เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 125

“คุณปู่รอง มีอะไรให้คิดอีก？ตระกูลซ่งจะสู้อีกสองตระกูลได้ไงกัน

อีกอย่างตอนนี้ตระกูลเบอร์ต้นๆ ในเจียงไห่ส่วนมากต่างพากันเข้าข้างตระกูลเจิ้งกับตระกูลซือคง ตอนนี้กำลังต่างกันอย่างชัดเจน รีบไปขอพึ่งพาอาศัย ถึงตอนนั้นตระกูลซ่งล้มพวกเราก็ยังได้ผลประโยชน์ ช้าไปกว่านี้เกรงว่าจะไม่ได้อะไรเลยสักอย่าง”หยาวฮั่นพูด

“ผมเห็นด้วย กงรอง ไม่ต้องลังเลแล้วครับ”

“ผมก็เห็นด้วย”

สมาชิกคนอื่นๆ ของตระกูลเหยาส่วนมากเห็นด้วย

“ดูเหมือนตระกูลเหยาจะรู้ถึงทิศทางปัจจุบัน！”

เวลานี้มีเสียงดังเข้ามาจากด้านนอกประตู ดูไร้มารยาทอย่างมาก ทุกคนในตระกูลเหยาค่อยๆ มองไป

“คุณชายสามเจิ้ง……คุณชายซือคง พวกคุณมาได้ไง？”เห็นแขกมาหยาวฮั่นก็พูดอย่างแปลกใจ

คนที่พูดอยู่ด้วยคือคุณชายสามคระกูลเจิ้ง เจิ้งหย่งจาง

นอกจากเขาแล้ว ยังมีซือคงอานหมิง ซือคงซิง ตรงกลางทั้งสองยังมีนักพรตแก่ๆ ที่ไว้เครายาวๆอีกคนหนึ่ง กลุ่มคนที่เข้ามาเหมือนในนี้ไม่มีใคร เดินเข้ามาทางห้องโถงอย่างดุดัน

ด้านหลังยังมีผู้ชายตัวโตตามมาด้วยสองสามคน ดูดุร้าย

เจิ้งหย่งจางยิ้มอย่างร้ายกาจ：“ทำไม？ไม่ต้อนรับผมหรือ？”

ทุกคนในตระกูลเหยาดูประหลาดใจ ปกติแล้วตระกูลเหยาไม่เคยติดต่อกับคนของสองตระกูลใหญ่นี้เลย วันนี้เกิดอะไรขึ้น？

หลังจากเหยาเจิ้นชูตกตะลึงในช่วงเวลาสั้นๆ ก็รีบยืนขึ้นมาจากเก้าอี้ เข้าไปพูดด้วยรอยยิ้ม：“ไม่เลยๆ ต้อนรับอยู่แล้ว ก็แค่ตอนนี้พวกเรากำลังประชุมครอบครัว พวกท่านมาอย่างกะทันหัน ไม่ทราบว่าน้องซือคงกับคุณชายเจิ้งมานี่ด้วยเรื่องอะไร？”

“อ้อ มาที่ตระกูลเหยาเพื่อมาหาคนๆ หนึ่ง”เจิ้งหย่งจางพูด

ทุกคนในตระกูลเหยามองกันไปมา สบตากัน

“มาหาคนๆ หนึ่ง？”เหยาเจิ้นชูพูดอย่างงุนงง

หลายคนในตระกูลเหยารับรู้เรื่องที่เจิ้งหย่งจางและซือคงซิงได้รับความอัปยศอดสู ถึงแม้ตอนนั้นในเวลาสั้นๆ จะถูกระงับข่าว ก็ยังเกิดความโกลาหล ก็แค่ไม่มีใครรู้ว่าเกี่ยวข้องกับเซียวชุ่น

และก็ยิ่งไม่รู้เรื่องที่เซียวชุ่นเอาชนะซือคงเฉินที่แท่นบู๊เงามืดได้

ดังนั้นเรื่องที่ซือคงเฉินเสียแล้วจึงเก็บเป็นความลับยิ่งกว่า จนตอนนี้นอกจากตระกูลซือคงกับผู้บริหารสูงๆของสมาคมบู๊โบราณ คนอื่นก็รู้น้อยมาก

“เซียวชุ่นเป็นเขยแต่งเข้าของพวกคุณตระกูลเหยาใช่ไหม ในเมื่อเขาเป็นคนของพวกคุณตระกูลเหยา แน่นอนว่าผมต้องมาหาพวกคุณ”

เจิ้งหย่งจางพูดอย่างภาคภูมิใจ

“ไอ้ระยำเซียวชุ่นกล้ามีเรื่องกับคุณชายเจิ้ง สมควรตายจริงๆ！”

คนอื่นในตระกูลเหยาไม่รู้เรื่องในตอนนั้น หยาวฮั่นมักจะไปสนุกกับคนในแวดวงของพวกเขา และยังพอรู้จักกันบ้าง อีกอย่างตอนนั้นรูปถ่ายของเซียวชุ่นและเหยาเสินก็เป็นเขาที่ให้เจิ้งหย่งจางเองกับมือ

“เจ้าบ้านเหยาไม่เชิญพวกเรานั่งหน่อยหรือ？”ซือคงอานหมิงพูดด้วยมบหน้าหม่นหมองเยือกเย็น

เหยาเจิ้นชูเห็นคนกลุ่มนี้มาอย่างดุเดือด ก็รู้ว่ามาร้าย

ก็แค่ปกติเขาไม่ได้ติดต่อกับคนเหล่านี้นัก จึงกระวนกระวายเล็กน้อย ตอนนี้ได้ยินซือคงอานหมิงพูดแบบนี้ จึงได้สติคืนมา

“เชิญพวกท่านนั่งเลย มีอะไรพวกเราค่อยๆ คุยกัน”

ทุกคนนั่งกันแล้ว เหยาเจิ้นชูไม่ถามถึงต้นสายปลายเหตุ ก็พูดไปตรงๆ：“เมื่อกี้ได้ยินคุณชายเจิ้งบอกว่าจะมาหาเซียวชุ่น ถ้าเป็นไอ้ระยำนั่นทำร้ายคุณชายเจิ้งจริงๆ ตระกูลเหยาจะลงโทษอย่างรุนแรงแน่นอน”

ตอนนี้ตระกูลเจิ้งกับตระกูลซือคงกำลังโดดเด่น ตระกูลเหยากำลังคิดไปขอพึ่งพาอาศัย เหยาเจิ้นชูก็ต้องเอาใจอย่างดี

“ผู้ชายคนนั้นลืมที่โดนสั่งสอนแล้วหรือ เขาจะทำอะไร？”

เหยาเสินส่ายหน้า

“พ่อบอกว่าให้พวกเราหลบ”

“หลบ？หลบไปไหน？ทำไมต้องหลบด้วย？บอกพ่อคุณ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพวกเราก็ถึงแล้ว”เซียวชุ่นยักคิ้วขึ้นพูด

เหยาเสินคิดอยู่พักหนึ่ง เรื่องนี้สรุปแล้วเธอโดนเจิ้งหย่งจางกับซือคงซิงจับตัวไปก่อนเซียวชุ่นถึงได้ลงมือ ยังไงก็ไม่ถึงกับขนาดต้องให้พวกเขามาซักไซ้เอาความเลย รังแกกันเกินไปแล้ว

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ แค่มีเซียวชุ่นอยู่ เหมือนว่าเจอเรื่องอะไรก็สามารถแก้ไขได้ทุกอย่าง ทำให้ในใจเธอมั่นใจตลอดเวลา

“ฮัลโหลๆ！ลูกสาว ได้ยินพ่อพูดไหม？”ทางนี้เหยาเจี้ยนกั๋วพูดกับโทรศัพท์อย่างร้อนรน

“อ้อ พ่อ พวกเราจะถึงแล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร พ่อวางใจเถอะ”เหยาเสินปลอบเขา

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่？นั่นเป็นถึงลูกชายตระกูลเจิ้ง พวกเราจะไปมีเรื่องได้ไง”

“เอาล่ะ เอาล่ะ เดี๋ยวพวกเราถึงค่อยว่ากัน”

เหยาเสินพูดจบก็วางสาย

ทางด้านเหยาเจี้ยนกั๋วดูหน้าจอโทรศัพท์ ส่ายหน้าอย่างทำอะไรไม่ถูก ตอนที่เดินเข้าไปในห้องโถงอีกครั้ง ดวงตาสิบกว่าคู่นั้นมองไปที่เขา ทำให้เขาอึดอัดไปหมด

เขาหลบสายตาแล้วพูดว่า：“เดี๋ยวถึงแล้ว

“อีกเดี๋ยวเธอมาถึง คุณชายเจิ้งจะจัดการเขาอย่างไร พวกเราตระกูลเหยาได้หมด”เหยาเจิ้นชูพูดอย่างรู้สึกขอโทษ

เจิ้งหย่งจางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ไม่พูดต่อ ทำให้ใบหน้าของเหยาเจิ้นชูดูอึดอัด