เหมยฮวาบัญชาการ นิยาย บท 54

ทันทีที่ซินเอ๋อร์ทราบข่าวว่าจงหุยถูกตัดหัวเสียบประจานกลางเมืองด้วยข้อหากบฏ หญิงสาวก็สั่นเทิ้มไปทั้งกาย ไม่กล้าออกจากห้องมาพบหน้าผู้ใด แม้แต่ข้าวปลาอาหารก็แทบมิได้แตะต้อง

ฝูซิ่นเล่อไม่ได้กลับมาที่จวนสองวันแล้ว ซินเอ๋อร์ได้ยินคนในจวนพูดกันว่า ท่านแม่ทัพกำลังวางแผนการรบร่วมกับท่านกุนซืออยู่ในกองทัพ นางพยายามหาทางส่งข่าวให้บิดาทราบ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปพึ่งใคร ในเมื่อยามนี้สกุลจงได้ล่มสลายไปแล้ว แม้แต่ฮองเฮาก็ยังทนต่อความละอายใจในการกระทำของบิดาไม่ไหว จนต้องออกบวช จงหยวนก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย หากโชคดี ชายผู้นั้นอาจย้อนกลับมาหานางเพื่อสืบข่าวคราวของฝูซิ่นเล่อ แต่หากโชคร้าย จงหยวนก็อาจจะไม่หวนกลับมาที่แผ่นดินต้าจินอีก

ซินเอ๋อร์ตัดสินใจเก็บข้าวของที่จำเป็นใส่ห่อผ้าเพื่อเตรียมการหนี นางลอบเข้าไปในห้องหนังสือของฝูซิ่นเล่อ เพื่อดูว่าแม่ทัพหนุ่มได้จดบันทึกเรื่องสำคัญอันใดไว้บ้าง เผื่อว่าสิ่งนั้นอาจเป็นประโยชน์ต่อกองทัพต้าเจา

ในห้องหนังสือของแม่ทัพหนุ่ม ซินเอ๋อร์พบภาพวาดของตนวางอยู่บนโต๊ะ ความตั้งใจที่จะเข้ามาค้นหาข้อมูลสำคัญถูกลืมเลือนไปชั่วขณะ หญิงสาวหยิบกระดาษที่วาดภาพของตนขึ้นมาดู แน่นอนว่านางเคยเห็นภาพนี้มาก่อน ยามนั้นหญิงสาวกระหยิ่มยิ้มย่องกับตนเอง ด้วยคิดว่าฝูซิ่นเล่อมีใจให้ แต่เพียงไม่นานนัก นางก็พบว่าได้ตกลงไปในหลุมพรางที่ตนเป็นผู้ขุดเสียแล้ว

นางตกหลุมรักฝูซิ่นเล่อ

คิดมาถึงตรงนี้ น้ำตาของซินเอ๋อร์ก็ไหลลงมาโดยปราศจากเสียงสะอื้น เหตุใดจึงต้องเป็นเช่นนี้ เหตุใดนางจึงต้องหลงรักผู้ที่เป็นศัตรูของแผ่นดินต้าเจา

หญิงสาวม้วนกระดาษที่มีภาพวาดของตนใส่ลงในกระบอกไม้ไผ่อย่างทะนุถนอม อย่างน้อยก็ให้นางได้มีสิ่งใดไว้คิดถึงฝูซิ่นเล่อบ้างก็ยังดี

ซินเอ๋อร์เช็ดน้ำตาออกจากสองข้างแก้ม แล้วรีบค้นหาบันทึกต่าง ๆ ฝูซิ่นเล่อเขียนแผนการรบกับต้าเจาไว้ในม้วนกระดาษสี่ห้าแผ่น ซินเอ๋อร์หยิบมาเก็บไว้ในอกเสื้อ แล้วรีบออกจากห้องหนังสือก่อนจะมีใครมาเห็นเข้า

“อ๊ะ!” หญิงสาวอุทานด้วยความตกใจ เมื่อชนกับร่างสูงใหญ่ที่เดินสวนมา “ท่านแม่ทัพ!”

“ใช่ ข้าเอง” ฝูซิ่นเล่อตอบ “เจ้าเข้าไปทำอะไรในห้องหนังสือของข้า”

“ข้า...ข้าเข้าไปทำความสะอาดเจ้าค่ะ”

“อย่างนั้นรึ”

“เจ้าค่ะ” ซินเอ๋อร์หลุบตาลงต่ำ ไม่กล้าสบตากับฝูซิ่นเล่อ

“พรุ่งนี้ข้าจะออกเดินทางไปหลันเจา จำได้ว่าเจ้าเคยบอกว่าเป็นคนที่นั่น เจ้าก็กลับไปพร้อมข้าเลยแล้วกัน”

แววตาของซินเอ๋อร์เปี่ยมด้วยประกายแห่งความหวัง หากแม้ไปถึงหลันเจาได้ นางอาจหาทางกลับไปหาเสวียนชิวพร้อมแผนการรบของฝูซิ่นเล่อได้สำเร็จ และนางอาจมีเวลาอยู่ร่วมกับฝูซิ่นเล่อได้อีกระยะ

“ข้าจะรีบไปเก็บของเจ้าค่ะ” รอยยิ้มของซินเอ๋อร์เจือทั้งความดีใจและความเศร้าหมองปะปนกัน ร่างเล็กบอบบางวิ่งหายไป โดยมีสายตาของฝูซิ่นเล่อมองตามจนลับตา

แม่ทัพหนุ่มเดินเข้าไปในห้องหนังสือ แผนการรบของปลอมที่เขาเขียนไว้หายไป รู้แน่ว่าเป็นใครที่เข้ามาขโมย ชายหนุ่มถอนหายใจ เมื่อนึกถึงว่าซินเอ๋อร์จะมีชะตากรรมเช่นไร หากแผนที่นางแจ้งแก่เสวียนชิวไม่มีสิ่งใดเป็นความจริงแม้แต่ประการเดียว

“กระหม่อมขอถวายคำสัตย์ต่อแผ่นดิน ศึกครั้งนี้ต้าจินจะต้องเป็นฝ่ายชนะ เพื่อรวมสองแคว้นให้เป็นหนึ่ง”

จินเกาหยางตบบ่าฝูซิ่นเล่อ แม่ทัพหนุ่มค้อมศีรษะให้เขาเล็กน้อย ก่อนพลิกตัวขึ้นหลังม้าอย่างคล่องแคล่ว ธงพยัคฆ์ขาวโบกสะบัดตามแรงลม ขณะทัพไป๋หู่เคลื่อนพลออกจากประตูเมือง

เสียงฝีเท้าของม้ากว่าสองแสนตัวดังหนักแน่น จังหวะการก้าวเดินที่พร้อมเพรียงทำให้เกิดเป็นท่วงทำนองที่ชวนให้ฮึกเหิม ศีรษะของจงหุยที่ถูกเสียบประจานหันหน้าออกนอกเมือง ราวกับผู้ลงทัณฑ์ต้องการให้กบฏแผ่นดินได้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของกองทัพทหารม้าสองแสนนายที่เตรียมพร้อมบดขยี้ทหารต้าเจา

ซินเอ๋อร์สั่นเทิ้มไปทั้งกาย ใจเต้นรัวเร็ว ยิ่งได้เห็นศีรษะของคนสกุลจงถูกเสียบประจานอยู่ที่หน้าประตูเมือง นางก็ไม่กล้าเปิดม่านดูอีกต่อไป เพียงแค่ฝีเท้าของม้านับแสนก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้นางหวาดกลัวจนหัวใจแทบจะหยุดเต้น

ทหารทัพไป๋หู่ดูราวกับไม่ใช่ทหารธรรมดา แต่ละคนดูคล้ายพยัคฆ์ที่พร้อมกระโจนเข้าใส่ข้าศึกศัตรูเพื่อฉีกกระชากร่างของฝ่ายตรงข้าม แล้วดูดกลืนวิญญาณเป็นอาหาร หากทำได้ ซินเอ๋อร์อยากถอดวิญญาณของตนออกจากร่างแล้วโบยบินดุจวิหค เพื่อไปแจ้งข่าวแก่บิดาและพี่ชาย

มือบางเปิดม่านขึ้นดูอีกครั้ง ธงประจำตัวแม่ทัพโบกสะบัดอยู่เบื้องหน้า หอกกับหลาวที่ทหารแต่ละคนถืออยู่สะท้อนรับกับแสงแดดราวกรงเล็บของปีศาจ หญิงสาวมือสั่นราวกับได้เห็นกองทัพของพญามัจจุราช ความรู้สึกบางอย่างบอกกับนางว่า ต้าเจาจะไม่มีวันเอาชนะต้าจินได้ด้วยกำลังพล ไม่มีวัน! มีเพียงเล่ห์กลเท่านั้นที่พอจะทำให้ชนะได้ แต่ใครเล่าจะเอาชนะความเจ้าเล่ห์ยิ่งกว่าจิ้งจอกเก้าหางของฝูซิ่นฮวาได้

เสียงฝีเท้าม้ายังดังข่มขวัญซินเอ๋อร์อยู่ไม่คลาย นางรู้สึกราวกับเสียงนั้นดังอยู่ข้างหู และดังมากขึ้นเรื่อย ๆ หญิงสาวถอยห่างจากหน้าต่าง แล้วยกมือขึ้นปิดหูขณะนั่งขดตัวอยู่ที่มุมหนึ่งของรถม้าด้วยความหวาดกลัว ขณะที่ทหารเบื้องนอกเคลื่อนพลไปเบื้องหน้า ด้วยมีจุดหมายปลายทางในการบุกทำลายต้าเจาให้แตกพ่าย

พญามัจจุราชกำลังนำทัพไปเยือนต้าเจาแล้ว!