เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 7

บทที่ 7 การแก้แค้นที่น่าอับอาย

ผู้คนเหล่านั้นกลัวกับท่าทางที่เยือกเย็นของเขาและรีบออกไปทั้งๆที่กางเกงยังใส่ไม่ทันเสร็จ

ปัง~

ประตูถูกเตะปิดอีกครั้ง

ทันใดนั้น ในห้องน้ำก็เงียบ

เงียบจนแปลกเกินไป

กู้ฮอนถึงกล้าที่จะสะบัดหัวออกจากอก

เบะปากอย่างไม่เต็มใจ "ที่นี่ก็ปล่อยฉันได้แล้วใช่ไหมคะ?"

เป่หมิงโม่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

และวางเธอลงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างมือ!

"โอ้ย......"กู้ฮอนร้องครวญคราง

เมื่อร่างกายสัมผัสกับเคาน์เตอร์เย็นของอ่างล้างมือ ในขณะนั้นมันเย็นเข้ามาในผิวของเธอจริงๆ

อย่างไรก็ตาม เสียงครวญครางของเธอ ที่เขาได้ยินเข้ามาในหู ทำให้รู้สึกน่าอับอายอย่างมาก

"นี่มาขายบริการถึงในงานเลี้ยงแบบนี้เลยเหรอ คุณนี่ ไม่ธรรมดาจริงๆนะ!"

คำพูดที่เหน็บแนมของเขา ทำให้เธอดึงสติกลับสู่ความเป็นจริง

กู้ฮอนจ้องมองไปในดวงตาของเขา!

"คุณคะ ขอบคุณมากที่เมื่อสักครู่นี้ช่วยฉันออกมา แต่ฉันขอย้ำอีกที ฉัน--ไม่ ได้ ขาย บริ การ!"

เธอกัดฟันพูดทีละคำ

กู้ฮอนไม่อยากจะสนใจตาบ้านี่ เลยจับเข้าที่ชุดสูทบนร่างกายของคนตรงหน้า

ทำท่าจะกระโดดลงจากเคาน์เตอร์อ่างล้างมือ--

แต่เขาโน้มตัวลงและขวางไว้

รอยยิ้มอันชั่วร้ายปรากฏอยู่ที่มุมริมฝีปากของเขา

แขนแข็งแรงนั้นยกมาพาดอยู่บนกระจกด้านหลังของเธอ

กักตัวเธอไว้แน่นในอ้อมแขนของตัวเอง

"ยังดีที่รู้ว่าจะต้องขอบคุณผม? ทำไม คุณพูดไว้ว่าหน้าผมฉีดฟิลเลอร์มากเกินไปจนหน้าตายไม่ใช่เหรอ?"

ประโยคที่พูดขึ้นราวกับสายลมพัด

แต่ทำไมมันชั่งดูมืดมนแบบนี้!

แควก~

เขาฉีกเสื้อคลุมชุดสูทออกจากร่างกายเธอ!

"ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าแตะใบหน้าของผมมาก่อน และคุณเป็นคนแรก!"

ใบหน้าเย็นชาของเป่หมิงโม่ ราวกับมีหมอกควันออกมา

กู้ฮอนเพิ่งรู้สึกว่าอาการวิงเวียนศีรษะเริ่มหนักขึ้น

กัดริมฝีปากของตัวเองอดทนกลั้นไว้

เธอก็แค่คลึงไปที่หน้าของเขาเท่านั้น......

เขาจะรุกรานเธอในช่วงที่อ่อนแอแบบนี้เหรอ?

คิดตระหนัก--

เธอกลัวผู้ชายคนนี้เหรอเนี่ย!

เขาดูสงบอย่างสบายๆ

นิ่งเงียบ

และใช้ช่วงที่เธอนิ่งสงบนี้ โต้กลับอย่างดุเดือดและรวดเร็ว!