เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 362
ตอนที่ 362 กลั่นแกล้งคน2
นัยน์ตาของกู้ฮอนชัดเจนเลยว่าเธอจำต้องดูถูกเขา
เพราะก่อนหน้านี้เขายังกอดเธอไว้แล้วจูบ
และตอนนี้ เขากลับวิ่งไปข้างกายของผู้หญิงอีกคน......
เขาเห็นเธอเป็นตัวอะไร
กู้ฮอนมองดูเขาสองคนที่สมน้ำสมเนื้อตรงหน้าเธอ จึงรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน
เธอถึงหันตัวเพื่อจะออกไปจากที่นั่น......
เป่หมิงโม่มองกู้ฮอนที่กำลังจะเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ ในใจเขาอยากห้ามเธอไว้ แต่เมื่อตอนที่จะห้าม เขากลับพูดไม่ออก......
“.….. โม่......หือ ๆ ......ฉัน......ฉัน......” เฟยเอ๋อร้องไปแล้วพูดอย่างติด ๆ ขัด ๆ ไป
เธอกัดริมฝีปากไว้ เงยหน้ามองเขา แล้วจับชายเสื้อของเข้าไว้แน่น ๆ ลมหายใจของเธอเร็วขึ้นเรื่อย ๆ “ฉัน......ขอ......ถาม......”
เป่หมิงโม่เห็นสีหน้าของเธอเริ่มไม่ดี “เฟยเอ๋อ คุณเป็นอะไรไป โรคหอบหืดกำเริบใช่ไหม”
“ถาม......คุณ......” มือเฟยเอ๋อแตะที่กลางอก หายใจเข้าออกอย่างรุนแรง แล้วพูดเป็นคำไม่ได้......
เป่หมิงโม่เกร็งแขน สังเกตถึงความผิดปกติของเธอ แล้วรีบพูด “หยุดพูดได้แล้ว เฟยเอ๋อ ยาของคุณอยู่ไหน ผมจะพาคุณขึ้นไปเอายา”
เขากำลังจะพาเฟยเอ๋อไป......
“ไม่…...” กลับถูกเฟยเอ๋อปฏิเสธ เธอดึงคอเสื้อเขาไว้ พยายามจะขอคำตอบจากเขา......
“โม่......ขอร้อง......บอกฉันที......ทำ......ทำไม......คุณต้อง......เล่นเปียโนให้เธอ......” เหมือนเฟยเอ๋อจะใช้แรงทั้งหมดที่เหลือเพื่อถามเขา ด้วยสีหน้าที่ซีดจางมาก ต่อให้ต้องตายเธอก็จะรู้คำตอบนี้ให้ได้ “เป็นการ......บอกรัก......ใช่ไหม......”
คำพูดคำนี้ของเฟยเอ๋อ ทำให้กู้ฮอนที่กำลังเดินจากไปกลับต้องหยุดก้าวเดิน
ด้วยร่างกายที่สั่นไหว
คล้ายกับว่า เธอก็เหมือนเฟยเอ๋อ กำลังรอคำตอบนั้น
มันใช่เหมือนที่เฟยเอ๋อพูดไหม ว่าการเล่นเปียโนนั้นเป็นการบอกรักของเขา
“บอก…...บอกฉัน......ที” เฟยเอ๋อจับเขาไว้ทั้งน้ำตา
เป่หมิงโม่ขมวดคิ้ว ที่เขาตั้งใจไม่ใช้เฟยเอ๋อเห็นข่าวนี้ เพราะกลัวเธอจะถามคำถามนี้
ไม่คาดคิดว่าตัวเองจะประมาทไป
ไม่เคยคิดเลย หลายปีที่ผ่านมา ซูยิ่งหวั่นยังไม่เคยตายใจ
จริงแล้วยังทำเรื่องลับหลังเขาอีก
เขาถอนหายใจ มองไปที่กู้ฮอนจากด้านหลัง แล้วพูดกับเฟยเอ๋อ “เฟยเอ๋อ อย่าคิดไปเรื่อยเลย รีบขึ้นไปกับผมเถอะ แบบนี้มันอันตรายกับชีวิตคุณนะ”
“ฉัน......ไม่......” เฟยเอ๋อหายใจแรงขึ้นเรื่อย ๆ สีหน้าก็ค่อย ๆ กลายเป็นสีม่วง......
สภาพเธอตอนนี้ เหมือนคนที่กำลังจะสิ้นลมหายใจ กำลังดิ้นรนอยู่......
“บอก…...บอกฉันที......”
เฟยเอ๋อยังคงไม่ยอม
สายตาของเธอบ่งบอก ว่าถ้าเขายังไม่ยอมพูด เธอจะยอมตามลงที่นี่
หายเลยหรือ?
เมื่อเป่หมิงโม่ตระหนักถึงคำนี้ จึงกังวลขึ้น
ภาพในวันนั้นกลับเข้ามาในหัวสมองเขาอีกครั้ง......
เขากลัวเฟยเอ๋อจะตายลงอีกครั้ง และไม่สามารถจะแบกรับความรู้สึกผิดนั้นได้อีก......
ถ้าอย่างนั้น เมื่อตอนที่เธอได้ยินคำว่า ‘ไม่ใช่’ จากปากเป่หมิงโม่นั้น
คงไม่จำเป็นต้องมาเจ็บปวดอะไรแบบนี้หรอก......
*
“ฮอนฮอน”
เสียงของหยินปู้ฝันส่งมาจากระเบียงทางเดิน
เธอยังไม่ทันตอบสนอง ก็เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของหยินปู้ฝันกำลังเดินเข้ามา......
แต่สายตาของเธอพร่ามัว
“อยู่นี่เองเหรอ…...อ้าว คุณร้องไห้ทำไม......” หยินปู้ฝันรีบเดินเข้ามา หยิบกระดาษทิชชูออกมาเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน......
กู้ฮอนเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองน้ำตาไหลท้วมหน้าแล้ว......
“ออ เฮ่อ ๆ ......” เธอยิ้มอย่างทำตัวไม่ถูก รีบรับกระดาษทิชชูจากหยินปู้ฝันไว้ แล้วทำเป็นเช็ด ๆ ไป ส่ายหัวไปมา “ไม่ทันระวัง ทรายเข้าตา......”
หยินปู้ฝันทำหน้าสงสัย มองเธออย่างละเอียด “เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า”
ด้วยความเอาใจใส่ของหยินปู้ฝัน เขาเหมือนรู้อะไรบางอย่างแล้ว
คนที่สามารถทำให้กู้ฮอนหลั่งน้ำตาได้มากขนาดนี้คงไม่มีใครอีกแล้ว นอกจากเป่หมิงโม่
“เปล่า......” กู้ฮอนส่ายหัวแล้วยิ้ม แล้วถามว่า “ปู้ฝัน เฉิงเฉิงหยางหยางคงใกล้ถึงแล้วสิ เรารีบไปรับพวกเขาดีไหม......”
แต่ทำไม ในขณะที่เธอกำลังยิ้ม น้ำตากลับยิ่งไหลล้นออกมา
เธอฝืนยิ้มให้กับหยินปู้ฝัน แล้วหลบหน้าหันไปเช็ดน้ำตาอีกครั้ง
“เฮ่อ......แปลกจัง......ยิ่งเช็ดยิ่งไหล......” กู้ฮอนเช็ดด้วยความแรงแล้วยิ้มแบบซื่อ ๆ ต่อหน้าหยินปู้ฝัน เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนตัวตลก เช็ดน้ำตายังไง ก็เช็ดไม่หมดสักที......
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ