เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 624

ตอนที่ 624 ฉิงฮัวผู้ใสซื่อ

เป่หมิงโม่หยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาอย่างไม่เร่งรีบ แล้วจิบชาไปหนึ่งคำ ดูสงบและผ่อนคลายอย่างชัดเจน

กู้ฮอนมองดูเขา เหมือนว่าความเยือกเย็นปกติบนตัวของเขาหายไปบ้าง

หลังจากดื่มชาเสร็จ เป่หมิงโม่เงยหน้าขึ้นมามองกู้ฮอน “เฉิง อยู่ที่กับเธอตรงนั้นชินไหม”

กู้ฮอนพยักหน้า “เฉิงเฉิงอยู่ที่นั่นสบายดีมาก ช่วงนี้ฉันค่อนข้างยุ่ง แอนนิดูแลแทนฉัน”

“ความคืบหน้าของคดีของผมเป็นอย่างไรบ้าง?” เป่หมิงโม่พูดแล้วก็จิบชาอีกรอบ

เมื่อถามถึงเรื่องนี้ กู้ฮอนสีหน้าเปลี่ยนดูไม่ดี เธอลังเลเล็กน้อย จากนั้นก็พูดเบาๆ อย่างระมัดระวัง “มีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับคดีนั้น ตอนนี้หยินปู้ฝันกำลังติดตามอยู่”

ตอนแรกคิดว่าหลังจากเป่หมิงโม่ได้ยินข่าวนี้แล้วจะโกรธมาก กู้ฮอนได้เตรียมใจไว้เรียบร้อย

คิดไม่ถึงว่าเมื่อเป่หมิงโม่วางถ้วยชาลง มุมปากจะเผยรอยยิ้มที่เยือกเย็นออกมา “หึ ตอนแรกให้เขารับผิดชอบคดีนี้ เขาคิดไม่ซื่อกับฉัน ตอนนี้เกิดปัญหาขึ้นเขาก็ต้องจบมันด้วยตัวเอง”

หากก่อนรับคดี หากเป่หมิงโม่ไม่พอใจผู้สมัคร เธอยังสามารถโต้แย้งกับเขาได้บ้างเล็กน้อย แต่ตอนนี้เหลือเพียงคำพูดที่เอาแต่พูด

ฉิงฮัวที่ยืนอยู่ด้านข้างขมวดคิ้วเล็กน้อย ถามกู้ฮอนอย่างระมัดระวัง “คุณผู้หญิง หากเป็นเช่นนี้ แล้วคดีของเจ้านายมีความเป็นไปได้ที่จะชนะได้มากน้อยแค่ไหน?”

กู้ฮอนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ตัดสินใจ บอกเร็วบอกช้ายังไงผลลัพธ์ก็เหมือนกัน

เมื่อเธอคิดถึงตรงนี้ พูดหนึ่งประโยคไปอย่างระมัดระวัง “จากการวิเคราะห์ของฉัน เป็นไปได้น้อยที่จะชนะ”

หลังจากเป่หมิงโม่ได้ฟังแล้ว นำถ้วยชาที่อยู่ในมือวางลงบนโต๊ะน้ำชา

เงียบ...

ทั่วทั้งห้องหนังสือเงียบมากอย่างชัดเจน

กู้ฮอนและฉิงฮัวเฝ้าดูปฏิกิริยาของเป่หมิงโม่อย่างประหม่า ฝ่ามือของพวกเขามีเหงื่อซึม

เป่หมิงโม่หยิบกาน้ำชา แล้วก็เทให้ตัวเอง

หลังจากนั้นก็ยกซดจนหมดเกลี้ยง

จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วกลับไปนั่งลงหลังโต๊ะทำงานใหม่

“ในเมื่อพวกเธอเตรียมพร้อมที่จะแพ้คดี งั้นก็ตามนี้ก็แล้วกัน ถึงเวลานั้นรอให้หยินปู้ฝันเตรียมจ่ายค่าชดเชย” เมื่อเป่หมิงโม่พูดจบ มือก็หยิบภาพออกแบบขึ้นมาดูต่อ

ก่อนที่เขาจะยังไม่พูดอะไร กู้ฮอนและฉิงฮัวทำได้เพียงอยู่ที่เดิม ฟังว่าเขาจะพูดอย่างอื่นไหม

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง เขาเงยหน้าขึ้นมามองกู้ฮอน “ทำไมเธอยังไม่ไปอีก รออยู่ที่นี่ทำอะไร?”

กู้ฮอนส่ายหน้า “ไม่มีอะไร เพียงแต่ไม่รู้ว่าคุณยังมีเรื่องอื่นที่ต้องการพูดกับพวกเราไหม แต่คุณวางใจได้ แม้ว่าคดีความนี้เราจะมองในแง่ร้ายที่สุดไว้ก่อน แต่เราก็จะต่อสู้เพื่อผลประโยชน์สูงสุดของคุณ”

พูดแล้วเธอก็ลุกขึ้นมา “คุณเป่หมิง หากไม่มีธุระอื่น งั้นฉันขอตัวกลับก่อน วันมะรืนก็ถึงวันขึ้นศาล หากคุณไม่สนใจ เราสามารถยื่นเรื่องร้องขอให้คุณไม่ต้องไปศาลได้”

จากนั้นเธอก็หันตัวเดินไปที่ประตูห้องหนังสือ เปิดประตูออก

เธอหันมาบอกหนึ่งประโยค “ขอบคุณสำหรับน้ำชาของคุณเป่หมิง” จากนั้นเธอก็เดินออกจากบ้านใหญ่ของตระกูลเป่หมิงโดยไม่หันกลับมามอง

***

ฉิงฮัวมองดูกู้ฮอนเดินออกจากห้องทำงาน แต่เจ้านายไม่ได้หลงเหลือความหมายใดๆ ไว้

หรือโกรธเพราะเมื่อครู่ที่คุณผู้หญิงให้เขาเตรียมใจยอมแพ้?

แต่ เจ้านายไม่ได้แสดงอาการโกรธออกมา แต่กลับสงบมากอย่างเห็นได้ชัดเจน

“เจ้านาย คุณผู้หญิงไปแล้วให้ผมขับรถไปส่งเธอไหม?” ฉิงฮัวถามเป่หมิงโม่อย่างระมัดระวัง

ผ่านไปสักพัก เป่หมิงโม่ก็พูดขึ้นว่า “นายไม่ต้องแล้ว ให้ลุงคุนไปส่งเธอ”

*

เมื่อกู้ฮอนเดินออกจากบ้านใหญ่ตระกูลเป่หมิง มีรถBMWสีแดงหนึ่งคันจอดอยู่ข้างหน้าไม่ไกลจากเธออย่างรวดเร็ว ลุงคุนลงจากรถ “คุณผู้หญิง ให้ผมส่งคุณกลับบ้านเถอะครับ”

กู้ฮอนพยักหน้า แล้วขึ้นรถ

*

เป่หมิงโม่ยังคงมองภาพออกแบบอย่างสงบ สำหรับคดีความของตัวเอง เขาให้ความสำคัญกับการประมูลครั้งนี้มากกว่า

แม้ว่าเจียงฮุ่ยซินจะกลับไปที่ห้องนอนของตัวเองแล้ว แต่เมื่อเธอนึกถึงว่ากู้ฮอนอยู่ที่นั่นกับเป่หมิงโม่ ในใจก็รู้สึกไม่ได้อย่างชัดเจน

ในระหว่างนั้น เธอยังเรียกคนใช้คนสนิทของเธอไปดูสถานการณ์ กลับมาครั้งแรกบอกว่าไม่ได้ยินอะไร ครั้งที่สองก็ได้รู้ว่ากู้ฮอนได้ออกไปแล้ว

ครั้งนี้กู้ฮอนอยู่ที่เป่หมิงโม่ใช้เวลาไม่นาน ทำให้เธอรู้สึกประแปลกใจ แต่ก็ตรวจไม่พบอะไร จึงทำได้เพียงไม่สนใจ

คนที่เจียงฮุ่ยซินไม่อยากเจอมากกว่ากู้ฮอนก็คือเฟยเอ๋อ แต่หากจะจับหนูก็ต้องรู้วิธี เพราะเป่หมิงโม่ สำหรับเฟยเอ๋อเธอจึงทำได้เพียงแสร้งทำเป็นไม่เห็น

เป่หมิงโม่มองดูภาพออกแบบทั้งสองชิ้น หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนสักพัก ก็ตัดสินใจเสนอราคาตามแผนการออกแบบของนายหวี

เขาวางภาพออกแบบลงในถังรูปวาด แล้วส่งให้ฉิงฮัวที่อยู่ข้างๆ “พรุ่งนี้นายส่งสิ่งนี้ให้บริษัทเจียเม้า”

ผ่านไปสักพักก็ยังไม่เห็นว่าฉิงฮัวจะรับมันไป เป่หมิงโม่หันไปมอง เห็นเพียงฉิงฮัวก้มหน้าขมวดคิ้วคิดเรื่องต่างๆ

เป่หมิงโม่มองสายตาที่แน่วแน่ของฉิงฮัว พยักหน้า แล้วเขาก็ชกหมดเข้าที่ไหล่ของเขา “ฉันให้นายได้มีเวลาไปจีบลั่วเฉียว แล้วรักษาความสุขที่นายควรจะมีเข้าใจไหม”

ฉิงฮัวกำลังจะพูดบางอย่าง เป่หมิงโม่ก็ชี้เขา ด้วยใบหน้าที่จริงจัง “อย่าบอกว่านายทำไม่ได้ ให้นายตามจีบลั่วเฉียวก็เป็นหน้าที่ที่ฉันมอบหมายให้นาย ต้องสำเร็จ ห้ามล้มเหลวเด็ดขาด”

ฉิงฮัวทำได้เพียงพยักหน้า “ขอบคุณเจ้านาย”

เป่หมิงโม่โบกมือให้เขา พอแล้ว นายไปพักผ่อนเถอะ ไปคิดดูดีๆ ว่าจะจีบเธอยังไง อะไรที่ควรจ่ายก็จ่าย อะไรที่ควรโรแมนติกก็ไปโรแมนติก ค่าใช้จ่ายทั้งหมดมาคิดที่ฉัน นายไปจีบอย่างกล้าหาญเถอะ”

เมื่อเขาพูดสิ่งเหล่านี้จบ ไขว้มือไว้ข้างหลังแล้วยืนอยู่ตรงหน้าต่างของห้องหนังสือ แหงนหน้ามองดวงดาวระยิบระยับบนท้องฟ้าสีคราม ก็อดคิดถึงกู้ฮอนไม่ได้

มันเป็นสิ่งที่เขาให้ฉิงฮัวไปทำให้ลั่วเฉียวในสิ่งที่เขาควรทำให้กับกู้ฮอน

*

เวลานี้ กู้ฮอนก็ถูกลุงคุนส่งมาถึงหน้าซอยเล็กๆ ของบ้านเธอ

หลังจากเธอกล่าวขอบคุณลุงคุนแล้ว ลุงคุนก็ขับรถออกไป

เดินเข้าไปในซอยเพียงคนเดียว อดไม่ได้ที่จะแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีเข้ม แต่อารมณ์ของกลับหนักอึ้งเล็กน้อย

เธอกำลังกังวลว่าหยินปู้ฝันยังมีความหวังเพียงเล็กน้อยอยู่ไหม หากคดีพลิกเป็นชนะ แต่สิ่งที่เธอกังวลกลับเป็นฉิงฮัวจะไปหาลั่วเฉียวรึเปล่า แล้วลั่วเฉียวจะเอาเด็กออกหรือไม่

เรื่องนี้ก่อนวันขึ้นศาลหนึ่งวัน หยินปู้ฝันได้ยื่นคำร้องต่อศาลเพื่อเปลี่ยนทนายความ

เนื่องจากสถานการณ์ค่อนข้างพิเศษ ศาลจึงได้อนุมัติคำร้องขอของเขาอย่างรวดเร็ว

เช้าตรู่ กู้ฮอนมาถึงที่ทำงาน ก็ตรงไปที่ห้องทำงานของหยินปู้ฝัน

หลังจากนั้น ทนายหวังมาที่สำนักงานกฎหมายด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ตอนที่เขามาถึงที่นั่งของตัวเอง พบว่าเอกสารคดีของเป่หมิงโม่ตอนแรกที่วางอยู่บนโต๊ะทั้งหมดได้หายไปแล้ว

แม้ว่าคดีนี้จะไม่สามารถชนะได้อีกต่อไป แต่เขาก็ต้องทำอะไรบางอย่าง

หลังจากค้นหาอยู่พักหนึ่ง เขาได้กวักมือเรียกคุณป้าที่กำลังทำความสะอาดอยู่ “ป้าเห็นเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของผมไหม?”

คุณป้าแม่บ้านส่ายหน้า

หากเอกสารหายไปจากบนโต๊ะของเขา เรื่องนี้ก็จะเป็นเรื่องใหญ่หรือเรื่องเล็กได้ หลักฐานสำคัญขั้นต้นได้หายไป สามารถให้กู้ฮอนใส่ไว้ในกระเป๋าได้ ซึ่งแตกต่างจากเอกสาร ตัวเองไม่สามารถใช้ความสัมพันธ์ได้

หากเป่หมิงโม่รู้เข้า คาดว่าเขาคงไม่มีทางตั้งหลักได้ในเมืองA

เรื่องนี้ต้องรีบบอกกับหยินปู้ฝันทันที

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็เดินไปที่ห้องทำงานของหยินปู้ฝันด้วยสีหน้าตื่นตระหนก