เขยเลือดร้อน ตะลุยอาณาจักรบู๊ นิยาย บท 190

ไม่เพียงแต่ประชาชนทั่วไปเท่านั้นที่สนใจเรื่องนี้ แต่ยังมีผลิตภัณฑ์ที่คล้ายกัน โดยเฉพาะกลุ่มผลิตภัณฑ์บำรุงผิวของบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างคุนหลุนกรุ๊ป ด้วยมูลค่าตลาดนับหมื่นล้าน ซึ่งเป็นบริษัทชั้นนำอย่างแท้จริง

สถานที่รุ่งเรืองที่สุดของเมืองหลวง มีอาคารสำนักงานสูงตระหง่าน

หญิงสาวหน้าตาดี ผมสีน้ำตาลยาว สวมสูททรงสลิม เอามือกอดอก เอนกายอยู่บนโซฟาแล้วหลับตา

เธอชื่อ หลินเจียอินเป็นผู้อำนวยการฝ่ายเทคโนโลยีของคุนหลุนกรุ๊ป

ตึก ๆ ๆ!

ด้วยเสียงรองเท้ากระทบพื้น หญิงสาวอายุไล่เลี่ยกันเคาะประตูสองครั้งแล้วเดินเข้ามา

“ประธานหลิน นี่คือผลการประเมินของผลิตภัณฑ์บำรุงใหม่ของช่วงนี้ คุณลองดูก่อน”

คนที่พูดคือเจี่ยงหมินผู้จัดการแผนกประเมินผล

งานประจำวันของพวกเขาคือทดสอบและประเมินผลิตภัณฑ์แบบเดียวกันทั้งหมดในตลาด เพื่อให้สามารถเข้าใจผลิตภัณฑ์แบบเดียวกันได้อย่างรวดเร็ว ที่สามารถคุกคามผลิตภัณฑ์ตอนนี้ของคุนหลุนกรุ๊ปได้

ตลาดกำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว พวกเขาต้องระมัดระวังอยู่ตลอดเวลา

อย่างไรก็ตาม นับตั้งแต่เปิดตัวยาน้ำคังอานของคุนหลุนกรุ๊ปสู่ตลาดแล้ว ก็ไม่เคยมีผลิตภัณฑ์ใดที่สามารถคุกคามพวกเขาได้

หลินเจียอินไม่ได้ลืมตา และกล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า “วางบนโต๊ะเถอะ”

เจี่ยงหมินกล่าวด้วยท่าทางที่ซับซ้อน “ประธานหลินไม่ดูหน่อยเหรอ?”

“มีอะไรน่าดู? ตอนนี้ผลิตภัณฑ์ที่มีชื่อในตลาดล้วนไร้ประโยชน์ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงบริษัท เล็ก ๆ เหล่านั้นที่ไม่ประสบความสำเร็จ ซึ่งไม่สามารถสร้างกระแสอะไรได้” หลินเจียอินกล่าวอย่างเกียจคร้าน

เจี่ยงหมินเม้มปาก คำพูดนี้ราวกับว่าแผนกประเมินของเธอไร้ประโยชน์

“เมื่อเร็ว ๆ นี้สตาร์ไลท์บีโอได้เปิดตัวผลิตภัณฑ์ชื่อหุ้ยเชิงหยวน ซึ่งทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์บนโลกโซเชียลมากมาย หลังจากพวกเราทำการประเมินแล้ว นอกเหนือจากผลิตภัณฑ์ที่ไร้ประโยชน์ที่คุณกล่าวถึงแล้ว พวกเราได้ตรวจพบว่าผลิตภัณฑ์ของพวกเขามีส่วนผสมของยาจีนโบราณหลายอย่าง ฉันคิดว่าบริษัทต้องให้ความสำคัญกับเรื่องนี้หน่อยแล้ว”

หลินเจียอินค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ดวงตามีเสน่ห์คู่นั้นของเธอเหลือบมองรายงานการประเมินที่อยู่บนโต๊ะ

เธอยืดตัวขึ้น เปิดมันและอ่านอย่างรวดเร็ว โดยเน้นที่ผลการประเมินของหุ้ยเชิงหยวน

หลังจากนั้น เธอเปิดคอมพิวเตอร์แล้วหาคลิปวิดีโอการตลาดความยาวยี่สิบนาทีของหุ้ยเชิงหยวนที่โพสต์บนโลกโซเชียล

เธอค่อย ๆ ขมวดคิ้ว มองไปที่เจี่ยงหมินและกล่าวว่า “คุณทดสอบหรือยัง?”

“ยังค่ะ”

“รีบดำเนินการทดสอบจริงทันที” หลินเจียอินกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“ได้ค่ะ”

……

สตาร์ไลท์บีโอ สำนักงานของประธาน

รอยยิ้มที่ควบคุมไม่ได้ปรากฏอยู่บนใบหน้าของม่ายหย่าฉิน ดูเหมือนว่าความเหนื่อยล้าในช่วงสามเดือนที่ผ่านมาจะหายไปหมดในชั่วพริบตา

“ประธานเหยา ลองเดาผลประกอบการของพวกเราในเดือนนี้สิ?”

“เห็นคุณมีความสุขขนาดนี้ การขาดทุนน่าจะลดลงมากใช่ไหม?”

เหยาเสินในฐานะผู้นำหลักของบริษัท มีขอบเขตอยู่ในใจคร่าว ๆ ถึงแม้ว่าฝ่ายส่งเสริมการตลาดของบริษัทจะพยายามขายผลิตภัณฑ์ผ่านออนไลน์ แต่โดยรวมแล้ว น่าจะยังคงขาดทุนอยู่

“ประธานเหยา ยอดขายห้าล้าน! พวกเราขายได้สี่ล้านกว่าในเวลาเพียงสิบวัน ถ้าคำนวณแล้ว เดือนนี้พวกเราก็สามารถคุ้มทุนแล้ว ถ้ายังคงดำเนินเช่นนี้ต่อไป ในเดือนตรุษจีน พวกเราจะมีกำไรมหาศาล!”

ม่ายหย่าฉินเกือบจะกระโดดขึ้น และกล่าวอย่างมีความสุข

เหยาเสินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ยอดขายสี่ล้านภายในสิบวัน อัตรากำไรของหุ้ยเชิงหยวนไม่น้อย และกำไรสุทธิอยู่ระหว่าง 15 ถึง 20 เปอร์เซ็นต์

ถ้าเป็นจริงอย่างที่ม่ายหย่าฉินพูด และถ้ายังคงดำเนินเช่นนี้ต่อไป จะมีกำไรประมาณสองล้านต่อเดือน......

เมื่อคิดเช่นนี้ รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

“คุณสวมมันไว้” เซียวชุ่นเตือนอย่างจริงจัง

“สวมที่ไหน? บนคอหรือ? ตอนนี้ยังใครใส่หยกที่คออีกล่ะ โง่ชะมัด” เหยาเสินกล่าว

“ผมไม่สนหรอก สรุปแล้วคุณต้องใส่ติดตัวตลอดเวลา” เซียวชุ่นกล่าวด้วยท่าทางจริงจัง

แต่เหยาเสินฟังออกว่าเป็นการออดอ้อน

คิดอยู่ในใจ ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะออดอ้อนเหมือนเด็ก มิน่าคนถึงว่าผู้ชายเป็นเด็กที่ไม่รู้จักโต

“ตกลง ถ้าอย่างนั้นต่อฉันใส่ติดตัวไว้ตลอด” เหยาเสินกล่าวด้วยสีหน้าจำใจ

หลังจากเธอเก็บจี้หยกแล้ว เธอเงยหน้าขึ้นแล้วเห็นเซียวชุ่นยังคงยืนอยู่ข้างหน้าเธอ แล้วจ้องมองตนเอง เธอจึงถามว่า “ยังมีเรื่องอะไรอีก?”

เซียวชุ่นกางมือออกและมียาเม็ดสีฟ้าเล็ก ๆ อยู่ในมือ “กินยานี้ซะ”

เหยาเสินหยิบยาเม็ดเล็ก ๆ ที่อยู่ในมือของเขาขึ้นมามอง กลิ่นหอมจาง ๆ แปลก ๆ เข้ามาในจมูกของเธอทันที เธอถามด้วยความสงสัย “นี่คือยาอะไร?”

“เป็นยาช่วยฟื้นฟูสมอง ผมเพิ่งปรุงเสร็จเมื่อวาน ลองกินดู” เซียวชุ่นกล่าว

“คุณคิดว่าฉันเป็นหนูทดลองเหรอ” เหยาเสินกลอกตาใส่เขา

“วางใจเถอะ กินแล้วไม่ตายหรอก”

เขาคนผลิตหุ้ยเชิงหยวนขึ้นมาเอง และเหยาเสินได้เห็นประสิทธิผลของมันด้วยตาตนเอง ดังนั้นเธอจึงโยนยาเข้าไปในปาก ดื่มน้ำและกลืนมันลงไป

“คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง?” เซียวชุ่นถามด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวัง

“ไม่ได้รู้สึกอะไร”

เซียวชุ่นขมวดคิ้ว คิดอยู่ในใจ เป็นไปไม่ได้ที่ตนเองจะทำผิดพลาด

สิ่งที่เขาให้เหยาเสินคือ ยาชะล้างไขกระดูกที่เขาเพิ่งปรุงเสร็จเมื่อวาน