เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 631

ตอนที่631 หลักฐานใหม่

หยินปู้ฝันมองทนายความฝ่ายตรงข้าม “ขอบคุณฝ่ายตรงข้ามที่พูดถึงประเด็นสำคัญ งั้นก็ดื่มเหล้า ผมอยากถามทนายความฝ่ายตรงข้ามสักหน่อย บริษัทบันเทิงใหม่เป็นบริษัทแบบไหนกันแน่？จากที่ผมหามาพวกเขาไม่มีชื่อเสียงอะไรในอุตสาหกรรมนี้เลย แม้แต่โฆษณารับสมัครงาน ก็ยังติดอยู่ที่มุมล่างเล็กๆของนิตยสารอย่างน่าสังเวช”พูดไป เขาก็เอานิตยสารเล่มนั้นที่กู้ฮอนซื้อตีพิมพ์โฆษณารับสมัครงานของพวกเขาวางบนโต๊ะ

“อีกอย่างไม่เพียงแค่นี้ การจัดการภายในของพวกเขาก็มั่วซั่วมาก ก็คือที่เรียกว่าบริษัทแบบนี้เนี่ยจะมีข้อมูลที่สำคัญมากแค่ไหนเหรอ อีกอย่างหลังจากที่ผู้ช่วยของผมสมัครงานไปแล้ว พื้นฐานการทำงานก็ไม่มี พอตอนกลางคืน ก็ถูกคู่ความของฝ่ายตรงข้ามและก็ยังมีพนักงานคนอื่นไปที่ผับด้วยกัน ผู้ช่วยของผมยอมทำขนาดนี้แล้ว ทั้งหมดก็เพราะเธอคิดว่ามีแค่สถานที่แบบนี้ ถึงจะสามารถผ่อนคลายการเฝ้าระวังของพวกเขาได้”หยินปู้ฝันพูดถึงตรงนี้ ก็เอาแฟลชไดร์ฟอันหนึ่งออกมา ด้านในมีการบันทึกเสียงที่แก้ไขไปแล้ว “นี่สามารถพิสูจน์ได้ว่าผู้ช่วยของผมทำเพื่องาน ไม่มีเหตุผลอย่างอื่น”

ผู้พิพากษาดู “งั้นก็เอาหลักฐานนี้เปิดให้ทุกคนฟัง”

หยินปู้ฝันพยักหน้า เอาแฟลชไดร์ฟเสียบที่คอมพิวเตอร์ สักพักหนึ่งในศาลก็มีเสียงพูดระหว่างซานหุ่นกับกู้ฮอนในคืนนั้นขึ้นมา

ในเสียงที่อัดไว้นั้นซานหุ่นใกล้จะบอกความจริง หยินปู้ฝันก็ปิดเสียงที่อัดลง “ศาลที่เคารพไม่รู้ว่าท่านได้ฟังแล้วรู้สึกอย่างไร หลังจากที่ผมฟังแล้วนั้น หนึ่งผู้ช่วยของผมตกอยู่ในอันตรายก็ยังไม่ลืมงานกับความรู้สึกด้วย สองก็เพื่อสงวนความประพฤติของโจทก์ไว้”

ตอนนี้ทั้งมือและขาของซานหุ่นเหงื่อออกไปหมด ทนายความของเขารีบยื่นมือไปตบไหล่ของเขา ให้เขาไม่ต้องกังวล

จากนั้นจึงถามหยินปู้ฝัน “ทนายความฝ่ายตรงข้าม ทำไมพอถึงใจความสำคัญถึงไม่เปิดล่ะ？”

หยินปู้ฝันก็ไม่ปิดบัง เขาหันหน้าไปพูดกับผู้พิพากษา “ครึ่งหลังของการบันทึกเสียงนี้ถูกทำลายไปแล้วเรียบร้อย ดังนั้นผมเลยไม่สามารถเปิดต่อได้ แต่ว่าแค่นี้ก็เพียงพอที่จะอธิบายปัญหาได้”

“เหอะเหอะ งั้นคุณก็เอาหลักฐานสำคัญมาไม่ได้นี่”ทนายความฝ่ายตรงข้ามยิ้มอย่างเยือกเย็น จากนั้นก็มองผู้พิพากษาแล้วพูด “ศาลที่เคารพ หลักฐานที่ทนายความฝ่ายตรงข้ามเอามา ที่จริงแล้วไม่มีส่วนช่วยอะไรกับคดีนี้เลย ใจความสำคัญของคดีนี้อยู่ที่จำเลยมีเจตนาร้ายที่จะทำให้ลูกความของผมเสียหาย ทำให้บริษัทของลูกความผมสูญเสียสาหัสมาก ส่วนปัญหาอื่น ผมว่าท่านไม่จำเป็นต้องใส่ใจ”

หยินปู้ฝันยืนขึ้น “ศาลที่เคารพ ผมขอคัดค้าน ผมคิดว่านิสัยของโจทก์เป็นจุดสำคัญของคดีต่างหาก คนจะทำความดีหรือว่าทำความชั่ว ต่างมาจากนิสัยของเขา คลิปเสียงเมื่อครู่ไม่ใช่แค่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ผู้ช่วยของผมได้ ยังสามารถพิสูจน์ได้ว่านิสัยของคู่ความฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ดีมากนัก”

เป่หมิงโม่เห็นแบบนี้ จึงหยิบแฟลชไดร์มาจากกระเป๋าเสื้อแล้วส่งให้ฉิงฮัว

เขายืนขึ้นเอาแฟลชไดร์นั้นส่งให้หยินปู้ฝัน จากนั้นก็พยักหน้าให้เขา

“ศาลที่เคารพ ผมยังมีอีกหนึ่งหลักฐาน หวังว่าจะสามารถเปิดในชั้นศาลได้”

***

ผู้พิพากษาพยักหน้า “เจ้าหน้าที่ เปิดอันนี้ที”

เจ้าหน้าที่เดินมาตรงหน้าหยินปู้ฝัน เอาแฟลชไดร์ในมือเขาไป จากนั้นฉายโปรเจคเตอร์

สักพักหนึ่ง ไฟในศาลก็มืดลง เห็นแค่ภาพในห้องวีไอพีฉายออกมา

ภาพที่ปล่อยออกมาบนหน้าจอใหญ่เป็นตอนที่ฉิงฮัวอยู่ที่จัตุรัสตระกูลเป่หมิง

ทนายความฝ่ายตรงข้ามดู ก็รู้สึกคาดไม่ถึงหน่อยๆ

ซานหุ่นที่ดูอยู่นั้นเหงื่อก็ไหลท่วมฝ่ามือ

แป๊บหนึ่งคลิปก็ฉายจบ แต่ว่าฉิงฮัวมองออกว่าในนี้ไม่มีภาพตอนที่เจ้านายออกมาตีซานหุ่น

แต่ว่าหยินปู้ฝันพวกเขาก็ไม่เคยดู ดังนั้นก็เลยไม่คิดว่าจะมีปัญหาอะไร

ไฟในชั้นศาลสว่างขึ้นมาหยินปู้ฝันยิ้มมองทนายความฝ่ายตรงข้ามด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น จากนั้นก็พูดกับผู้พิพากษาว่า “ศาลที่เคารพ คลิปเมื่อครู่กับคลิปเสียงที่ผมเปิด อัดในเวลาเดียวกันหมดครับ เราจะเห็นว่าคู่ความของฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถแสดงออกทางสีหน้าได้ ดังนั้น ผมก็ยิ่งสงสัยว่าเพื่อให้บริษัทหลุดจากสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก คู่ความฝ่ายตรงข้ามจึงแสดงละครตลกแบบนี้ออกมา ผมก็ยิ่งสงสัยว่าข้อมูลสำคัญที่พูดถึงนั้นมันไม่มีอยู่เลย”

พอผู้พิพากษาดูคลิปจบ ก็เข้าสู่ความคิด

ทนายความฝ่ายตรงข้ามมองผู้พิพากษา ก็รีบยืนขึ้น “ศาลที่เคารพ คลิปนี้บอกอะไรไม่ได้นะครับ ในคลิปคุณจะเห็นว่ามีเหล้าวางเยอะแค่ไหน พอคนๆหนึ่งดื่มมากไป ทำอะไรพูดอะไรไป ที่จริงตัวเองก็ไม่รู้เรื่อง ถึงแม้ว่าคู่ความของผมจะพูดอะไรไปที่เกี่ยวข้องกับคดี ก็สามารถเป็นเรื่องไร้สาระหลังจากดื่มเหล้าได้ ส่วนที่เขาทำนั้น สามารถพูดได้ว่าอยู่ภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ก็เหมือนหลายคนที่พอดื่มเหล้าไปมากแล้ว บางคนก็ชอบร้องเพลง บางคนก็ชอบทำหน้าทะเล้นใส่”

ผู้พิพากษาพยักหน้า “ทนายความฝ่ายโจทก์พูดมีเหตุผล ผมจะพิจารณาอย่างรอบคอบ โอเคทนายความทั้งสองฝ่ายยังมีหลักฐานใหม่เอาออกมาอีกไหม？”

หยินปู้ฝันส่ายหัว เดิมที่คิดว่าคลิปนี้จะสามารถจะสามารถพลิกผันเหตุการณ์ได้ แต่ว่าดูแบบนี้แล้วน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟจริงๆ

“ปู้ฝัน ปิดคำให้การของคดีคุณทำได้ไม่เลวเลย พูดนุ่มๆแต่หนักแน่น ฉันว่าเพราะแบบนี้ผู้พิพากษาเลยตัดสินใจพักคดี”กู้ฮอนพูดแล้วก็ยื่นน้ำให้หยินปู้ฝัน

เป่หมิงโม่ที่นั่งข้างๆมองกู้ฮอน หรี่ตาลงเล็กน้อย ทำไมเธอกล้าส่งน้ำให้ชายอื่นต่อหน้าเขานะ

ที่จริงกู้ฮอนก็มองเห็นแล้ว แค่ตอนนี้เธอไม่สามารถสนเรื่องนี้ได้ ตอนนี้เป็นอิสระแล้ว อยากจะทำอะไรก็ไม่เกี่ยวข้องกับเป่หมิงเอ้อทั้งนั้น

“เจ้านาย เราไปพักกันด้านหลังกันเถอะ”ฉิงฮัวรีบเข้ามาพูดอย่างประนีประนอม

เป่หมิงโม่พูดเสียงทุ้มต่ำ “ไม่ต้อง ผมจะอยู่นี่”

ตอนนี้เอง ซานหุ่นก็รีบเดินมาตรงหน้าพวกเขา “คุณเป่หมิง ตอนแรกที่ยังไม่ขึ้นศาล ผมก็บอกแล้วแค่คุณชดเชยเงินจำนวนหนึ่ง ผมก็จะถอนฟ้อง แต่คิดไม่ถึงว่าคุณจะยังดื้อ มาสู้คดีอีก ตอนนี้ดูเหมือนว่า ชัยชนะของผมก็ยังเยอะอยู่ดี คุณรอเขียนเช็คไว้ได้เลย”

“ผมขอเตือนคุณไว้เลยว่าอย่ามาเยอะต่อหน้าเจ้านายผม ไม่งั้นผมจะไม่เกรงใจคุณ！”ตอนนี้ฉิงฮัวโกรธไปทั้งตัว

ซานหุ่นเคยเสียเปรียบฉิงฮัว เห็นเขาจ้องตัวเอง ก็ความหยิ่งพวกนั้นก็ลดลงไป แต่เขาก็ยังพูดอย่างไม่สนใจไปว่า “พวกคุณข่มขู่กันไปเถอะ เดี๋ยวคำตัดสินออกมาก็จะเสียเปรียบเอง”

***

ผ่านเวลาพักศาลไปครึ่งชั่วโมงแล้ว คนของทั้งสองฝ่ายก็มาถึงแล้ว

“เชิญทั้งสองฝ่ายยืนขึ้น”

ผู้พิพากษามองทั้งสองฝ่าย ก็เริ่มอ่านคำพิพากษา “เกี่ยวกับที่เป่หมิงโม่ทำให้กล้องของบริษัทบันเทิงใหม่ได้รับความเสียหายโดยเจตนา จึงทำให้ข้อมูลที่สำคัญสูญหายไป ขอตัดสินคดีดังนี้ ถึงแม้จำเลยได้รับอิทธิพลจากปัจจัยภายนอกเลยจึงใช้กล้องของโจทก์ แต่ว่าความรับผิดชอบค่าเสียหายไม่สามารถยกเว้นได้ด้วยเพราะเหตุนี้”

ซานหุ่นได้ยินตรงนี้ก็ยิ้มให้เป่หมิงโม่ที่นั่งอยู่ตรงข้าม จากนั้นเขาก็ทำปากพูดว่า “คุณแพ้แล้ว”

เป่หมิงโม่ยังคงแสดงอาการนิ่ง ยังไงคำตัดสินนี้สำหรับเขาก็คาดการณ์ไว้นานแล้ว ดังนั้นเลยไม่รู้สึกแปลกใจอะไร