เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 415
ตอนที่ 415 จะขอบคุณก็ยกร่างกายให้ผมสิ1
“ซี๊ด......” เขาสูดริมฝีปาก “กัดผมเจ็บแล้ว!”
เทคนิคการจูบของผู้หญิงคนนี้ไม่เอาอ่าวขนาดไหน ท่านโม่ได้รับคำแนะนำมาก่อนหน้านั้นแล้ว
แต่ทว่า เขาเสพติดซะแล้ว!
“อ่อๆ......ถ้าอย่างนั้นฉันจะทำเบาๆ......”
เอ่ยจบ ริมฝีปากของเธอก็ประกบลงไปอีกครั้ง โอบกอดศีรษะของเขา จงใจปิดบังสายตาของเขา จูบไปพลาง ถอดรองเท้าไปพลาง
แอนนิมองรองเท้าที่หล่นลงมา ก็เข้าใจความหมายในทันที
ปิดปากตัวน้อย แอบปีนออกมาจากใต้เตียงอย่างหลบๆซ่อนๆ คุกเข่าเคลื่อนไหวไปตามพื้น......
“ซี๊ด......นี่เรียกว่าเบาหรือ” ชายหนุ่มบนเตียงเริ่มใจร้อนแล้ว
“......อุ๊บๆ......แบบนี้ได้หรือเปล่า......” เธอขยับไปมาชั่วครู่
“ซี๊ด......เจ็บ......”
ภายในห้องเต็มไปด้วยเสียงจุมพิตไม่ขาดสาย
แอนนิที่อุ้มตัวน้อยได้ฟังบทสนทนาของพวกเขาก็หน้าแดง ใจเต้นแรง......
ฉวยโอกาสที่กู้ฮอนจูบจนใกล้จะขาดอากาศอยู่บนตัวของเป่หมิงโม่
แอนนิที่เพิ่งจะคลานไปจนถึงข้างประตู เปิดประตูเบาๆทันที ในที่สุดก็พาตัวน้อยออกมาจากสถานการณ์นั้นได้อย่างรวดเร็ว......
*
“หม่าม้า......หม่าม้า......”
ตัวน้อยร้องเรียกมาตลอดทาง มือเล็กๆโบกไปมา “คุณป้าแอนนิ หม่าม้าจะถูกเทพเจ้าสุขากินเข้าไปแล้ว จิ่วจิ่วจะไปช่วยหม่าม้า......”
แอนนิอุ้มตัวน้อยวิ่งออกมา “จิ่วจิ่วเด็กดี หม่าม้าจะไม่เป็นอะไร ฟังคำพูดของคุณป้าแอนนินะคะ พวกเรากลับบ้านกันก่อนดีหรือไม่”
“หนูไม่เอา! เทพเจ้าสุขานั้นน่ารังเกียจ! บอกว่าจิ่วจิ่วเป็นปลาหมึกตัวน้อย เป็นปลาทะเลตัวน้อย ยังเป็นสุนัขตัวน้อยอีกด้วย! จิ่วจิ่วเกลียดเขา......” เด็กหญิงตัวน้อยที่ใจแคบ เริ่มจดบันทึกความแค้นแล้ว
“......” แอนนิอดที่จะหัวเราะไม่ได้ “ใช่แล้ว เมื่อตะกี้จิ่วจิ่วตัวน้อยปัสสาวะราดใส่กางเกงแล้วใช่หรือเปล่า”
“ฮึ......” ตัวน้อยทำปากจู๋ “ล้วนเป็นเพราะเทพเจ้าสุขาทำทั้งนั้น!”
“เหอๆ ถ้าอย่างนั้นกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากับคุณป้าแอนนิที่บ้านกันก่อนนะคะ! ไม่อย่างนั้นจิ่วจิ่วตัวน้อยจะเหม็นๆ ไม่มีผู้ชายมาชอบนะคะ!”
“แต่ว่า......หม่าม้า......” ใบหน้าของตัวน้อยว้าวุ่น
“ไม่ต้องกลัวนะคะ จิ่วจิ่วเด็กดี นอนหลับดีๆสักตื่นหนึ่ง ไม่นานก็จะได้เจอหม่าม้านะคะ......”
แอนนิปลอบไปพลาง พาจิ่วจิ่วกลับบ้านพักตากอากาศไปพลาง
“เพิ่งจะมารู้สึกตัวในตอนนี้ ไม่สายไปหน่อยหรือ”
เขาพึมพำ ภายในน้ำเสียงผสมปนเปกับความรู้สึกอดทน
ยังนับว่าเธอมีจิตใจที่ดีงามอยู่บ้าง
แท้จริงแล้วชั่วเวลาที่เธอโผเข้ามานั้น ไหล่ด้านหลังของเขาก็ถูกเบียดจนเจ็บแล้ว......เพียงแต่ว่าเขาไม่อยากจะร้องเจ็บ หรือไม่ก็เพราะว่าปรารถนาอุณหภูมิจากร่างกายของผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างมาก......
เธอคิ้วขมวด เอ่ยอย่างตึงเครียด “ทับคุณเจ็บจริงๆหรือ มีเลือดออกอีกไหม เป่หมิงโม่ คุณอย่าทำแบบนี้ตลอดสิ......เจ็บก็ร้องออกมาซะ......”
เธอพลางเอ่ย พลางลุกขึ้นมาจะเปิดไฟ ตรวจดูบาดแผลของเขา
กลับถูกเขาหยุดเอาไว้ กอดเธอไว้แน่น เอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “กู้ฮอน......โชคดีที่คุณไม่เป็นอะไร......”
เขาเอ่ยมาหนึ่งประโยคอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย สะเทือนจนหัวใจเธอบีบรัดแน่น
จู่ๆก็รู้สึกเศร้าขึ้นมา เธอปีนลงมาจากตัวของเขา แอบอิงอยู่ข้างๆเขา ครุ่นคิดอย่างยาวนาน ในที่สุดก็เอ่ยถามว่า “เป่หมิงโม่......ทำไมต้องช่วยบังกระสุนให้ฉัน คุณรู้หรือไม่ว่าทำแบบนี้ อาจจะตายได้ทุกเวลา”
เขาจูบไปที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา ปลายนิ้วหยาบลูบผ่านแก้มของเธอ “ไม่ได้คิดมากขนาดนั้น อย่างไรก็ทำแบบนี้ไปแล้ว......”
“......” ร่างเธอสั่นเบาๆ นัยน์ตามีน้ำตาเอ่อคลอในชั่วพริบตา แต่นิ้วมือหยุดมันไว้ เอ่ยด้วยความอึดอัด “เป่หมิงโม่......คุณไม่ต้องดีกับฉันขนาดนี้......พวกเราเพียงแค่เล่นเกมส์แต่งงานกันเท่านั้นเอง......”
มือของเขาเกร็ง คล้ายกับว่าต้องการฝังเธอเข้าไปในร่างของตัวเอง “ในเมื่อผมต้องการให้คุณปฏิบัติต่อผมเหมือนกับเป็นภรรยาคนหนึ่ง ถ้าอย่างนั้นผมก็จะปฏิบัติต่อคุณเหมือนกับเป็นสามีให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้......กู้ฮอน ผมเคยพูดไปแล้วว่า ผมจริงจัง......”
หรือไม่ก็ ชั่วชีวิตนี้ไม่เคยจริงจังขนาดนี้มาก่อน
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ