เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 37

บทที่ 37 ความเงียบสงบที่ไม่ชัดเจน1

ในห้องประชุม

มีผู้นำอาวุโสของตระกูลเป่หมิงนั่งอยู่ประมาณสามสี่สิบคน

ถึงแม้ว่านี่จะเป็นเพียงการประชุมระดับสูงที่จัดขึ้นนับไม่ถ้วนเหมือนกันทุกเดือน กลับแตกต่างขึ้นทันทีเมื่อมีกู้ฮอนเข้าไปด้วย

เธอยังลากสายน้ำเกลือเข้ามาด้วย

นั่งอย่างเงียบๆและเชื่อฟังอยู่ข้างๆเป่หมิงโม่ แก้มที่เป็นสีแดงเพราะพิษไข้ก่อนหน้านี้ เริ่มอ่อนเป็นสีชมพู เพราะการได้ห้อยสายน้ำเกลือ บนผิวหน้าที่ไม่ได้ลงเครื่องสำอาง ค่อยๆเผยให้เห็นผิวขาวที่เรียบเนียน

ชั่วขณะหนึ่ง ดึงดูดความสนใจจากคนระดับสูงมากมาย

ในขณะที่ประชุม รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก กู้ฮอนไม่เหมือนพวกเขา แต่กลับมานั่งข้างๆท่านประธานอาจจะไม่เหมาะสม แน่นอน ไม่มีใครกล้าพูดว่าไม่เหมาะสม

“ท่านประธาน การประชุมการเสนอราคาของโครงการแรก‘หยิง’ จะจัดขึ้นต้นเดือนหน้าแล้ว นี่คือรายการเบื้องต้นของการเสนอราคาที่เลือกโดยแผนกก่อสร้างของเราจากองค์กรนับหมื่น” คนที่พูดคือหวังฉีหรืน เป็นรัฐมนตรีกระทรวงการก่อสร้างของตระกูลเป่หมิง

เมื่อกู้ฮอนได้ยินว่าโครงการ‘หยิง’รีบกระตือรือร้นขึ้นมาทันที จ้องดูหน้าจอ อยากรู้ว่ามีรายชื่อของบริษัทติ่งซื่งไหม

แต่เมื่อเธอทวนดูครบสามรอบ ไม่มี! โอ้วเย้!

สมน้ำหน้าหลี่ติ่งซื่ง

กู้ฮอนอาจจะไม่รู้ว่า คนที่เคยมีปัญหากับเป่หมิงโม่ นั้น โดยทั่วไปไม่มีทางที่จะมีชีวิตรอดได้

เป่หมิงโม่กวาดสายตามองดูรายชื่อ บริษัท ที่นำเสนอบนหน้าจอ

พยักหน้าเล็กน้อยทันที “การคักกรองครั้งแรกเหลือไว้แค่หนึ่งร้อยรายชื่อ”

เขาพูดไปด้วย นิ้วที่เรียวยาวก็เปิดเอกสารที่กู้ฮอนได้เตรียมไว้ให้ด้วย ดวงตาที่ดำลึกมองแค่แวบเดียว ใบหน้าที่หล่อเหลานั้นเริ่มบิดเบี้ยว... ...

เนื้อหาในเอกสารเล่มหนาๆนั้น----

หน้าแรก คือรูปถ่ายของเป่หมิงโม่สวมใส่ชุดสูทสีดำ ใส่แว่นกันแดดสีดำ เดินออกมาจากอย่างราชตระกูลเป่หมิงย่างราชา โดดเด่นอยู่หน้ากระดาษ เห็นได้ชัดว่า นี่เป็นรูปที่ถูกนิตยสารซุบซิบแอบถ่าย

ปัญหาก็คือ ผู้หญิงคนนี้กลับพิมพ์ออกมาทำเป็นหน้าแรกของเอกสารการประชุม !

เธอคิดว่าเอกสารนี้เป็นสมุกภาพของเขาหรือยังไง!

พาดหัวเขียนตัวหนังสือใหญ่ไว้ไม่กี่คำว่า: [ประธานการประชุม: เป่หมิงโม่]

เป่หมิงโม่หน้าตึงเล็กน้อย ลายมือชัดเจน... ...

“ใช่แล้ว ท่านประธาน ในบรรดา 100 บริษัท ที่ถูกคัดเลือก แบ่งออกเป็นเมืองA 30% ที่เหลืออีก70% มาจากทั่วทั้งประเทศ นอกจากนี้กระทรวงทรัพยากรสารสนเทศยังได้จัดทำรายงานการประเมินผลโดยละเอียดสำหรับแต่ละ บริษัท ที่เลือก ... ...” หวังฉีหรืนเริ่มรายงาน

กู้ฮอนกะพริบตาค้าง มองปากของหวังฉีหรืนที่กำลังเปิด-ปิดนั้น สมองเริ่มส่งเสียงพึมพำ

ใบหน้าที่หล่อเหลาของ เป่หมิงโม่ลดสายตา นิ้วเรียวพลิกหน้าต่อไป----

หน้าที่สอง พาดหัว: [รายชื่อผู้เข้าร่วมการประชุม]

ถัดมา เป็นรายชื่อของบุคคลระดับสูงของแผนกต่าง ๆ ในตระกูลเป่หมิง

เห็นได้ชัดว่า เป็นข้อมูลพนักงานที่เอามาจากเว็บไซต์ของบริษัทตระกูลเป่หมิง ตั้งแต่หน้าที่สามเป็นต้นไป เป็นรายการบันทึกข้อมูลรายละเอียดของผู้อาวุโสแต่ละคน

ตั้งแต่รูปถ่าย จนถึงเรซูเม่ ระยะการทำงาน รายละเอียดเงินเดือน แม้กระทั่งข้อมูลครอบครัวทั้งหมด

ยิ่งเป่หมิงโม่เปิดดูเท่าไหร่ ใบหน้าก็ยิ่งอึมครึม

ทันใดนั้น ห้องประชุมเงียบอย่างน่าตกใจ

ความเยือกเย็นไหลผ่าน

โดยเฉพาะเมื่อเห็นใบหน้าที่เคร่งเครียดของเป่หมิงโม่ ยิ่งไม่มีใครกล้าเอ่ยปากพูดออกมาแล้ว

ยกเว้นกู้ฮอนที่ไม่มีสมอง “เกิดอะไรขึ้น?”

เธอขมวดคิ้วแน่น ราวกับไม่พอใจที่เป่หมิงโม่ไปทำลายฝันหวานของเธอ ขมวดคิ้ว มองไปที่ใบหน้าด้านข้างอันหล่อเหลา----

แล้วสาดสายตามองเอกสารที่ถูกขวางลงบนโต๊ะ

หัวใจเธอหล่นไปที่ตาตุ่ม

จากนั้นก็นึกถึงประโยคที่เธอเพิ่งพูดเมื่อกี้ ‘เกิดอะไรขึ้น’ได้ดึงดูดความสนใจจากหลายๆคนแล้ว

สายตาของเป่หมิงโม่ก็ลอบมาอย่างเยือกเย็น “กู้ฮอน นี่ก็คือเอกสารข้อมูลการประชุมที่เธอทำหรอ?”

กู้ฮอน ยกมือขึ้นแตะวัดอุณหภูมิบนหน้าผาก ยิ้มอย่างโง่โง่ออกมา “คือคือคือว่า ท่านประธาน... ...”

เธอ ‘คือ’อยู่นาน ก็ไม่ได้ ‘คือ’อะไรออกมา

ขอร้องหละ จริงๆเธอก็ไม่ได้เข้าใจเรื่องของสถาปัตยกรรมเลย ยิ่งไปกว่านั้นเธอเพิ่งจะมาเป็นเลขาให้เขาแค่ไม่กี่วันเอง เธอจะไปรู้ได้ยังไงว่าเขาจะมาจริงจังกับเอกสารของเธอขนาดนี้?

เห็นผีแล้ว ปกติไม่เคยเห็นเขาจริงจังกับเรื่องอะไรเลย?

ปัง~