เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 601

ตอนที่ 601 หยางหยางผู้ฉลาดรอบรู้

หยินปู้ฝันส่ายหัว “ ฮอนฮอน ดูท่าแล้ว หลังจากนี้ยังคงต้องทำการฝึกฝนอย่างเข้มงวดกับเธอ ไม่อย่างนั้นให้เธอไปอยู่บนสังคม คือการไปเหยียบย่ำศักดิ์ศรีทางกฎหมายและความรับผิดชอบต่อลูกค้า ... "

กู้ฮอนฟัง เอาสิ เขาคนนี้เริ่มพูดถึงเหตุผลใหญ่แล้ว

เธอพยักหัวต่อเนื่อง “ ทนายความหยินพูดถูก หม่อมน้อยความสามารถและการเรียนรู้ไม่เพียงพอ หลังจากนี้ในระหว่างการทำงาน ยังต้องการค้นมากประสบการณ์ในวงการนักกฎหมาย มาวิจารณ์และแก้ไขเพิ่มเติม ฉันเป็นเกียรติอย่างมาก "

เธอพูดแล้วหันร่างเข้าหาหยินปู้ฝัน พนมมือ ไหว้เขาเหมือนกำลังไหว้พระ

หยินปู้ฝันกำลังขับรถ สายตาก็กวาดมองไปที่กู้ฮอน สีหน้าจึงเปลี่ยนทันที “ ฮอนฮอน นี่เธอกำลังทำอะไร จะสาปแช่งให้ฉันขึ้นสวรรค์หรือไง ?"

กู้ฮอนหัวเราะ แล้วนั่งเข้าไปใหม่ “ ฉันกำลังนมัสการพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ ให้คุณคุ้มครองฉันในโลกของทนายความ ให้ไหลลื่นเป็นสุข "

หยินปู้ฝันเบะปาก ไม่ต้องมาพูดหวานแถวนี้หรอก แค่หลังจากนี้เธอเลิกหาปัญหา ฉันก็ขอบคุณฟ้าขอบคุณดินแล้ว

***

ตอนพวกเรากลับไปเฉิงเฉิงก็ไม่ได้กลับไป ?

พอพูดถึงเฉิงเฉิง กู้ฮอนก็หยุดคิดขึ้นมาไม่ได้ วันนี้เป็นวันแต่งงานของเป่หมิงโม่พอดี

รอยยิ้มมีความสุขบนใบหน้าเธอก็เริ่มหายไป

หยินปู้ฝันหันหัว เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของกู้ฮอน เธอก็ยังคงมีความรู้สึกให้กับเป่หมิงโม่สินะ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่เผยสีหน้าผิดหวัง ในตอนที่ได้ยินว่าเขาแต่งงานหรอก

หลังจากในความสงบ กู้ฮอนพูดขึ้นมา “ เป่หมิงโม่แต่งงานกับเฟยเอ๋อ ไม่รู้ว่าถ้าหยางหยางที่มีแม่เลี้ยง จะเหมือนในละครแบบนั้น ที่ต้องกลายเป็นเด็กลำบากไหม "

“ฮอนฮอน เธอไว้ใจเถอะ แม้เป่หมิงโม่จะไม่ดีกับเธอ แต่กับลูกสองคนก็ต้องดีบ้าง เขา"แกหรอก" แม้หยินปู้ฝันจะมีอคติกับเป่หมิงโม่บ้าง แต่ปัญหานี้ เขาก็เลือกที่จะเชื่อเป่หมิงโม่

*

รถโรลส์รอยซ์คันหนึ่ง จอดอยู่หน้าบ้านของกู้ฮอน

ประตูรถเปิดออก เฉิงเฉิงและหยางหยางกระโดดลงรถ

หลังจากฉิงฮัวลงจากรถ จึงนำกระเป๋าเสื้อผ้าของหยางหยางลงจากรถ เตรียมที่จะพาพวกเขาไปเคาะประตู

เฉิงเฉิงกับหยางหยางสบตากันสักพัก ฉิงฮัวเป็นผู้ดูแลของพ่อ ถ้าเขาเห็นน้องสาวแล้ว ไม่รู้ว่าเขาจะแอบฟ้องคุณพ่อไหม

ว่ากันว่าฝาแฝดใจตรงกัน หยางหยางยื่นมือไปดึงแขนเสื้อของฉิงฮัว

ฉิงฮัวหันหัว “ เป็นอะไรหรือเปล่าคุณชายน้อย ? "

หยางหยางเงยหัวขึ้นแล้วยิ้มให้ฉิงฮัว “ ลุงหัวฟู ลุงวางกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ตรงนี้ แล้วไปเถอะ “

ฉิงฮัวขมวดคิ้ว “ กระเป๋าเสื้อผ้านี้ไม่เบาเลยนะ ฉันส่งพวกเธอไปถึงที่คุณหนูดีกว่า “

หยางหยางยังคงดึงเสื้อเขาไว้อย่างแรงไม่ให้เขาไป “ ลุงหัวฟู ตั้งแต่ตรงนี้ถึงบ้านคุณแม่ก็เหลือไม่กี่ก้าวแล้ว พวกเราไหว อีกอย่างคุณปู่จากไปแล้ว ทางคุณพ่อยังต้องการผู้ช่วย ลุงรีบกลับไปช่วยเขาเถอะ"

ฉิงฮัวคิดไปคิดมา ก็ใช่ “ งั้นก็ได้ ฉันวางกระเป๋าเสื้อผ้าไว้หน้าประตู แล้วจะไป"

เฉิงเฉิงกับหยางหยางพยักหัว

*

รถของหยินปู้ฝันอยู่ไม่ไกลจากบ้านของกู้ฮอนแล้ว เขามองรถข้างหน้าที่ขับออกมาจากซอยตรอกของบ้านกู้ฮอน จากนั้นก็ขับผ่านรถของพวกเขา เขาขมวดคิ้ว “ เขามาทำอะไรที่นี่ ? "

กู้ฮอนหันหัวมองหยินปู้ฝัน แล้วถาม “ ใคร ?"

“เมื่อกี้ฉันเห็นรถของเป่หมิงโม่ออกมาจากซอยบ้านเธอ หรือจะบอกว่าพิธีแต่งงานของเขาจะเสร็จเร็วแบบนี้? มันไม่ปกติ “

กู้ฮอนฟัง ใจก็กังวลตาม “ คุณว่าพวกเขาจะรู้เรื่องของทารกน้อยแล้วหรือเปล่า ? เมื่อวานตอนที่พวกเขามารับเฉิงเฉิง ฉันก็เห็นว่าเขาเหมือนยังคงมีความสงสัยเล็กน้อยกับแอนนิ"

“ไว้ใจเถอะฮอนฮอน ถ้าเขาเป็นคนพาจิ่วจิ่วไปจริง แอนนิก็จะต้องโทรหาเธอแน่นอน ไม่ต้องคิดมากแล้ว พวกฉันกลับไปดูก็รู้แล้ว” หยินปู้ฝันพูด แล้วเหยียบรถให้เร่งมากขึ้น

เฉิงเฉิงและหยางหยางมองฉิงฮัวที่ขับรถออกไปแล้ว พวกเขาสองคนถึงช่วยกันถือกระเป๋าเสื้อผ้าเข้าไปบ้านของกู้ฮอน

“ปี้นปี้น……” เสียงแตรรถดังขึ้นจากหลังพวกเขา

หูของหยางหยางดีจริงจริง เขาไม่หันหัวแล้วพูดกับเฉิงเฉิง “ รับประกันว่าเป็นพ่อปู้ฝันที่พาแม่กลับมา”

เฉิงเฉิงไม่เชื่อเขา แล้วเบะปากใส่เขา “ พวกเรามาพนันกัน ถ้าเธอพูดผิด หลายวันนี้เธอก็ต้องนอนห้องรับแขก “

“ถ้าพูดถูกหล่ะ ? ” หยางหยางรีบถาม

ลูกตาเฉิงเฉิงหมุนไปหมุนมา “ เธอตัดสินใจเองเถอะ”

หยางหยางคิดแล้วคิด จึงพูด “ ถ้าเราพูดถูก เธอก็ไม่ต้องบอกเรื่องที่เราทุจริตในการจับฉลาก แล้วก็ให้เธอบอกแม่ซื้อไก่ย่างหนึ่งตัวให้เรา ”

***

“หึหึ งั้นเธอหันหัวไปดูสิ “ หยางหยางดูมั่นใจเป็นอย่างมาก

เฉิงเฉิงหันหัวไปดู เป็นรถของหยินปู้ฝันที่กำลังขับมาหาพวกเขาจริงด้วย ในตอนที่เขาหันหัวไปดู ไฟรถยังกะพริบเป็นพิเศษ นับว่าเป็นการทักทายเขา

รถจอดเรียบร้อย หยินปู้ฝันกับกู้ฮอนลงรถ

“หยางหยาง เธอลากกระเป๋าเดินทางจะหนีออกจากบ้านหรอ ใช่ไม่ใช่แม่เลี้ยงพึ่งเข้ามาก็ไม่ดีกับเธอแล้วฉันออกหน้าแทนเธอเอง ” หยินปู้ฝันยื่นแขนแล้วพับแขนเสื้อ ทำท่าทางที่จะเตรียมแก้แค้นให้หยางหยาง

กู้ฮอนยื่นมือไปตีหยินปู้ฝัน “ ยังมาสอนกฎหมายกับฉันตลอดทาง ตัวเองกลับจะเตรียมตัวไปแก้แค้นแล้ว คุณล้อฉันเล่นหรือไง ระวังจะเป็นแบบอย่างไม่ดีให้กับเด็ก ”

เธอรีบเดินไปหน้าหยางหยาง นั่งย่อลงต่อหน้าเขา แล้วถาม “ ลูกรัก เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? “

หยางหยางยิ้มอย่างฝืนใจแล้วพูด “ คุณปู่เสียแล้ว พ่อให้ฉันกลับมาพักที่นี่ไม่กี่วัน “

อุบัติเหตุลิฟต์ของโรงแรมแมนดาริน ขึ้นหน้าหนึ่งของสื่อหลัก

ตามลำดับ 《ประธานบริษัทเป่หมิงแต่งงานกันอย่างลับลับ ลิฟต์ตกลงมาทำให้มีผู้เสียชีวิตสามราย 》

กับ 《งานแต่งงานของประธานเป่หมิงถูกขัดจังหวะ ทำให้อุปกรณ์เสียหายโดยมีเจตนาร้าย ผู้สื่อข่าวที่มีปัญหาเตรียมที่จะฟ้องร้องกับศาล 》

พาดหัวข่าว และมีการแนบวิดีโอส่วนหนึ่งจากการสัมภาษณ์ในเวลานั้น รวมทั้งรูปถ่ายของ เป่หมิงโม่

เป่หมิงโม่หรี่ตาลง จากนั้นก็โยนหนังสือพิมพ์พวกนี้ลงบนพื้น จากนั้นกดกริ่งบนโต๊ะทำงาน

ไม่นาน ประตูห้องทำงานของเขาเปิดออก เลขาของเขาเดินเข้ามา “ ประธานเป่หมิง มีอะไรรับใช้ครับ ? ”

เป่หมิงโม่ชี้ไปที่หนังสือพิมพ์บนพื้น “ ใครเป็นคนให้คุณมาวางพวกนี้ ? ”

สีหน้าเลขาเปลี่ยนไปทันที กลัวอะไรแล้วจะเจอสิ่งนั้นจริงจริง เขาพูดด้วยเสียงสั่น “ คุณชายยี่เฟิงโทรหาฉันตอนเช้า ให้ฉันมาวางไว้ที่นี่ ”

เป่หมิงโม่มองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดออกมา “ คุณไม่มีสมองหรือไง ? เขามีสิทธิอะไรมาสั่งคุณ”

“คุณชายยี่เฟิงเป็นหลานชายของท่าน และเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่เป็นอันดับสองของบริษัทเป่หมิง ....” เลขาก้มหัวลงไม่กล้ามองเขา

เป่หมิงโม่ได้ยินแบบนี้ ยิ่งลุกเป็นไฟ “ บริษัทเป่หมิงไม่มีการใช้ความสัมพันธ์ ไม่ว่าสถานะเขาจะเป็นอะไร ตอนนี้เขาก็เป็นแค่พนักงานฝ่ายออกแบบ เข้าใจไหม !”

เลขาพยักหัวอย่างแรง “ ประธานเป่หมิง เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว ”

เป่หมิงโม่หันไป

ฉิงฮัวไม่ได้พูดอะไร แต่แค่ทำท่ามือที่ให้เลขารีบออกไป

เลขาเหมือนได้รับความโชคดี จึงรีบแอบออกจากห้องทำงานของเป่หมิงโม่ทันที

พอออกมา เขาถึงถอนหายใจยาวยาว ยกมือเช็ดเหงื่อบนหน้าผากเล็กน้อย

เขาก็ลำบากใจเหมือนกัน

ตอนเช้า เป่หมิงยี่เฟิงสั่งคนนำหนังสือพิมพ์เล็กน้อยให้กับเลขา ให้เขาวางไว้บนโต๊ะเป่หมิงโม่

เลขามองหัวข่าวของหนังสือพิมพ์พวก นี้ รู้สึกไม่ดีจึงไม่ยอมวางไว้

ใครจะไปรู้ว่าคนคนนั้นเขาจะโทรหาแล้วบอกเป่หมิงยี่เฟิง หลังจากพวกเขาคุยกันไม่กี่คำ คนคนนั้นจึงนำสายให้เลขา

เลขาได้ยินเป่หมิงยี่เฟิงบอกว่า ที่ต้องให้เป่หมิงโม่ดูหนังสือพิมพ์พวกนี้ เพราะต้องการให้เขาเตรียมใจไว้ เรื่องเกิดขึ้นใหญ่มาก ควรจะคิดว่าจะวางแผนยังไง

น้ำเสียงของยี่เฟิงเหมือนมีความเจตนาและเหมือนไม่มีความเจตนา กดดันเขา

เลขาคิดแล้วคิด ตัวเองก็เป็นแค่พนักงานคนหนึ่ง จึงยอมฟังคำสั่งของยี่เฟิง

*