เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 27

#วันต่อมา

ฉันถูกปลุกให้ลุกขึ้นจากเตียง พอแม่บ้านเห็นสภาพของฉันที่นอนเปลือยอยู่บนเตียงถึงกับต้องยกมือขึ้นมาปิดปากทำหน้าตกใจ แต่ก็ไม่ได้ท้วงอะไร หากเป็นนัยเด็กมะลิคงพูดจาใส่สารพัดแล้ว

“คุณคัลเลนบอกให้ลุกขึ้นอาบน้ำค่ะ อีกสองชั่วโมงจะมีช่างแต่งหน้าและช่างทำผมมาที่นี่”

“มาทำไมหรอ”

“คุณคัลเลนให้มาแจ้งแค่นี้ รีบๆ ลุกขึ้นดีกว่าค่ะ ถ้าคุณคัลเลนมาตามด้วยตัวเองคงไม่ใจดีกับคุณแน่ๆ”

“อือ” ฉันพยักหน้าตอบ หลังจากที่แม่บ้านเดินออกไปจากห้องก็ค่อยๆ พยุงตัวเองขึ้นนั่ง สองมือกุมท้องน้อยไว้เพราะรู้สึกปวดแบบหน่วงๆ

กว่าจะลุกขึ้นจากเตียงได้ใช้เวลาพอสมควรเพราะมันปวดไปทั้งร่างกาย โดยเฉพาะจุดอ่อนไหว คงไม่ต้องถามว่าเมื่อคืนถูกทำโทษหนักแค่ไหน ถึงกับตรงนั้นมีเลือดไหลซิบๆ ออกมา จริงๆ มันเป็นแบบนี้แทบทุกครั้งเลย เพราะเขาไม่เคยถนอมฉันเลย

หลังจากอาบน้ำเสร็จสายของทิชาก็โทรเข้าพอดี ฉันจึบเดินมาหยิบโทรศัพท์กดรับสาย

“ว่าไงชา”

( แกเป็นยังไงบ้าง เมื่อวานโทรหาตั้งหลายสายไม่รับเลย )

“ก็อย่างที่แกคิด แต่ฉันไหวโอเคดีไม่ต้องห่วง”

( เขาใจร้ายกับแกมากเลยใช่ไหมเกล )

“เขาไม่จำเป็นต้องใจดีกับฉันนะชา เราไม่ใช่คนรักกัน สถานะของฉันคือคนของครอบครัวที่เขาเกลียดด้วยซ้ำ”

( เฮ้อ!! หนีเลยไหม )

“พูดเหมือนง่าย แต่มันทำยากแกก็รู้”

“หวังว่าเขาจะปล่อยแกไปเร็วๆ นะ”

“ไม่เอาอย่าคุยเรื่องนี้ให้มันรู้สึกอึดอัดสิ”

ฉันบอกเพราะมันหดหู่เกินไปแล้ว เขาใจว่าทิชาเป็นห่วง แต่พอคุยเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ มันทำให้ฉันเบื่อที่จะพูด ไม่อยากเอ่ยถึงเขาในบทสนทนาเลย

ก็อกๆ ฉันที่กำลังนั่งทาครีมอยู่หันมองประตูที่เพิ่งมีคนเคาะเมื่อครู่ก่อนจะลุกขึ้นเดินมาเปิด

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“ช่างแต่งหน้ามารอที่ห้องรับรองแล้วค่ะ”

“หมายถึงยังไงหรอคะ”

“เชิญคุณเกลไปที่ห้องรับรองด้วยค่ะ อย่าช้านะคะเดี๋ยวจะถูกดุ”

ฉันพยักหน้าถึงจะไม่เข้าใจว่าจะให้ช่างแต่งหน้าทำผมมาทำไม แล้วทำไมต้องให้ฉันไปที่ห้องรับรอง ถึงแม่จะงุนงงแต่ก็เดินตามแม่บ้านไปอยู่ดี เมื่อเข้ามาในห้องก็พอจะเข้าใจอะไรมากขึ้น เพราะเห็นชุดเดรสสำหรับออกงานแขวนอยู่

ใช้เวลาสามชั่วโมงกว่าในการแต่งหน้าทำผมและเปลี่ยนชุด ที่มันนานขนาดนี้เพราะตามตัวของฉันมีรอยแดงเป็นจ้ำๆ อยู่หลายจุดก็เลยต้องใช้เวลาในการปกปิด บอกตามตรงเลยว่าอายมากๆ ดีที่ช่างแต่งหน้าไม่พูดอะไร

“สวยมากเลยค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ” ฉันยืนมองตัวเองในกระจกโดยไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นที่ได้ใส่ชุดหรือแต่งหน้าสวยๆ แบบนี้ เพราะมันหมายความว่าฉันอาจจะได้ไปออกงานสังคม ซึ่งนั่นไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ

“ยิ้มหน่อยสิคะ เวลาคุณเกลยิ้มสวยมากเลยค่ะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน