เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 39

บทที่ 39 ข่าวร้ายที่กะทันหัน1

น้ำเสียงที่แผ่วเบาของผู้ชาย ค่อยไหลผ่านหูเธอไป

ทำให้เธอรู้สึกคันคัน “แค่กแค่กแค่ก... ...”

เป่หมิงโม่ตกใจชั่วขณะ

หลายปีที่ผ่านมา ความสงบและพอเพียง เป่หมิงโม่ที่ไม่เคยยอมให้ตัวเองทำผิดพลาด กลับคิดไม่ถึงเลยว่า จะถูกทำลายลงอย่างสมบูรณ์เพราะ เด็กน้อยคนนี้ที่คอยทะเลาะกับเขาอยู่ทุกวัน!

เขานึกถึงตอนที่เห็นกู้ฮอนครั้งแรก ตอนนั้นเขาคิดว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงขี้เล่นไม่จริงจัง ดังนั้นจึงเตะเธอออกจากเตียง

แต่ทันใดก็รู้ตัวว่า สัมผัสของเธอนั้นรู้สึกดีมาก

ราวกับเมื่อหาปีก่อน ผู้หญิงที่ช่วยเขาให้กำเนิดซีเฉิง ... ...เขายังจำได้รางๆ ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้านล่างของร่างเขา ก็รู้สึกดีเหมือนกับเธอแบบนี้... ...

ทันใดนั้น มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นนอกห้อง

เขาหายใจเข้าลึก ๆ และยืนขึ้นอย่างสง่างาม มองไปทางผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง รีบหมุนตัว แล้วออกจากห้องไปอย่างไม่ลดละ ... ...

ระหว่างที่กู้ฮอนกำลังหลับ ดูเหมือนว่าจะได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเหมือนกัน

จากนั้น ในความมืด เธอพบว่าเงามืดนั้นจากเธอไป ไม่รู้ว่าทำไม ความฝันนี้เหมือนจริงมาก

เธออยากตะโกนรั้งเขาไว้ว่า อย่าไป... ...อย่าไป... ...

แต่ไม่ว่าเธอจะตะโกนเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถออกแรงเปล่งออกมาได้ ตะโกนเสียงดังออกมาไม่ได้... ...

*

นอกห้อง เป่หมิงโม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หมายเลขโทรศัพท์ที่คุ้นเคยแสดงให้เห็น

สายตาที่เย็นชาของเขาอบอุ่นขึ้นมา ปัดแล้วรับโทรศัพท์

“ฮัลโหล... ...”

ไม่นาน

เขาก็วางสาย

หันกลับไปมองกู้ฮอนที่นอนอยู่บนเตียง ภายในห้อง

ชั่วขณะ ภายให้ห้องก็กลับมาเงียบสงบเหมือนเดิม

อดหัวเราะไม่ได้ คิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะมีวันที่ต้องมามีเซ็กส์ที่ไม่พอใจ

ถัดมา เขาหยิบเสื้อคลุมบนโซฟาขึ้นมา กลัวว่าตัวเองจะปล่อยเด็กน้อยคนนั้นไป จากไปอย่างไรหันกลับมาอีก... ...

*

เช้าวันรุ่งขึ้น

กู้ฮอนตื่นขึ้นมาจากเตียง

เขารู้สึกเจ็บราวกับว่าเขาเพิ่งถูกรถบรรทุกวิ่งชน

ลืมตากว้าง ห้องพักหรูหราสะอาดสะอ้านฉายเข้ามาในดวงตา ดูเหมือนจะมีกลิ่นผู้ชายที่แน่วแน่ ลอยเข้าไปในจมูกของเธอ

เธอเคยเห็นที่นี่!

ห้องสำหรับพักผ่อนที่อยู่ในห้องทำงานของเป่หมิงโม่

เธอจำผู้ชายที่รักความสะอาดอย่างจริงจังคนนั้นได้ เป็นหลายครั้งที่ไม่ยอมอนุญาตให้เธอเข้ามาในนี้ มากสุดเธอก็แค่สามารถนอนอยู่บนโซฟาได้เท่านั้น

เสียเวลา

หยิบกระเป๋าขึ้นมา ในที่สุดกู้ฮอนก็ทนไมได้และออกจากห้องไป... ...

*

ตลอดทาง พบว่าสำนักงานเลขานุการก็เงียบอย่างประหลาด

แต้แต่ลินดาที่ปกติมักจะคอยหาเรื่องเธอตลอดก็ไม่เห็นแม้แต่เงา

มีบางอย่างผิดปกติ

เป็นความรู้สึกที่กู้ฮอนพูดไม่ออก แค่รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างผิดปกติ

รีบปิดลิฟต์

กู้ฮอนเพิ่งจะออกจากอาคารใหญ่ตระกูลเป่หมิง

ทันใดนั้น กลิ่นหอมแรงๆก็โชยมาเตะจมูก มีร่างหนึ่งเดินมาหยุดเธอไว้ อย่างน่ากลัว

เธอยังไม่ทันที่จะรู้ตัว ทันใดนั้น -----

ผั๊วะ~

มีฝ่ามือหนึ่งตบมาทันที ฟาดลงที่แก้มของกู้ฮอนอย่างแรง

บนแก้มของเธอสั่นระริก

เงยหน้าขึ้นมาถึงได้มองเห็นว่าเป็น เป่ยใต้เอ๋อ!

“กู้ฮอนใช้ไหม? ฉันรอตบเธอมานานแล้ว!”