เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 10
ฉันเดินลงจากเวทีด้วยสีหน้าที่บึ้งตึงบ่งบอกถึงความไม่พอใจ ต่างจากมาลิคที่กำลังยิ้มแถมยังพาฉันเดินมาหาคาแลน
“เป็นไงเซอร์ไพรส์ที่กูเตรียมมาให้ ถูกใจมึงหรือเปล่า” มาลิคถามด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ยคนตรงหน้า
คัลเลนที่เป็นพี่ชายของคาแลนจับน้องชายเอาไว้ไม่ให้พุ่งมาหาเรื่องมาลิค ฉันเห็นว่าตอนนี้เขากำลังกำหมัดแน่นหากไม่ถูกรั้งไว้คงมีเรื่องแน่ ๆ
สายตาคมจ้องมองฉันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตวัดมองมาลิคแทน แล้วบอกเสียงแข็ง “งานของกูไม่ได้มีไว้ให้มึงเปิดตัวคู่หมั้น”
“นิดหน่อยเอง ทำไมถึงหงุดหงิดขนาดนี้ คิดว่าจะชอบเซอร์ไพรส์ที่กูเตรียมให้ซะอีก” พูดจบมาลิคก็หอมแก้มฉันต่อหน้าคาแลน เพราะไม่ได้ตั้งตัวจึงถูกฉวยโอกาสได้ง่าย ๆ พยายามข่มใจเอาไว้เพราะไม่อยากมีปัญหากับเขาในตอนนี้
“มิลาอยากกลับแล้ว ขอกลับก่อนได้ไหมคะ”
“เดี๋ยวฉันให้คนขับรถไปส่ง”
“ค่ะ”
มาลิคหันมามองคาแลนอีกครั้งก่อนจะพูด “เดี๋ยวกูจะส่งการ์ดเชิญให้ หวังว่ามึงจะมางานหมั้นกูกับอดีตคนรักของมึงนะคาแลน”
“กูไม่จำเป็นต้องไปเหยียบที่งานของมึง” คาแลนกัดฟันตอบ แววตาที่ดุดันของมันทำให้ฉันกลัวจนไม่กล้ามองหน้า
“อะไรกัน อุตส่าห์ร่วมทำธุรกิจด้วยกันขนาดนี้แล้ว”
“อยากจะหมั้นมึงก็หมั้นไปไม่เกี่ยวอะไรกับกู”
“ไม่ใช่ว่ายังอาลัยอาวรณ์อยู่? ตัดใจได้แล้วมึงก็เห็นว่ามิลาเลือกกู”
“ไปส่งมิลาที่รถหน่อยค่ะ” ฉันคล้องแขนมาลิคเพื่อดึงความสนใจของเขา ไม่อยากให้พูดอะไรต่อแล้ว ไม่อยากให้คาแลนเจ็บไปมากกว่านี้อีกแล้ว
ถึงสายตาคู่นั้นจะดุดันแต่ทว่ามันกลับวูบไหว ฉันรู้ว่าข้างในใจของเขามันกำลังเจ็บปวดขนาดไหน เพราะฉันก็เป็นเหมือนกัน
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD