เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 9

บทที่ 9 อันตรายค่อยๆใกล้เข้ามา

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขาไม่เข้าใจถึงวิธีที่จะอยู่ร่วมกันของนายใหญ่และเฉิงเฉิงได้

กลัวว่าถ้าพูดอะไรพลาดไป จะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูก

แม้ว่าฉิงฮัวจะพูดถึงลูกชายแท้ๆของนายตัวเอง แต่ในสายตาที่เย็นชาของเป่หมิงโม่ก็ไม่เคยแสดงอารมณ์ใดๆ

เพียงแค่เม้มริมฝีปากแล้วก็พยักหน้า พูดว่า:

"ถ้างั้นก็ปล่อยสัตว์เลี้ยงของเขาออกมา -"

ฉิงฮัวรู้สึกยินดี "ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้......"

"ครึ่งวัน!" เป่หมิงโม่พูดออกมาสองคำอย่างเย็นชา "ปล่อยให้เขาเล่นแค่ครึ่งวัน แล้วก็ขังไว้ตามเดิม"

ฉิงฮัวยิ้มค้าง

โหดร้าย

แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของนาย

"ได้ครับนาย! นายพักผ่อนเถอะครับ ผมขอตัว"

เฮ้อ สงสารก็แต่เฉิงเฉิง

สัตว์เลี้ยงของเฉิงเฉิงก็น่าสงสาร......

แน่นอนว่า คนที่น่าสงสารที่สุดคือเขา แล้วอย่างนี้จะกลับไปอธิบายกับเฉิงเฉิงอย่างไรดี?

***

ประตูถูกปิดลง

ในห้องชุดสุดหรูกลับสู่ความเงียบอีกครั้ง

เป่หมิงโม่กลับไม่ได้เปิดไฟ

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ดูเหมือนว่าเขาจะเคยชินที่จะอยู่กับความมืดแบบนี้

ไม่ว่าห้องนั้นจะหรูหราแค่ไหน เมื่อปิดไฟ ก็เหมือนไม่มีอะไรเลย

เขาเปลี่ยนรองเท้าแล้วเดินไปทางห้องอาบน้ำ

ค่อยๆถอดเสื้อผ้าออก

เดินเข้าห้องอาบน้ำ

หมุนเปิดฝักบัว

น้ำเหล่านั้น ค่อยๆไหลลงผ่านร่างกายเขา......

***

เป็นเพราะงานเลี้ยงวันนี้ เขาดื่มไปหลายแก้ว เมื่อเป่หมิงโม่อาบน้ำเสร็จ

ก็ตรงเข้าไปในห้องนอนที่มืดสนิททันที

และล้มตัวนอนลงบนเตียงใหญ่ ทั้งที่ยังไม่ได้สวมเสื้อผ้า

โดยไม่ได้สังเกตถึงความผิดปกติอะไรเลย เพียงแค่ได้กลิ่นหอมที่คุ้นเคยเมื่อนานมาแล้ว......

แอลกอฮอล์ค่อยๆทำให้เขาหมดสติลง

ในไม่ช้าเขาก็ผลอยหลับไป......

***

ในค่ำคืนมืดมิดนี้

เห็นได้ว่ากู้ฮอนไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งนี้

ทันใดนั้น เขาก็ยกมือมาจับกู้ฮอนอย่างไร้ความปรานีและโยนลงจากเตียงอย่างดุเดือด--

"โอ๊ย......"

กู้ฮอนกรีดร้องขึ้น

จับก้นอันเจ็บปวดไว้ และลุกขึ้นจากพื้น

ครั้งนี้ ทำเอาเธอได้สติกลับมาอย่างสมบูรณ์

มองด้วยความประหลาดใจและหวาดกลัว

เธอจ้องไปที่ชายที่อยู่บนเตียง ซึ่งมีร่างกายเหมือนกับรูปปั้นเดวิด!

เป่หมิงโม่?!

"คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไง?"

กู้ฮอนหน้าแดงเมื่อพูดขึ้น

เมื่อสำรวจร่างกายบอบบางของตัวเอง เธอก็นั่งลงข้างเตียงอย่างระมัดระวัง จนอยากจะหายตัวไป

แม้ว่าเธอจะเป็นแม่คนแล้ว แต่สำหรับเรื่องระหว่างชายหญิง นอกจากคืนในห้องสีดำตอนอายุสิบแปดปีนั้น ชีวิตของเธอก็พูดได้ว่าไม่มีอะไรเลย

ไม่ต้องพูดถึงการเผชิญหน้ากับชายแปลกหน้าที่เปลือยทั่วกายอย่างนี้!

ดวงตาของเธอสั่นไหวและไม่กล้ามองที่ร่างของเขาโดยตรง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเผลอไปเห็นส่วนนั้นของเขาโดยไม่ตั้งใจ หัวใจของเธอก็เต้นพลาดไปสองสามจังหวะ

มุมปากของเป่หมิงโม่เอยขึ้นอย่างประชดประชัน "ผมควรถามคุณมากกว่า ว่ากล้าดียังไงปีนขึ้นมาบนเตียงผม!"