เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 381

ตอนที่381  สิ่งที่ฉันจะเอา เธอให้มั้ย1

เขาโมโหมากกำมัดไว้แน่น เหมือนกำลังอดทนอะไรบางอย่างที่กำลังจะปะทุ :“หล่อนคนนั้นตายไปแล้ว! ตั้งแต่วันที่หล่อนจากไปนั้น. ในใจฉันหล่อนก็ได้ตายไปละ! วันนั้นก็เป็นวันครบรอบของหล่อน!”

“.....” หล่อนอึ้ง

ตกใจกับความแค้นความโกรธในสายตาของเขา

เขากัดฟันพูด “แต่ทำไม ถึงแม้ฉันจะจุดธูปให้หล่อนทุกปี แต่หล่อนนั้นอยู่ดี ทำไมๆ?!”

เสียงตะคอกที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและโดนทำร้าย

ทำให้ กู้ฮอนอึ้งมากจนไม่สามารถพูดออก

สองปีก่อน ตอนที่หล่อนกับเป่หมิงโม่นั้นกำลังขึ้นศาลแย่งสิทธิ์เลี้ยงดูเด็ก หลักฐานในโทรศัพท์หยินปู้ฝันนั้นจู่ๆก็โดนลบเลยแพ้ไปทันที ตอนนั้น หล่อนเพิ่งรู้นั้นเป็นแม่ของหยินปู้ฝันหวีหรูซินทำ

ก็คือตอนนั้น กู้ฮอนถึงรู้ว่าชื่อแม่ของเป่หมิงโม่คือหวีหรูเจี๋ย

หล่อนจำได้ สองปีก่อนไหนวันที่พวกเขาพนันกัน7วันในคืนที่สองของวันนั้น เขาเคยโอบอ้อมหล่อนไว้ บอกกับหล่อน คืนนั้นเป็นวันครบรอบของแม่เขา

หล่อนจำได้อีก ปีนั้นที่ตอนจัดงานวันเกิดให้เขา เขากอดหล่อนไว้ บอกว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งจะอยู่จัดวันเกิดให้เขาทุกๆปี แต่ผู้หญิงคนนั้นผิดสัญญาไป20กว่าปี

สภาพแบบนั้นหล่อนคิดว่าเป่หมิงโม่รักแม่ตัวเองมาตลอด.....

แต่ว่า เขารู้อยู่ว่าแม่เขายังไม่ตาย แต่ก็ยังจะจุดธูปให้ทุกปี เหมือนเกลียดหล่อนจนอยากให้หล่อนตายๆไป...

“เป่หมิงโม่ เธอบ้าแล้วหรอ? นั้นเป็นแม่เธอนะ!!”

หล่อนก็เป็นแม่ของลูกๆทั้ง3เหมือนกัน ฉะนั้นหล่อนชัดเจนมากกับการที่โดนลูกตัวเองเกลียดมันเป็นความรู้สึกแบบไหน

“หล่อนทิ้งลูกกับสามีตัวเองไป แล้วซ่อนตัวไวที่นี่ตั้ง20กว่าปี! หล่อนเหมาะที่จะเป็นแม่ฉันหรอ?!”

สายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธของเขาก็แดงก่ำ

เขาตะโกนตะคอกทำให้หล่อนตกใจมาก

ความเกลียดแบบนั้นน่าจะมาจากกระดูกดำเลยแหละ

มันลึกเข้ากระดูก ไม่มีใครชัดเจนเท่าเขา

“บางครั้งป้าหรูเจี๋ยอาจจะมีอะไรลำบากใจก็ได้....” จริงแล้วหล่อนเองนั้นก็ไม่ได้รู้เรื่องระหว่างหวีหรูเจี๋ยกับตระกูลเป่หมิงสักเท่าไหร่

สองปีมานี้เพราะความสัมพันธ์ของโม้จิ่งเฉิง ก็เลยได้เจอป้าหรูเจี๋ยไม่กี่รอบ

ในความทรงจำของหล่อน หวีหรูเจี๋ยกับโม้จิ่งเฉิงนั้นรักกันมาก เมื่อกับสามีภรรยา

อาจจะเพราะนี้แหละที่เป็นเหตุผลที่หวีหรูเจี๋ยไม่ยอมกลับตระกูลเป่หมิงแหละ

เพราะเมืองซาบาห์มีผู้ชายที่หล่อนรัก....

แต่ หล่อนมองเป่หมิงโม่

โดนแม่แท้ๆทอดทิ้งแบบนี้คงจะเจ็บปวดน่าดู?

ไม่งั้น เขาคงไม่เก็บไว้ในใจขนาดนี้ หลายปีแล้วก็ยังไม่สามารถวางลงสักที

เพชรที่ล้ำค่านี้มาจากแอฟริกาใต้ เป็นเพชรที่ป้าหรูเจี๋ยมองเหมือนเพชรที่สะสมมาหลายปี....

ก็โดนเป่หมิงโม่ทิ้งลงอย่างสบายๆ!

ไม่มีละ?

หล่อนบ้าละ! “เป่หมิงโม่！ เธอมันบ้า!  เธอรู้รึเปล่าว่าเพชรนั้นแพงขนาดไหน.... ฉันคืนทั้งชีวิตก็คืนไม่หมดหรอก....”

พูดไปแล้วรีบวิ่งไปดูตรงหน้าต่าง

ดูท่าหล่อนแล้วคงจะกระโดดลงไปเหมือนกัน!

“เธอบ้าละหรอ !” เขารีบอุ้มหล่อนจากด้านหลัง!

“ฉันบ้าละ เพราะเธอทำให้ฉันบ้าไง!” หล่อนตกใจ “ปล่อยฉัน! ฉันจะลงไปเก็บเพชรนั้น ไม่งั้นถ้าโดนคนเก็บไปมีซวย.....”

ที่สำคัญคือ ถ้าไม่มีสร้อยแล้ว หล่อนจะพูดยังไงกับป้าหรูเจี๋ย？

หล่อนต้านเวลา แต่โดนเขานั้นยิ่งกอดแน่นขึ้น

จะเอาหล่อนสิงร่างเขาอยู่ละ เขาขมวดคิ้ว หายใจตรงระหว่างผมของหล่อน—

“ฉันไม่ให้เธอไปเก็บ! ฉันไม่อยากเห็นของผู้หญิงคนนั้นทั้งนั้น! ฉันยิ่งไม่อนุญาตให้ผู้หญิงของฉันได้ใส่สร้อยของผู้หญิงคนนั้น!”

“พอยัง จบยังห้ะ! เธอไม่อยากเห็นก็ปิดตา! เธอไปไม่รอดกับสร้อย เธอเงินเยอะนิ อีกอย่างเพชรนั้นไม่เหมือนอันอื่น มีเงินก็ไม่ได้แปลว่าจะซื้อได้! เธอตั้งใจอยากให้ฉันตายหรอ!” หล่อนโมโหมาก ใช้เล็บหยิกแขนเขา “ปล่อยฉัน ! ใครเป็นผู้หญิงของเธอกัน? ใครอยากเป็นผู้หญิงของเธอ!”

“ฉันบอกแล้วห้ามเก็บ!”