เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 94

ตอนที่ 94 ลักพาตัว2

"หยุด! จะไปที่ไหนอีก" เป่หมิงเจิ้งเทียนดุเขา

เป่ยใต้เอ๋อยืนอยู่ข้างๆอึดอัดใจเล็กน้อย

ดวงตาที่หม่นหมองของเป่หมิงโม่ที่ไม่เคยหยุดอยู่กับเธอ

เพียงแค่ตอบชายชราโดยไม่แยแส "กลับบ้าน"

"พูดเหลวไหล! แล้วนี่ไม่ใช่บ้านของนายเหรอ?" เป่หมิงเจิ้งเทียนโกรธมากเมื่อเขาได้ยิน

เจียงฮุ่ยซินเดินเข้ามาอย่างประหม่า "เจิ้งเทียน คุณอย่าโมโหเลย ระวังความดันโลหิตด้วย"

เมื่อสักครู่ชายชราก็ยังดีๆอยู่ไม่ใช่เหรอ และยังหัวเราะอย่างมีความสุขอีก เพียงแค่โม่บอกว่าจะไป เขาก็ไม่พอใจ

เป่หมิงโม่เหลือบไปที่พ่อของเขา พูดเสียงเย็นชา "คุณขอให้ผมกลับมาทานอาหารเย็นและผมก็ทานแล้ว คุณยังต้องการอะไรอีก?"

เป่หมิงเจิ้งเทียนได้รับการปลอบประโลมจากเจียงฮุ่ยซิน ทำให้เย็นลง "นายจะไม่อยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเป่ยใต้เอ๋อสักหน่อยเหรอ? ถึงอย่างไรที่นี่ก็คือบ้านของนาย"

"คือบ้านของคุณ!" เป่หมิงโม่ตอบอย่างเฉยเมย "ไม่ใช่ของผม"

ทันทีที่เขาพูดจบ ก็กระตุ้นอารมณ์ให้เป่หมิงเจิ้งเทียนดุเดือดอีกครั้ง จ้องมองอย่างไม่ยอมใคร--

"เจ้าเด็กนี้ นายพูดว่าอะไรนะ! ลองพูดอีกรอบสิ นายคงไม่ใช่ไม่เห็นฉันคนนี้เป็นพ่อแล้วหรอกนะ?"

"เจิ้งเทียน!" เจียงฮุ่ยซินร้องขึ้นอย่างรวดเร็วและจ้องมองที่เป่หมิงโม่ด้วยความลำบากใจ "โม่ถือว่าป้าขอ อ่อนให้พ่อของคุณหน่อยได้ไหม?"

"เหลวไหล! พูดอะไรเหรอ? ผมต้องเป็นลูกชายกตัญญูด้วยเหรอ?"

เจียงฮุ่ยซินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และเหลียวหลังมองชายชรา "เจิ้งเทียน คุณหยุดพูดได้หรือเปล่า? วันนี้ข้างนอกเกิดเรื่องมากมาย คุณเข้าใจโม่หน่อยสิค่ะ"

สิ่งที่เธอพูดนั้นไม่ใช่ไม่มีเหตุผล

ท้ายที่สุดแล้วชายรองและผู้หญิงมีความสัมพันธ์กันมาสิบปี คงทำให้เขารู้สึกแย่ที่ต้องเลิกกัน

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ความโกรธของเป่หมิงเจิ้งเทียนจึงค่อยๆหมดไป

เป่หมิงโม่ไม่ได้พูดอะไร แต่คิ้วของเขาขมวดแน่น ก่อนจะคว้าเสื้อคลุมและจากไปโดยไม่หันหลังกลับมาอีก......

ไม่ว่าชายชราจะพูดอะไรอยู่ข้างหลังเขา และมีเจียงฮุ่ยซินที่คอยโน้มน้าวไว้ เขาก็ทำเป็นไม่ได้ยิน

หลังจากก้าวออกจากประตู ก็ขับรถออกไป......

บางที เขาเท่านั้นที่รู้ว่าตระกูลเป่หมิง นอกจากพ่อและลูกชาย ก็ไม่มีที่ให้เขาเลย......

*

ภายในรถตู้เล็ก ขับผ่านตรอกซอกที่มืดมิด

ขับผ่านเสียงนกร้องใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนและในที่สุดก็หยุดลงที่ท้ายซอย

กู้ฮอนถูกปิดตาปิดปากและมัดแขนขา จนไม่สามารถขยับได้

เธอไม่รู้ว่าผู้ลักพาตัวจะพาตัวเธอไปที่ไหน

รู้สึกแค่ว่ารถหยุดลงแล้ว จากนั้นเธอก็ถูกลากโดยพวกอันธพาลเหล่านั้น......

กู้ฮอนตกตะลึง "ตระกูลกู้ไม่มีรายชื่อเหรอ?"

เธอยุ่งแต่เรื่องลาออก จนลืมไปว่าวันนี้เป็นวันที่ ตระกูลเป่หมิงประกาศรายชื่อ

ไม่น่าแปลกที่วันนี้ทั้งวันเป่หมิงโม่ไม่ปรากฏตัวมาให้เห็น

แต่เธอไม่คาดคิดว่า ตัวเลือกสุดท้ายของเขาคือการทำกับตระกูลกู้อย่างไร้ความปราณี!

"เฮ้อ! ไม่ต้องมาทำไม่รู้เรื่อง!" กู้เซิงเทียนพูดอย่างเยือกเย็น "ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรจะโอนอ่อนต่อเธอ ครั้งก่อนที่ขู่บังคับลูกชายเธอไป เธอถึงตกลงขโมยแบบแปลน ครั้งนี้ที่ฉันโอนอ่อนต่อเธอ ไม่คิดว่าเธอจะเอาคืนฉันแบบนี้!"

"นี่สองพ่อลูกจะตัดขาดกันแล้วเหรอ?" พี่จาวที่อยู่ด้านข้างอุทานอย่างหยาบคายด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก "ผมว่าท่านกู้ คุณนี่โชคดีไม่เบาเลย มีภรรยาสองคนไม่พอ แม้แต่ลูกสาวทั้งสองคนก็น่ารักไม่เบาเลยนะ!"

กู้เซิงเทียนได้ยินสิ่งนี้ หน้าผากเหงื่อชื้นเย็น ตอบสนองด้วยความสั่นสะเทือน "พี่จาว นี่คือลูกสาวคนโตของผม เธอเป็นเลขาของเป่หมิงโม่ ทั้งหมดนี้เธอเป็นคนทำ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับลูกสาวคนเล็กของผมเลย ได้โปรดปล่อยเขาสองแม่ลูกเถอะ......"

ผัวะ~!

พี่จาวเสยแก้มคมของ กู้เซิงเทียน!

"กล้ามากนะ! นายวางใจได้เลย คน ฉันปล่อยแน่ แต่รอจนกว่านายจะคืนหนี้หมด!"

"พี่จาว 80 ล้านเลยนะ......ผมจะหาเงินได้มากขนาดนั้นมาคืนคุณได้อย่างไร?"

"ผิดแล้ว 300 ล้านต่างหาก!"

"300 ล้าน!" กู้เซิงเทียนตกใจมากจนหน้าเสีย

"ถ้ารวมต้นรวมดอก แค่ 300 ล้านนี้ก็ถูกสำหรับนายแล้ว! สิ่งที่นายพูดในตอนแรก ว่าถ้าตระกูลกู้ชนะโครงการ 'หยิง' อย่าว่าแต่ 300 ล้านเลย 3000 ล้านก็ทำได้ ฉันถึงให้นายยืมเงิน แล้วผลสุดท้ายล่ะ?"