เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 158

ชิงหลานกับจั๋วเหรินหาวจึงได้เล่าเรื่องราวของแต่ละคนให้กันฟัง คุณชายจั๋วแสดงความยินดีกับมู่เยี่ยนฟางที่ได้พบครอบครัวที่แท้จริง อีกทั้งความรักระหว่างนางกับจงเหยียนก็มั่นคงนัก

“จะมีปัญหาก็แต่ท่านพ่อของข้ายังไม่ยอมให้จัดงานวิวาห์เพราะอ้างว่าต้องการให้ข้าอยู่กับพวกเขาในจวนนานๆ หน่อย แต่พักหลังๆ ข้าสังเกตว่ามีเหล่าขุนนางพาบุตรชายคล้ายจะมาดูตัวข้าบ่อยครั้ง จงเหยียนรู้เข้าก็เอาแต่น้อยใจ ข้าไม่รู้จะทำอย่างไรดี?”

จินวั่งซู่ได้ยินเรื่องนี้เข้าถึงกับหูผึ่ง “หากเจ้าต้องการให้บิดายินยอมให้จัดงานแต่งงานข้าพอจะมีวิธี”

มู่เยี่ยนฟางรีบหันไปหาคุณชายจิน “จริงหรือเจ้าคะ?”

“เรื่องโฉดๆ โปรดไว้ใจข้า” จินวั่งซู่ใช้พัดงูดำตบหน้าอกอย่างภาคภูมิใจ

“ไม่เอาวิธีชิงสุกก่อนห่ามนะเจ้าคะ ข้าเกรงว่าจงเหยียนจะถูกท่านพ่อเอาดาบแทงทะลุหัวใจเสียก่อน” สีหน้าของหญิงสาวที่อยากจะแต่งงานดูหงอยเหงา

“แน่นอนสิ! ข้าย่อมไม่ใช้วิธีแบบนั้นอยู่แล้ว สำหรับรองแม่ทัพมู่ วิธีเดียวที่เขาจะยอมให้พวกเจ้าแต่งงานกันนั่นก็คือ ต้องทำให้เขารู้สึกว่าต้องเอาจงเหยียนมาเป็นบุตรเขยให้จงได้”

คนทั้งสามที่นั่งอยู่ในห้องนั้นต่างหันมามองหน้าจินวั่งซู่พร้อมเพรียงกัน

“เพียงแต่เรื่องนี้...ชิงหลาน เจ้าต้องการให้มู่เยี่ยนฟางแต่งงานจริงๆ หรือไม่?”

คุณหนูชิงพยักหน้าหนักแน่น “จริงสิ! ฟางเอ๋อร์อยู่กับข้ามาตั้งแต่ข้าเกิดเหมือนกับเป็นพี่สาวแท้ๆ ของข้าเลยก็ว่าได้ สิ่งใดเป็นความสุขของนางข้าย่อมยินดีทั้งนั้น”

“ถ้าเช่นนั้นเจ้าคงต้องยอมออกหน้าสักหน่อย” สีหน้าของจินวั่งซู่มีเลศนัยจนชิงหลานรู้สึกเสียวสันหลัง

“อย่างไรหรือ?”

“หากเป็นเจ้าเอ่ยปากขอร้อง...ออดอ้อนองค์ชายสิบห้าให้ทำตามแผนของข้า คราวนี้ย่อมสำเร็จแน่” บุรุษจอมเสเพลแห่งเมืองหลวงยิ้มน้อยๆ พร้อมกระพือพัดงูดำโบกคล้ายดับร้อนไปมา

มู่เยี่ยนฟางรู้สึกแปลกใจจนต้องเอ่ยถาม “คุณชายจินข้าถามจริงๆ เถอะเจ้าค่ะ นี่มันหน้าหนาว เหตุใดท่านจึงต้องโบกพัดด้วยเจ้าคะ?”

จินวั่งซู่แทบจะหน้าคะมำ “คุณหนูมู่! เจ้าไม่รู้หรือว่านี่เรียกว่า..สร้างมาด...เป็นการทำให้คนรู้สึกยำเกรง แม้ว่าข้าจะไม่ได้ร้อนแต่พัดงูดำด้ามนี้เป็นอาวุธพิเศษที่สร้างโดยจอมยุทธ์ลู่ผู้เป็นอาจารย์ปู่ของทั้งสองคนนี้เลยนะ ข้าได้มาจากชินอ๋องเมื่อครั้งช่วยเหลือให้เขาได้ลงเอยกับพระชายาฟ่านซิ่วอิง”

คุณชายจินพับพัดงูดำชี้ไปทางจั๋วเหรินหาวกับชิงหลาน

“นี่เป็นอาวุธประดิษฐ์ของอาจารย์ปู่หรอกหรือ? มิน่าเล่า? ท่านจึงได้ถือเชิดหน้าชูคอภาคภูมิใจถึงเพียงนี้” ชิงหลานรีบผุดลุกขึ้นไปขอดูพัดงูดำใกล้ๆ “ในนี้มีอาวุธลับอะไรซ่อนอยู่หรือ?”

“เข็มพิษน่ะสิ! ข้าเอาไว้ป้องกันตัวเวลาเผชิญอันตราย แต่แค่ถือพัดด้ามนี้ยามท่องยุทธภพไม่ว่าจอมยุทธ์คนใดเห็นเข้าล้วนคร้ามเกรงทั้งนั้น”

จั๋วเหรินหาวกับชิงหลานพยักหน้าเห็นด้วย

“คราวนี้เจ้ารู้หรือยังว่าเหตุใดข้าจึงต้องพัดมันทั้งๆ ที่หนาวจะแย่?”

มู่เยี่ยนฟางยิ้มกว้าง “อ้อๆ ข้าเข้าใจล่ะ! ต่อไปข้าจะคอยอวยท่านกับผู้อื่นในยามที่ท่านถือพัดงูดำโบกไปมาดีหรือไม่?”

“บ๊ะ! เจ้าพูดถูกใจข้านัก ประเดี๋ยวข้าเลี้ยงขนมดอกกุ้ยฮวาภัตตาคารบึงหงส์เจ้าสักสองกล่องก็แล้วกัน” จินวั่งซู่รวบพัดพรึ่บ! ในมือแล้วหันไปตะโกนเรียกคนข้างนอก “เด็กๆ เข้ามานี่สิ!”

“ถ้างั้นท่านคิดว่าเขากับเผยหนิงเอ๋อร์.....”

“น่าจะเป็นมิใช่เรื่องการพูดคุยกันปกติหรอก!” จินวั่งซู่หัวเราะอย่างมีเลศนัย “เรื่องคาวๆ ของคนชั้นสูงในเมืองหลวงไม่ค่อยพ้นหูพ้นตาข้า...ดีจริงที่เจ้าสองคนได้รู้เห็นเข้าอีก”

“ที่ข้าร้อนใจก็เพราะเกรงว่าเผยหนิงเอ๋อร์อาจจะมาขอให้ใต้เท้าจื้อทำการมิดี มิร้ายกับผู้อื่นต่างหากเล่า?”

“ผู้ใดที่ทำให้มารดาของนางได้รับความลำบากจนต้องถูกเนรเทศไปชายแดนกันล่ะ? ท่านคิดว่านางจะคุมแค้นผู้ใดบ้าง?”

จินวั่งซู่หันมามองหน้าสาวน้อยที่สีหน้าวิตกกังวลอย่างมากในยามนี้ “เจ้าเป็นห่วงองค์ชายสิบห้ามากอย่างนั้นเชียวหรือ? ดูสิหน้าหมองคล้ำถึงเพียงนั้น”

“มิได้ๆ ข้าก็เป็นห่วงทั้งคนในสกุลเผย ทั้งองค์ชาย และก็ตัวข้ากับฟางเอ๋อร์ด้วยนี่ล่ะ ท่านอย่าลืมสิว่าพวกเราล้วนอยู่ในแผนการตลบหลังมารดาของเผยหนิงเอ๋อร์ทั้งสิ้น” ชิงหลานรีบแก้ตัวพัลวัน นางคิดอยู่แล้วว่าสองพี่น้องตระกูลเผยต้องเจ็บแค้นในตัวองค์ชายหมิงเฉิงอวี่แน่ เพียงแต่ไม่รู้คนทั้งสองคิดจะแก้แค้นอย่างไร?

จั๋วเหรินหาวมองหน้าคนทั้งสามสลับกันไปมา “คดีนี้พวกเจ้าก็เกี่ยวข้องด้วยหรือหลานเอ๋อร์?”

มู่เยี่ยนฟางจึงต้องทำหน้าที่เล่าแผนการที่ทำให้ถังฮูหยินกับไคฉีถูกจับกุมให้กับจั๋วเหรินหาวฟัง มือปราบหนุ่มรู้สึกเป็นกังวลไปกับชิงหลานด้วย

“ที่ข้าได้ยินคนในสำนักมือปราบซุบซิบกันมา อิทธิพลของใต้เท้าจื้ออาจจะไม่เป็นที่เปิดเผย ทว่าในทางลับแล้วเขามีสายสัมพันธ์กับขุนนางอยู่ไม่น้อย ทั้งกับพวกมือปราบเองและในกองทัพด้วย อย่าลืมว่าคนผู้นี้ทำงานในกรมมหาดไทยซึ่งแทรกซึมอยู่ทุกส่วน รวมทั้งบิดาของข้าก็ถือเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาด้วย” จั๋วเหรินหาวเริ่มหนักใจที่บิดาของตนเป็นเพียงนายอำเภอเล็กๆ หากถูกคนอย่างจื้อซุ่นซีใช้อำนาจหน้าที่บีบบังคับก็อาจจะทำให้ต้องตกที่นั่งลำบาก

คุณชายจินผงกศีรษะเบาๆ “เจ้าได้ยินมาไม่ผิดหรอก! ข้าเองก็กำลังสนใจในตัวคนผู้นี้อยู่เช่นนั้น ยามนี้ในหมู่ขุนนางมีใต้เท้าชิงกับใต้เท้าจื้อที่นับว่าเป็นม้ามืด จู่ๆ ก็ยึดตำแหน่งใหญ่โดยที่ไม่มีเค้ามาก่อน เดิมทีพวกเขาก็ไม่ค่อยออกหน้านักแต่กลับได้รับการผลักดันจากหลายฝ่ายให้เข้ารับตำแหน่งสำคัญในกรม...เบื้องหลังของคนทั้งสองข้ากำลังตรวจสอบอยู่”

*****************************