โอเคมั้ย” น้ำเสียงที่ต่ำของหยินปู้ฝัน แม้เสียงจะแหบแห้ง แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ซึ่งทำให้เธอรู้สึกดีอย่างพูดไม่ถูก

เธอย้อนนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เพราะเรื่องงานหมั้นของเป่หมิงโม่ทำให้เด็ก ๆ ไม่สบายใจ

วันนี้คงไม่ต้องพูดแล้ว

สองพี่น้องนั้นคงต้องอึดอัดใจมากแค่ไหน

ถ้าการที่คุณอาปู้ฝันของเขาจะเลี้ยงข้าวแล้วทำให้สองพี่น้องได้รู้สึกสบายใจขึ้น เธอคงยินยอมอย่างแน่นอน