เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 148

เผยจินเซี่ยได้ยินเสียงคนตีฆ้องบอกเวลาก็ทำหน้าตื่น “ได้เวลาที่ข้าต้องกลับจวนแล้ว ถ้าข้าช้าล่ะก็...ท่านพี่อาจจะอารมณ์เสีย”

“เฮ้อ! เจ้านี่ช่างปรนนิบัติสามีดีเหลือเกิน แทบจะรองมือรองเท้าเขาไปเสีย ทุกอย่าง นัดกันทีไรก็รีบร้อนกลับทุกครั้ง”

“เจ้าก็รู้ดีนี่นา! ท่านพี่ติดข้าจะตายไป หากเขากลับมาจวนแล้วไม่เห็นหน้าข้าคนทั้งจวนก็เข้าหน้าไม่ได้” เรื่องนี้นับเป็นความภาคภูมิใจหลักของเผยจินเซี่ย สามีของนางแม้จะมิได้ให้นางอยู่อย่างอู้ฟู่อย่างตระกูลของสามีสหายแต่ก็มิได้ให้อยู่ยากลำบาก ที่สำคัญเขายังเป็นบุรุษรักเดียวใจเดียว ไม่ยอมรับอนุภรรยาหรือมีสตรีนอกจวนให้นางต้องว้าวุ่นใจ เผยจินเซี่ยจึงรักใคร่คอยเอาอกเอาใจสามีทุกอย่าง

ซิวฮูหยินได้ยินก็หงุดหงิด ความลับเดียวที่นางไม่เคยเอ่ยปากกับผู้ใดคือ นับตั้งแต่แต่งงานกันมาสามีของนางไม่เคยร่วมเตียงกับนางแม้สักครั้ง หากมีผู้ซักไซ้เรื่องที่สามีโปรดปรานอนุภรรยา นางมักจะอ้างว่าตนเองใจกว้างปล่อยให้หญิงทั้งสองปรนนิบัติสามีเพื่อช่วยลดภาระให้ตนเอง มาได้ยินเผยจินเซี่ยอวดสามีเช่นนี้ซิวซีชวนก็รีบโบกมือไล่ให้อีกฝ่ายกลับไป

“เจ้ารีบไปเถอะ ทาสสามีอย่างเจ้าไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่นาน”

ซิวซีชวนเหลือบตามองเห็นใต้เท้าจื้อเดินตรงมาทางตนก็รีบผลักไสสหายออกไปทันที นางเพียงแค่ต้องการให้ฮูหยินทั้งสองมาบังหน้าในการนัดพบกับคนผู้หนึ่งเท่านั้น มิได้มีเจตนาอยากจะมาพูดคุยจริงๆ เสียหน่อย

จื้อซุ่นซีมองเห็นซิวซีชวนนั่งอยู่กับน้องสะใภ้ก็เดินเข้ามาหา ซิวฮูหยินจองโต๊ะได้มิดชิดนัก หากไม่สังเกตให้ดีก็ยากจะมองเห็นฮูหยินทั้งสามเพราะมีทั้งฉากบังและอยู่ในมุมลึก

“ก้งหลัน เจ้านัดสหายมาที่นี่เองหรือ?”

ก้งฮูหยินรีบคารวะพี่สามี ซิวซีชวนก็รีบลุกขึ้นทำอย่างนาง

“ข้ากำลังจะกลับแล้วเจ้าค่ะ พอดีนัดหมายคุยกันนิดหน่อย”

“จริงสิ! ข้าเห็นสามีเจ้าแวะสั่งเนื้อแพะตุ๋นน้ำแดงที่ร้านหน้าตลาด เห็นว่าอยากจะฉลองกับเจ้าเสียหน่อย ไม่รู้มีเรื่องดีอะไร? ข้าถาม เขาก็ไม่ยอมบอก”

ก้งหลันสีหน้าเบิกบาน เนื้อแพะตุ๋นน้ำแดงที่ขึ้นชื่อก็มีเพียงร้านเดียวเท่านั้น นานๆ ทีท่านพี่ของนางจึงจะแวะซื้อกลับจวน นางต้องรีบกลับไปก่อนที่ท่านพี่จะถูกนางอนุพวกนั้นมาเอาอกเอาใจจนแบ่งเนื้อแพะให้จนหมด

“เช่นนั้นข้าต้องขอตัวกลับก่อนแล้วเจ้าค่ะ” ก้งหลันหันไปมองซิวซีชวน “ข้ากลับล่ะนะ เห็นทีท่านพี่ของข้าคงจะมีข่าวดี”

ซิวฮูหยินยิ้มน้อยๆ “แล้วแต่เจ้าเถอะ”

ซิวซีชวนสายตาขัดเคือง แม้นางจะอยู่ในฐานะที่ฟู่ฟ่ายิ่งกว่าสหายทั้งสองเพราะตระกูลเดิมของนางก็ร่ำรวยและตระกูลชิงของสามีก็ร่ำรวย ทว่าสิ่งที่นางพ่ายแพ้เกลอเก่ากลับเป็นปัญหาเรื่องสามี เผยจินเซี่ยมีสามีที่รักเดียวใจเดียวจนชาวเมืองต่างยกย่อง ส่วนก้งหลันแม้สามีนางจะมีอนุภรรยาอีกสองคนแต่นางก็เป็นผู้ที่ได้รับความ ยำเกรงจากทั้งสามีและคนในบ้าน จะมีเพียงซิวซีชวนที่อิงอาศัยบารมีของท่านพ่อท่านแม่สามีเพื่อให้ได้รับเกียรติในสกุล ทว่าสามีของนางกลับใส่ใจอนุภรรยาทั้งสองมากกว่าภรรยาเอก ที่สำคัญนางรู้ว่าในใจของเขามีเพียงจังเยว่ภรรยานอกสมรสผู้เดียวเท่านั้น ไม่มีพื้นที่ใดว่างไว้ให้สำหรับนาง

“เจ้าทำหน้าทำตาอย่างนั้น อิจฉาพวกนางงั้นหรือ?” จื้อซุ่นซียกยิ้มมุมปาก

“หึ! พวกนางล้วนมีที่ยืนในจวนอย่างสง่างาม ยกเว้นข้า!”

จื้อซุ่นซีเดินอ้อมโต๊ะมาจับบ่าทั้งสองของนางไว้ “อย่าเพิ่งโมโหไปเลย พวกเราไปนั่งคุยกันที่ห้องลับจะดีกว่า เจ้าไม่มาหาข้าได้เกือบครึ่งเดือนแล้วนะ”

คนทั้งสองเดินเข้าไปยังส่วนที่เป็นห้องลับ จื้อซุ่นซีรู้ว่าซิวฮูหยินย่อมต้องการให้สามีเอาใจใส่แต่ในเมื่อสามีที่นางตบแต่งเข้าตระกูลไม่ยอมทำหน้าที่ จื้อซุ่นซีจึงเป็นเพียงผู้เดียวที่จะปลดเปลื้องความอัดอั้นให้นาง ในห้องที่ปิดสนิททุกด้านซ้ำยังอยู่ในสุดของอาคารแห่งนี้มีเพียงแสงเทียนถูกจุดสว่างไสว เฉกเช่นเดียวกับเพลิงพิศวาสของคนทั้งสอง จื้อซุ่นซีทั้งรักทั้งแค้นที่นางเคยทอดทิ้งเขาไปเมื่อได้พบกับใต้เท้าชิงบุรุษรูปงามที่ยังไม่สมรส ยามนั้นเสียงร่ำลือกันว่าชิงเว่ยได้รับการสนับสนุนอย่างเงียบๆ จากผู้หลักผู้ใหญ่ในกรมกลาโหมน่าจะมีอนาคตสดใสในการเป็นขุนนางรออยู่ คุณหนูซิวจึงเปลี่ยนใจจากเขาไปเล็งชิงเว่ยผู้นั้น ทั้งๆ ที่ฝ่ายชายมิได้แม้แต่จะชายตาแล แต่นางก็ยังวางแผนจนได้เป็นฮูหยินเอกตระกูลชิง

ซิวซีชวนหัวเราะคิกๆ ขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะดึงมือเขาให้กอบกุมก้อนเนื้อส่วนอกของนางได้เต็มไม้เต็มมือ นางรู้ว่าหลังจากที่นางแต่งงานกับชิงเว่ยแล้ว จื้อซุ่นซีผู้นี้เพื่อประชดนางจึงได้แต่งฮูหยินเอกและเมื่อได้ยินว่านางตั้งครรภ์เขาก็แต่งอนุภรรยาคนแรก ส่วนคนต่อๆ มา เขาจะแต่งเข้ามาทุกคราวที่นางกับเขาทะเลาะเบาะแว้งกันนั่นเป็นเพราะเขาอยากให้นางหึงหวง

“แต่ท่านก็ยังได้เปรียบข้า ท่านมีพวกนางปรนนิบัติตั้งหลายคน แต่ข้าไม่สามารถแต่งอนุสามีทุกครั้งที่โมโหท่านได้”

จื้อซุ่นซียิ้มน้อยๆ “แค่เจ้ามีเขาเป็นสามีข้าก็แทบจะกระอักเลือดอยู่แล้ว ยังคิดจะหาบุรุษอื่นอีกหรือ?”

ซิวซีชวนที่มิเคยได้ร่วมรักกับสามี เมื่อได้ยินคำพูดที่แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเช่นนี้รู้สึกพอใจอย่างยิ่ง นางยื่นหน้าไปประกบปากกับชู้รักอีกครั้ง นางปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตนเองไม่อาจจะหนีไปจากจื้อซุ่นซีได้ ยิ่งชิงเว่ยไม่ยอมแตะต้องนาง นางก็ยิ่งโหยหาชายผู้นี้

จื้อซุ่นซียิ้มร้ายเขารู้ว่าซิวซีชวนมีความต้องการบนเตียงมากเพียงใด มีเพียงเขาที่ตอบสนองนางได้อย่างถึงอกถึงใจและไม่เคยมีผู้ใดจับได้ นับแต่นางคลอดบุตรชายคนแรกให้ตระกูลชิง เขากับนางก็เริ่มนัดพบกันอย่างลับๆ มาโดยตลอด

‘เจ้าสร้างแค้นให้ข้าถึงเพียงนี้ หากซื่อสัตย์กับเจ้าแล้วถูกหักหลังอีกครา ข้าคงไม่สมควรอยู่เป็นคนแล้ว’

จื้อซุ่นซีที่มีหนี้รักกับซิวซีชวนจึงเลือกแต่งงานกับคุณหนูตระกูลใหญ่ที่จะช่วยให้เขาเจริญก้าวหน้าในการงาน และเลือกแต่งอนุภรรยาที่มีฐานะมาเสริมสร้างฐานอำนาจ เพียงแต่ต้องหลอกลวงซิวซีชวนว่าที่แต่งพวกนางล้วนเป็นเพราะหึงหวงซิวซีชวนแทบทั้งสิ้น!

ยามนี้เขาได้ทั้งตัวนางไว้เป็นทาสสวาทในกำมือ และยังได้รู้ความเคลื่อนไหวของชิงเว่ยที่เป็นขุนนางสายหลักของกรมกลาโหมอีก เขวี้ยงหินก้อนเดียวได้นกสองตัวเช่นนี้คุ้มค่ายิ่งนัก!

****************************