เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD นิยาย บท 31
หลังจากอ่านที่มาลิคส่งมาก็รีบลบแชตทั้งหมดและบล็อกเขา แน่นอนว่าฉันไม่ต้องการให้คาแลนรู้เรื่องนี้
เสียงเปิดประตูห้องน้ำออกมาทำให้ฉันสะดุ้งรีบกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ทันที
“เป็นอะไร?”
“เปล่าค่ะ”
ฉันมองร่างกายกำยำที่เต็มไปด้วยลอนกล้ามเรียงสวย คาแลนกำลังเช็ดผมเพราะเพิ่งสระมา หยดน้ำจากเส้นผมที่หล่นกระทบไหล่กว้างมันทำให้เวลานี้เขาดูน่าดึงดูดชวนมอง
“มองขนาดนี้กินเฮียเลยไหม”
“ทำไมเฮียถึงรักมิลาคะ”
คนที่ถูกตั้งคำถามพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ ร่างหนาเดินมาหยุดตรงหน้าก่อนจะย่อตัวคุกเข่าลง
“มีอะไรไม่สบายใจบอกเฮียได้ไหม” ฝ่ามือใหญ่จับมือของฉันขึ้นก่อนจะก้มลงมาจูบแผ่วเบา เขาแสนดีแบบนี้มาตั้งแต่แรก ขัดกับบุคลิก
“แค่อยากรู้เฉย ๆ ค่ะ ทั้งที่มิลาก็ไม่ได้ดีอะไรทำไมถึงถูกเฮียรักขนาดนี้”
“ใครพูดว่าหนูไม่ดี?”
“ไม่ ๆ แค่เปรียบเทียบไงคะ”
“เวลาเฮียป่วยหนูดูแลไม่ห่างทั้งป้อนยาเช็ดตัว หนูชอบทำอาหารไว้รอเวลาเฮียกลับมาจากงานเหนื่อย ๆ ก็คอยถามตลอด ที่สำคัญเวลาอยู่บนเตียงหนูขี้อ้อน เฮียต้านไม่ไหวจริง ๆ”
แปะ!! จบประโยคสุดท้ายนั้นฉันก็ฟาดมือลงบนไหล่กว้างอย่างแรง อุตส่าห์ตั้งใจฟังยังติดเล่นอีก
“เฮียพูดอะไรผิด”
“ชอบพูดเรื่องบนเตียง”
“หนูก็ชอบเฮียรู้”
“เฮ้อ มาค่ะมิลาเช็ดผมให้”
ฉันแย่งเอาผ้าขนหนูมาจากมือหนาก่อนจะเป็นฝ่ายเช็ดเส้นผมที่เปียกชื้น ท่านั่งในตอนนี้มันค่อนข้างล่อแหลม แถมสายตาคมคู่นั้นของคาแลนก็เอาแต่จ้องมองหวานเยิ้ม ตั้งใจให้เขินหรือไง เขาทำสำเร็จแล้วเพราะตอนนี้ฉันเขินจนหน้าร้อน
แกร็ก! ประตูห้องถูกผลักเข้ามา ก่อนจะมีเสียงทุ้มเอ่ยบอก
“คาแลนลูกน้องมึงรอประชุมอยู่”
“มึงรู้จักคำว่ามารยาทไหมเคย์เดน?” คาแลนพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ ขมวดคิ้วมองเคย์เดนอย่างหัวเสีย
โชคดีที่ฉันใส่เสื้อผ้าแล้วถ้ายังเปลือยอยู่คงได้อับอายแน่ ๆ
“พอดีกูไม่มี แล้วเป็นอะไรถึงเช็ดผมเองไม่ได้ ง่อยเหรอ?”
“เสือก!! อย่าเปิดประตูห้องมาแบบนี้อีก”
“เออกูชินไหมปกติมึงนอนห้องนี้คนเดียวกูอยากเปิดตอนไหนก็ได้”
“แต่ตอนนี้กูอยู่กับเมีย”
“รีบไปแต่งตัว ไอ้เจตเรียกรวมลูกน้องให้แล้ว วันนี้มึงต้องส่งคนไปคุมเรือสินค้า”
“รู้แล้ว”
ธรรมดาของเจ้าของธุรกิจที่จะต้องคอยสั่งงานลูกน้อง คาแลนเก่ง เขาสามารถคุมลูกน้องหลายร้อยคนได้ งานที่บริษัทก็กำลังไปได้ดี ติดแค่เรื่องร่วมลงทุนกับมาลิคนั่นแหละที่เหมือนจะเป็นปัญหาใหญ่ เพราะฉันแท้ ๆ
หลังจากคาแลนออกไปจากห้องฉันก็เข้ามาอาบน้ำ พอส่องกระจกเห็นร่างกายของตัวเองถึงได้รู้ว่าเขาทำรอยไว้เยอะขนาดนี้
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินออกมาเล่นข้างนอก ไม่อยากอุดอู้อยู่แต่ในห้องเพราะมันจะคิดแต่เรื่องที่มาลิคบอก ไม่รู้เลยว่าจะทำยังไง อยู่ตรงนี้ฉันมีความสุขแต่สุดท้ายก็ต้องทิ้งความสุขไปอีกแล้วเหรอ
ถ้าถูกทิ้งไว้อีกครั้ง คาแลนจะยังรักฉันอยู่ไหม มันกลัวไปหมดทุกอย่างเลยจริง ๆ
ฉันนั่งลงทอดสายตามองคาแลนที่กำลังสั่งงานลูกน้อง ก่อนจะมองไปยังทะเลผืนใหญ่ตรงหน้าอย่างเหม่อลอย
“ออกมาข้างนอกทำไมถึงใส่ขาสั้น” เจ้าของใบหน้าหล่อเดินมาถามด้วยความหงุดหงิด ชอบจังเวลาถูกหวงแบบนี้
“ปกติมิลาก็แต่งตัวแบบนี้”
“เฮียไม่ชอบให้ใครมามองขาขาว ๆ ของหนู”
“แต่อากาศที่ทะเลมันร้อน ใส่ขายาวมันยิ่งร้อนนะคะ”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD