ตอนที่ 20
ความหวัง
@โรงพยาบาล
"คชาคะ "
"เนเน่รวบรวมเงินทั้งหมดที่มี เพื่อให้คุณผ่าตัดได้แล้วนะคะ"
หญิงสาวบอกข่าวดี กับแฟนหนุ่ม ที่นอนอยู่เตียงคนไข้ ถึงความพร้อมที่เขาจะได้รักษาตัว
เงินที่คุณเก็บไว้ เพื่อจะจัดงานแต่งของเรา
รถของคุณที่เสียหายเนเน่ก็จัดการขายไปเรียบร้อย เพื่อจะรวมเงินให้ได้มากที่สุด
ไว้ถ้าคุณหายดีแล้วค่อยซื้อใหม่นะ เราใช้รถคันเดียวกันก็ได้
ส่วนคอนโด ที่คุณอยู่เนเนรขายไปแล้วค่ะเราใช้ห้องเดียวกันก็ได้นะ ไม่เป็นไรหรอก
และเงินเก็บทั้งหมดของเนเน่ เอาออกมาให้คุณใช้เพื่อการผ่าตัดหมด
คุณจะได้หายให้เร็วที่สุด คุณจะได้มีความทรงจำที่หายไปกลับคืนมา
คุณจะต้องหายนะคชาหลังจากนี้เน่ จะดูแลคุณเอง หมอบอกว่าถ้าคุณได้ผ่าตัด คุณจะหายปกติเน่เองก็เชื่อแบบนั้น
ชีวิตคุณจะกลับมาเป็นปกติ ขอให้คุณแค่คุณหายดี จะไม่เหลืออะไร ก็ต้องยอม
"เริ่มต้นใหม่นะคะคชา" สายตาที่จ้องมาที่เธอ ยังคงเป็นสายตาที่ว่างเปล่า เหมือนเดิม
เขาไม่เหลือภาพเดิมของเธอไว้สักนิด มันเป็นความเจ็บปวด เมื่อเธอมองเข้าไปในตาของเขาทุกครั้ง จนตัวเองไม่กล้าที่จะหันไปสบตาเขาอีกแล้ว
มันเหมือนตัวเอง กำลังยืนอยู่ตรงหน้ากระจกแต่ไม่สามารถมองเห็นภาพสะท้อนของตัวเองได้
มันคือความโหยหาตัวตนของตัวเอง มันเหมือนหายใจไม่ออกมันว่างเปล่า เธอทนไม่ไหวแล้ว ที่จะอยู่แบบนั้นอีกต่อไป
เธอทนไม่ได้ที่จะเห็นตัวเอง ไม่มีตัวตนอยู่แบบนั้น
เธอตัดสินใจให้คชาเข้าห้องผ่าตัด เพื่อทำการรักษา
16:00 น. ณโรงพยาบาล
แพทย์เจ้าของไข้คนเดิม เข้ามาแนะนำเพื่อจะเตรียมตัว ให้คชาห้องผ่าตัดในเวลาบ่ายโมงของพรุ่งนี้
เขาต้องเข้าไปอยู่ในห้องผ่าตัด เวลา 13:00 น. ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเสร็จสิ้น
ความกังวลเริ่มเข้ามาแทน เมื่อแพทย์ให้คชาเริ่มอดข้าว อดน้ำตั้งแต่เที่ยงคืนนี้เป็นต้นไป
"เวลา 0.00 น.
หมอให้อดข้าวเลยนะครับ จะได้ผ่าตัด ตอนบ่ายโมงตรงพรุ่งนี้พร้อมแล้วใช่ไหมครับ
คุณคชา"
"ครับ"
คชายืนยันความพร้อมของตัวเอง ที่จะเข้าห้องผ่าตัดในวันพรุ่งนี้
"ไว้เจอกันพรุ่งนี้ตอนบ่ายโมงครับ " หมอใช้มือข้างหนึ่งตบมาที่ไหล่กว้างของเขาเบาๆ เพื่อให้กำลังใจ แล้วไม่ลืมที่จะหันไปส่งยิ้มให้กับหญิงสาว อย่างสุภาพก่อนที่จะออกจากห้องไป
"ขอบคุณนะครับ ที่จัดการทุกอย่างให้" คชาเอ่ยขอบคุณเธอ
เมื่อตัวเอง มีโอกาสได้ผ่าตัดครั้งนี้
"ไม่เป็นไรคะ คุณจะได้หายเป็นปกติเสียที แค่คุณหายดีเน่ยอมทุกอย่าง"
"เราเริ่มต้นใหม่กันนะคะคชา"
เธอเอามือทั้งสองข้างมากุมที่มือเขา เพื่อให้กำลังใจ
"ไม่ต้องกลัวนะคะ แล้วทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี"
"ขอบคุณครับ " เป็นครั้งแรกหลังจากที่ ฟื้นขึ้นมาจากอุบัติเหตุเค้าส่งยิ้มให้กับเธอ
ทำไมดูมันมีความหมายมากเลย สำหรับยิ้มครั้งนี้ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเธอไม่เคยมองเห็นอะไรในรอยยิ้มเขาเลยด้วยซ้ำ
เธอรู้สึกถึงความสำคัญของเค้าได้ มันคือ ความรักที่แท้จริง ที่เธอสัมผัสถึง ความรักที่เธอต้องการไม่ใช่แค่ใครคนนั้นอีกแล้ว
มัน คือ ความรักจากเขาคนนี้ ไม่ใช่ความรักของเด็กฝึกงานคนนั้นอีก มันเป็นความเผลอไผลไปชั่วขณะ มันไม่ใช่ความรัก
ข้าวหอมถึงกับงงเล็กน้อย ทำไมวันนี้ เนเน่ดูแปลกๆ ปกติเธอไม่ได้แสดงอาการหึงหวงแบบนี้ ปล่อยให้เธอคุยกับคชาได้อย่างไม่ห้าม แล้ววันนี้เธอเป็นอะไรถึงคิดอยากจะหึงหวงขึ้นมาได้
ด้วยเนเน่ไม่จำเป็นต้องใช้ข้าวหอมเป็นเครื่องมือ ที่จะช่วยให้ความทรงจำของคชากลับขึ้นมาอีกแล้ว พรุ่งนี้คชา เข้าห้องผ่าตัดแล้ว เธอจึงไม่ต้องทนดูมารยาของผู้หญิงคนนี้ ที่แสดงออกมาอีกต่อไป
"พี่คชา"
ยังคงเกาะที่แขนคชาแน่น แล้วเรียกชื่อเขาหวังจะหาพวก มันไม่ได้ผล
มันทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวเป็นเหมือนเป็นส่วนเกินขึ้นมาในทันที
"วันนี้หอมกลับก่อนแล้วกันค่ะ ไว้พรุ่งนี้หอมจะมาเยี่ยมใหม่นะคะ " เธอบอกคชาแบบงงๆ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น
เธอยื้นหน้ามาเพื่อจะหอมแก้มเค้าเหมือนอย่างที่เคยทำ เขาเอียงหน้าหนีเหมือนจะบอกอะไร
"ก็ได้ค่ะหอมกลับแล้ว"
แล้วเธอก็กระชากกระเป๋าตัวเอง ที่วางไว้อยู่ข้างเตียง เดินสะบัด
ตัวออกจากห้องไป
อย่างไม่สบอารมณ์
"น่าหมั่นไส้แสดงตัวซะทำ แบบนี้มานานแล้วสิถึงกล้าขนาดนี้ " เนเน่บ่นตามหลังคนที่ออกจากห้องไปด้วยความหึงหวง แล้วก็หันมามองค้อนให้กับแฟนหนุ่มที่จำอะไรไม่ได้
'ดีนะที่จำอะไรไม่ได้ ถ้าปกติฉันจะด่าให้ ' แล้วเธอก็กระแทกตูดตัวเอง ลงบนเก้าอี้ตัวเดิมหยิบหนังสือเล่มเดิมมาอ่าน แต่ก็ไม่มีสติ เธอเอามือปิดหน้าหนังสือเสียงดัง ปลั๊ก !!
จนชายหนุ่มอด ที่จะมองมาที่เธอเสียไม่ได้เธอทำหน้าเหมือนงอนใส่เขาเล็กน้อย ตามประสาคู่รักที่หึงหวงคนรัก ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาที่ใครๆ ก็ทำกัน
แล้วคืนที่น่าตื่นเต้นที่สุดก็มาถึง
ค่ำคืนที่ทั้งสองนอนไม่หลับ กันทั้งคู่เมื่อนึกถึงวันพรุ่งนี้
วันที่เธอ และ เขาจะได้มีภาพความทรงจำกลับคืนมาเสียที
เนเน่พยายาม หาเรื่องชวนคชาคุย เธอเอาเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาเล่าให้เค้าฟัง
คชาเองก็นั่งฟังอย่างตั้งใจเช่นกัน อาจจะเป็นเพราะทั้งคู่ไม่รู้ว่าการผ่าตัดครั้งนี้ ผลจะออกมาเป็นยังไงบ้าง เธอ และ เขาจะได้มานั่งคุยกันแบบนี้ อีก หรือเปล่าก็ยังไม่แน่ใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เด็กฝึกงานสอนรัก