เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 598

ตอนที่ 598 แพะรับบาป

เจียงฮุ่ยซินรู้สึกสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมากะทันหัน เธอจึงจับแขนของเป่หมิงยันอย่างแรงอีกครั้ง “รีบพูดสิ คุณพ่อของลูกอยู่ที่ไหนกันแน่!”

เป่หมิงยันในตอนนั้นหน่วยตาแดงระเรื่อ เขาไม่พูดอะไร เพียงแค่ยื่นมือชี้ไปทางห้องลิฟต์โดยสาร

เจียงฮุ่ยซินล้วนเข้าใจหมดแล้ว นัยน์ตาของเธอพลันมืดลงหมดสติสลบลงไปบนพื้น

“ท่านนางเป่หมิง!”

เป่หมิงยันเห็นคุณแม่ล้มลงบนพื้นก็รีบพยุงเธอขึ้นมา

จากนั้นก็เอ่ยกับเหล่าลี่ว่า “รีบส่งคุณแม่ผมไปโรงพยาบาลเร็วเข้า!”

*

เมื่อเป่หมิงยันและพวกเขาจากไปไม่นานนัก รถตำรวจและรถพยาบาลก็เปิดไซเรนวิ่งมาถึง

รถหลายคันขับตรงเข้าไปในชั้นใต้ดินที่สองของลานจอดรถที่เป็นสถานที่เกิดเหตุในทันที

ฉิงฮัวพาเหล่าตำรวจมาจนถึงห้องลิฟต์โดยสาร

ไม่นาน ประตูก็ถูกแงะให้เปิดออก

ฉิงฮัวเดินออกมาด้วยท่าทางจริงจัง เขามองเป่หมิงโม่ พลางเอ่ยว่า “เจ้านาย คุณท่านเป่หมิงที่อยู่ด้านในนั้นเสียชีวิตแล้วครับ”

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเป่หมิงโม่ในตอนนั้นอดกระตุกไม่ได้ เขาหมุนตัวอย่างต้องการจะเข้าไปในลิฟต์โดยสาร

แต่ว่าถูกตำรวจสองนายห้ามเอาไว้ให้อยู่ด้านนอก “ขอโทษด้วยครับ ตอนนี้พวกเรากำลังรักษาหลักฐานในสถานที่เกิดเหตุ ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ กรุณาอยู่ไกลๆหน่อยครับ”

เอ่ยจบ ตำรวจอีกนายหนึ่งก็เริ่มล้อมรอบลิฟต์โดยสารด้วยเชือกเตือน

ฉิงฮัวเข้าใจเจ้านายว่าต้องการจะพบหน้าคุณท่านเป่หมิงครั้งสุดท้าย เขาเอ่ยกับตำรวจที่หยุดยั้งเป่หมิงโม่ว่า “พวกเราเป็นครอบครัวของผู้เสียหาย พวกเราต้องการจะพบหน้าคุณท่านเป็นครั้งสุดท้ายครับ”

แต่ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไร ตำรวจก็ไม่อนุญาตให้พวกเขาเข้าไปให้ลิฟต์โดยสารแม้แต่ครึ่งก้าว

เมื่อเหล่าตำรวจพิจารณาคดีและถ่ายรูปหลักฐานอย่างรวดเร็วเรียบร้อยแล้ว ก็ให้ทีมแพทย์เข้าไปจัดการกับศพ

เมื่อศพของเป่หมิงเจิ้งเทียนที่คลุมด้วยผ้าสีขาวถูกทีมแพทย์ยกออกมา เป่หมิงโม่ก็รีบพุ่งเข้าไปในทันที

ฉิงฮัวยื่นมือไปหยุดคุณหมอเอาไว้ “พวกเราเป็นครอบครัวของผู้เสียหาย กรุณาให้พวกเราได้พบหน้ากับคุณท่านเป็นครั้งสุดท้ายด้วยเถอะครับ”

คุณหมอคิดอยู่ชั่วครู่ สุดท้ายก็พยักหน้าให้

เป่หมิงโม่มาถึงหน้าเปลหามคนเจ็บ มองร่างศพของบิดาที่ถูกคลุมด้วยผ้าสีขาว ใจก็สั่นในทันที

เขายื่นมือออกไปเลิกผ้าสีขาวที่คลุมอยู่บนใบหน้าของบิดาออก เห็นเพียงแค่ดวงตาทั้งคู่ที่เบิกค้างเอาไว้ เป่หมิงโม่ยื่นมือลากผ่านแก้มเขาเบาๆเพื่อให้นัยน์ตาทั้งคู่ของเขาปิดลง

***

เป่หมิงโม่พาฉิงฮัวไปทำบันทึกสอบปากคำกับทางตำรวจเสร็จ กลางวันถึงได้ออกมาจากสถานีตำรวจ

จากการพิจารณาคดีในเบื้องต้นสายสลิงของลิฟต์โดยสารขาดจึงทำให้ลิฟต์โดยสารร่วงลงมา

เป่หมิงเจิ้งเทียนและคนที่ไปเป็นเพื่อนเขา พนักงานสองคนที่ทำงานในโรงแรมก็ถึงแก่ชีวิตด้วยสาเหตุนี้

เมื่อเข้ามานั่งในรถแล้ว ฉิงฮัวก็เอ่ยถามเป่หมิงโม่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยว่า “เจ้านาย ทำไมถึงไม่พูดถึงรถยนต์ที่เห็นในลานจอดรถใต้ดินคันนั้นหรือครับ”

เป่หมิงโม่เหลือบตาขึ้นมองฉิงฮัว “นายคิดว่าพูดไปแล้วจะมีประโยชน์มากแค่ไหนกัน รถยนต์ที่ไม่มีทะเบียน พวกเขาจะตรวจสอบอย่างไร”

“อย่างนั้นเจ้านายแน่ใจว่าถังเทียนจื๋อเป็นผู้กระทำหรือครับ”

เป่หมิงโม่พยักหน้า ฉันคุ้นเคยกับเสียงของเขามาก อีกอย่างยังมีใบหน้าที่เราเห็นในชั้นใต้ดินนั้นด้วย

ฉิงฮัวขมวดคิ้ว “ในเมื่อตอนนี้ทางฝ่ายตำรวจยังไม่มีบทสรุปคดีความอื่นๆ ผมว่าพวกเราตรวจสอบด้วยตัวเองก็ได้นะครับ”

เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ ฉิงฮัวก็รู้สึกว่าค่อนข้างยากอยู่บ้าง แม้ว่าพวกเขาจะเชื่อว่าถังเทียนจื๋อเป็นคนทำ แต่ว่าตอนนี้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับถังเทียนจื๋อนั้นน้อยเสียยิ่งกว่าน้อยเสียอีก

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น กระทั่งรูปถ่ายใบหนึ่งยังไม่มีเลย

สุดท้ายฉิงฮัวก็ตัดสินใจโทรหาผู้ใต้บังคับบัญชา ให้พวกเขาขอไฟล์บันทึกของกล้องวงจรปิดของโรงแรมแมนดารินมาดูว่าวันนี้มีบุคคลน่าสงสัยเข้าออกที่นี่บ้างหรือไม่ โดยเฉพาะข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับรถออดี้A6 ที่ไม่มีป้ายทะเบียนคันนั้น

ส่งมอบภารกิจเรียบร้อยแล้ว ฉิงฮัวก็ขับรถพาเป่หมิงโม่มุ่งหน้าไปยังทิศทางของบ้านใหญ่ตระกูลเป่หมิง

ระหว่างทางก็ได้รับโทรศัพท์จากเป่หมิงยันว่า เจียงฮุ่ยซินเป็นลมหมดสติไป และได้นำส่งโรงพยาบาลกลางแล้ว

สุดท้ายแล้ว เป่หมิงโม่ก็มาปรากฏตัวที่โรงพยาบาลกลาง

ภายใต้การนำทางของฉิงฮัว เป่หมิงโม่ก็มาถึงห้องพักผู้ป่วย VIP ที่เจียงฮุ่ยซินพักอยู่

พวกเขาสังเกตสถานการณ์ภายในห้องผ่านกระจกที่กั้นอยู่ก็เห็นว่าเจียงฮุ่ยซินนอนหลับตาอยู่บนเตียงผู้ป่วย

เป่หมิงโม่คิ้วขมวดเล็กน้อย หมุนตัวหันกลับมาถามเป่หมิงยันว่า “ตอนนี้อาการของป้าซินเป็นอย่างไรบ้าง”

เป่หมิงยันถอนหายใจยาว “จะเป็นอย่างไรไปได้ พอคุณแม่ของฉันรู้ข่าวว่าคุณพ่อเกิดเรื่องแล้วก็ได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจจนหมดสติไป ผ่านการตรวจจากคุณหมอแล้วก็ไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไร เพียงแค่ต้องรอให้เธอฟื้นคืนสติขึ้นมาอีกพักหนึ่ง”

เป่หมิงโม่พยักหน้า เพื่อหลีกเลี่ยงเหตุการณ์ไม่คาดฝันแบบที่เกิดกับคุณท่านอีกครั้ง เป่หมิงโม่จึงให้ฉิงฮัวจัดคนมาที่โรงพยาบาล

ทั้งยังกำชับด้วยว่าไม่ได้รับการเห็นด้วยจากปากเขา ไม่ว่าใครมีเหตุผลใดก็ไม่สามารถพาเจียงฮุ่ยซินออกจากห้องพักผู้ป่วยนี้ได้แม้แต่ครึ่งก้าว

เป่หมิงยันกวักมือเรียกเป่หมิงโม่ จากนั้นก็เดินออกไปจากห้องพักผู้ป่วย

เป่หมิงโม่เดินตามออกไป

ภายในห้องพักผู้ป่วยและระเบียงทางเดินสาธารณะนั้นไม่สะดวกจะพูดคุย พวกเขาคนหนึ่งเดินนำหน้า คนหนึ่งเดินตามหลัง ไปจนถึงทางออกฉุกเฉิน

ที่นี่มีคนผ่านมาน้อยมาก เวลาพูดคุยก็ไม่ต้องกังวลอะไรมาก

ร่างกายเป่หมิงยันพิงอยู่ที่ราวบันได มือสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง ก้มหน้ามองพื้นใต้เท้า “ตำรวจว่าอย่างไรบ้างกับเรื่องอุบัติเหตุในโรงแรม”

เป่หมิงโม่มองเขา จากนั้นก็หยิบซองบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วหยิบมวนหนึ่งขึ้นมาคาบไว้ที่ปาก จากนั้นก็หยิบอีกมวนหนึ่งยื่นให้เป่หมิงยัน

เดิมเป่หมิงยันนั้นสูบบุหรี่น้อยมาก แต่ว่าในตอนนี้เขาก็แหกกฎ รับบุหรี่มาใส่ปาก

เป่หมิงโม่โค้งกายลงมา ยื่นมือไปจับมือของเจียงฮุ่ยซินแน่น “ป้าซิน เรื่องงานฌาปนกิจศพของคุณพ่อ ผมจะจัดการให้เรียบร้อย คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้”

เจียงฮุ่ยซินเอ่ยพูดช้าๆ “ตอนนี้คุณพ่อของเธออยู่ที่ไหน ฉันอยากจะไปดูเขาสักหน่อย”

แม้ว่าเจียงฮุ่ยซินจะเกลียดแค้นเป่หมิงเจิ้งเทียนมาก โดยเฉพาะในเรื่องของการแบ่งมรดก ที่แม้แต่เงินหยวนหนึ่งก็ไม่มีให้เป่หมิงยัน

แต่ว่าร่วมเรียงเคียงหมอนกันมาหลายปีขนาดนี้ ก็ยังคงมีความรู้สึกลึกซึ้ง การตายของเป่หมิงเจิ้งเทียนสำหรับเธอนั้นสะเทือนใจมาก

“ป้าซิน ตอนนี้คุณต้องบำรุงรักษาร่างกายให้ดีๆ รอจนอาการดีขึ้น ผมจะพาคุณไปหาเขา” เป่หมิงโม่เอ่ยถึงตรงนี้ก็ส่งมือของเธอให้กับเป่หมิงยัน

พูดกับเขาว่า “ตอนนี้นายอยู่เป็นเพื่อนกับป้าซินดีๆ ฉันจะกลับไปจัดการเรื่องฌาปนกิจศพของคุณพ่อก่อน”

เขาเอ่ยจบก็หมุนตัวนำฉิงฮัวออกไปจากห้องพักผู้ป่วย VIP

***

พวกเขาเพิ่งจะออกมาจากห้องพักผู้ป่วย VIP ก็เห็นเงาร่างหนึ่งปรากฏอยู่เบื้องหน้าพวกเขา

“อารอง สบายดีไหมครับ วันนี้เป็นวันแต่งงานของคุณแต่กลับไม่แจ้งให้ลูกชายคนโตทราบเลย มีเหตุผลอะไรบางอย่างที่พูดออกมาไม่ได้หรือ”

คนคนนี้พูดจาต่ำทรามชั่วร้าย

ไม่ต้องดู แค่ได้ยินก็รู้ว่าเป็นเป่หมิงยี่เฟิง

“คุณชายยี่เฟิง คุณมาที่นี่ได้อย่างไรกันครับ” ฉิงฮัวรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง โดยเฉพาะที่เขาถามเจ้านายอย่างสงสัยเกี่ยวกับงานแต่งงานของเจ้านายว่าทำไมไม่เชิญครอบครัวพี่ชายคนโตด้วย

เป่หมิงยี่เฟิงยิ้มเยาะ “เรื่องของตระกูลเป่หมิง จะว่าใหญ่โตก็ใหญ่โต จะบอกว่าเล็กน้อยก็เล็กน้อย โดยเฉพาะข่าวที่ผมเพิ่งได้รับมาว่าโรงแรมของอารองเกิดเรื่องขึ้น มีคนได้รับบาดเจ็บ ผมก็เลยแวะมาดูเสียหน่อย”

เอ่ยถึงตรงนี้ เขาก็มองเป่หมิงโม่ พลางเอ่ยว่า “คนที่ได้รับบาดเจ็บคงไม่ใช่อารองหรอกใช่ไหมครับ”

เป่หมิงโม่จ้องเป่หมิงยี่เฟิง “นายมาที่นี่ก็เพื่อดูเรื่องตลกขบขันสินะ”

เป่หมิงยี่เฟิงหัวเราะ โบกไม้โบกมือ จากนั้นก็เขยิบเข้าไปกระซิบเสียงเบาข้างหูเป่หมิงโม่ว่า “ได้ยินมาว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงแรมนั้นใหญ่โตมาก ทั้งยังมีคนตาย.......”

ไม่รอให้เป่หมิงยี่เฟิงเอ่ยจบ

“ปึก.......”

ใบหน้าของเขาก็ถูกหมัดของเป่หมิงโม่กระแทกเข้าไปอย่างแรง

หมัดนี้มาอย่างไม่ทันคาดฝัน เป่หมิงยี่เฟิงจึงไม่ได้เตรียมการป้องกันเลยแม้แต่น้อย

เขาถูกต่อยจนถอยไปหลายก้าวจนเกือบจะล้มลง โชคดีที่ถูกชายชุดดำสองคนพยุงเอาไว้

เป่หมิงยี่เฟิงยืนมั่นคงแล้วก็สะบัดสองคนนั้นออกไป

มองไปทางเป่หมิงโม่อย่างดุร้าย

คนข้างกายเขาสองคนนั้นเริ่มม้วนแขนเสื้อเตรียมปะทะกำลังกับเป่หมิงโม่ที่นี่แล้ว

บรรยากาศที่เตรียมพร้อมจะปะทะกันแผ่ออกภายในเสี้ยววินาที ทำให้ผู้คนที่ผ่านไปมาล้วนหลบห่างจากพวกเขาอยู่บ้าง