เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 505

ตอนที่ 505 อยากจะหัวเราะเยาะเขาจริงๆ1

“...”เธออดไม่ได้จึงตะโกนออกมา

ร้องไห้ไร้น้ำตา!

ทำไมถึงไม่มีใครได้ยินเธอตะโกนเลยเหรอ?

ทำไมถึงไม่มีใครมาช่วยเธอผู้หญิงที่ใกล้จะโดนฉกความบริสุทธิ์ไป? (แม้ว่าความบริสุทธิ์ของเธอจะถูกทำลายด้วยน้ำมือของผู้ชายคนนี้ตั้งนานแล้วก็ตาม)

ความนุ่มนวลของเธอ ความดิ้นรนของเธอ กระตุ้นฮอร์โมนเพศชายของเขาอย่างบ้าคลั่ง กระตุ้นความมุ่งมั่นของเขาที่จะเอาชนะ

“หยุด...หยุด...อืม...” การต่อต้านของเธอเห็นได้ชัดว่าไม่สามารถหยุดยั้งเขาได้

กลิ่นทุ่งหญ้าผสมกับกลิ่นพืชนานาพันธุ์ที่หอม จับสติของเขาได้อย่างรวดเร็ว

“ฮอนเอ๋อ เธอบอกฉัน แบบไหนถึงจะสามารถเอาเธอให้พอ?” เขาบ่นเบาๆ

ผู้หญิงคนนี้ เขาไม่เคยพอ

เหมือนเสพติดก็ไม่ปาน สะบัดกลิ่นอายของเธอไม่ออก

เขาใส่ใจอะไรได้ไม่มาก หลังกองฟางนี้ อย่างไม่เกรงใจ

ใช้ชีวิตชาวนาชาวไร่ที่เรียบง่าย เหมือนกับคุณป้าที่ตัดขาดจากทางโลก โยนความโศกเศร้าและความเสียใจทั้งหมดไว้ข้างหลัง ดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ยอดเยี่ยม ชมสายัณห์ของพระอาทิตย์ตกดิน มือข้างหนึ่งจูงภรรยา มืออีกข้างจูงลูกไว้ มีเงาสูงภายใต้แสงอาทิตย์ตกดิน นั่นเป็นความฝันที่เขาหวังไว้แต่กลับไม่สามารถไปถึงได้

และวันนี้ ความฝันของเขากำลังจะเป็นจริง

มีฮอนเอ๋อ และยังมีลูกชายฝาแฝด

ในเขตชนบทนี้ กำลังจะตระหนักถึงชีวิตที่สงบสุขที่เขาใฝ่ฝัน

แม้ว่า ความฝันนี้จะสั้นกว่าที่คิดไว้

...

...

ขอบคุณ? กู้ฮอนขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจสิ่งที่ผู้ชายคนนี้พูดขอบคุณกับเธออย่างไม่มีเหตุผล? เขาควรขอโทษเธอถึงจะถูก!

เป็นเวลานาน กู้ฮอนถึงจะมีสติกลับมา

เธอกลั้นหายใจ อย่างไม่น่าเชื่อ “ไม่ใช่หรอกมั้ง! เป่หมิงโม่ ที่แท้ความฝันของคุณคือการเป็นชาวนา!!”

เธออยากจะหัวเราะเยาะเขาจริงๆ!

สถาปนิกอัจฉริยะของเทพผู้กล้าหาญในสายตาของคนภายนอก

ผู้นำอันดับต้นๆของบริษัทเป่หมิงอยากเป็นชาวนา!

คุณแกล้งฉันเล่นเหรอ!

คุณเป็นตระกูลของบริษัทเป่หมิงรู้ไหม?

*

แสงสุดท้ายของพระอาทิตย์ตกดินถูกปกคลุมด้วยเวลากลางคืน

ในบ้านไร่มีควันอาหารลอยขึ้นมา ข้างนอกทางเดินมีแสงสว่างของโคมไฟ มีเสียงหัวเราะของคนดื่มดังออกมาเบาๆ

“ คุณป้าไม่เป็นไร ต้องขอบคุณพ่อของพวกเธอ หลายปีมานี้คอยดูแลคุณป้ามาโดยตลอด”

เฟยเอ๋อนั่งอยู่อีกด้านของโต๊ะ ฟังบทสนทนาของคุณป้าฟางและเด็กฝาแฝดสองคนนั้นอย่างเงียบๆ ภายในใจ ที่แท้หญิงชราคนนี้เป็นคุณป้าแท้ๆของเป่หมิงโม่

ทันใดนั้นในใจของเฟยเอ๋อก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

หากเธอไม่ได้สแบถามเกี่ยวกับการเดินทางของเป่หมิงโม่ก่อน หากก่อนหน้านั้นบนทางด่วนเธอขวางเขาไว้ไม่ทัน เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะพลาดอะไรไปบ้าง!

เธอมีลางสังหรณ์ใจว่า คุณป้าฟางคนนี้ที่เคยถูกตระกูลเป่หมิงไล่ออกจากบ้าน และบ้านไร่แห่งนี้ที่ห่างไกลจากความวุ่นวาย สำหรับเป่หมิงโม่แล้ว ต้องมีความสำคัญเป็นพิเศษ

“คุณป้า”

เป่หมิงโม่เดินเข้ามา ได้ยินเสียงหัวเราะของคุณป้าฟางและลูกๆ

“คุณป้าฟางเงยหน้าขึ้น “โม่โม่ มาแล้วเหรอ” ตามมาด้วย คุณป้าฟางมองผู้หญิงที่เป่หมิงโม่จูงมาเข้ามาด้วย

แก้มของผู้หญิงนั้นอมชมพู ทำให้มีเสน่ห์

แต่การแสดงออกของผู้หญิงคนนี้ ดูท่าทางเหมือนไม่พอใจ

“ฮ่าฮ่า โม่โม่ ไม่ต้องถามก็รู้ว่าคนนี้คือแม่ของเฉิงเฉิงและหยางหยางใช่ไหม?”

“ใช่ครับ คุณป้า”

เป่หมิงโม่เม้มริมฝีปาก ดวงตาสีเข้มเปล่งประกาย

นั่นเป็นสีหน้าความภาคภูมิใจของผู้ชายหลังจากได้ทำอะไรสักอย่างแล้ว มือกู้ฮอนที่ถูกเขาลากไว้ บิดมือของเขาด้วยความโกรธ

เกลียดจนอยากจะหักของเขา!