เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 163

จงเหยียนทำหน้าตาตื่นเมื่อได้ยินคุณหนูชิงพูดเต็มปากเต็มคำว่ามาตามหาองค์ชาย ที่ผ่านมามิใช่มีเพียงองค์ชายของตนหรอกหรือที่ต้องร้อนอกร้อนใจเป็นห่วงเป็นใยคอยดูแลสาวน้อยผู้นี้ ยังไม่ทันที่องครักษ์จงจะก้าวเท้าหวังจะไปกระซิบบอกให้กังเฉินกราบทูลองค์ชาย องครักษ์กังผู้น้องเดินออกมาพอดี

“อ้าว! คุณหนูชิง เหตุใดท่านกับคุณหนูมู่ถึงมาที่นี่เล่าขอรับ?”

“คุณหนูชิงต้องการเข้าเฝ้าองค์ชายน่ะสิ พระองค์ประชุมงานใกล้เสร็จหรือยัง?” จงเหยียนเอ่ยแค่นี้ กังซือเฉินผู้ซึ่งรู้ดีว่าชิงหลานมีความสำคัญกับองค์ชายสิบห้าเพียงใดก็รีบบอก

“อ่า....ถ้าเช่นนั้นให้ข้าเข้าไปกราบทูลองค์ชายดีกว่า!”

ชิงหลานกำลังจะร้องห้ามแต่กังซือเฉินคนซื่อนึกอยากจะได้หน้าสักครั้งเพราะกังเฉินญาติผู้พี่อบรมเขาไปเสียเกือบสองชั่วยามเมื่อครั้งที่เขาไปขัดคอองค์ชายกับคุณหนูชิงที่กำลังยืนหลบในมุมมืดข้างถนน จากนั้นมากังซือเฉินก็มองหาโอกาสที่จะได้แก้ตัวทำคุณไถ่โทษในเรื่องนี้มาตลอด...ยามนี้ล่ะเป็นโอกาสอันดีแล้ว

หมิงเฉิงอวี่เงี่ยหูฟังสิ่งที่องครักษ์กังผู้น้องกราบทูลแล้วรีบหันไปบอกท่าน อ๋องเก้าให้รีบกลับวังอินทรี

“พี่เก้า ท่านรีบกลับวังไปเสียก่อนเถิด ป่านนี้พระชายาคงชะเง้อคอรอท่านไปร่วมโต๊ะเสวยแล้ว ไหนจะลูกๆ ทั้งสามอีก ท่านไม่เป็นห่วงพวกเขาหรอกหรือ?”

“น้องสิบห้า เจ้ามีธุระด่วนหรือไร? คุยกันกันมาตั้งนาน จู่ๆ ก็รีบร้อนไล่ข้ากลับเสียงั้น”

ใต้เท้าจางหัวหน้าสำนักมือปราบเมืองหลวงเห็นองค์ชายทั้งสองเริ่มไม่ลงรอยกันก็รีบกราบทูลเชิญให้เสด็จ

“สิ่งที่ขอคำวินิจฉัยก็ได้ครบถ้วนแล้วพะยะค่ะ ที่เหลือกระหม่อมจะให้รองหัวสำนักทั้งสองจัดการต่อเอง เชิญเสด็จเถิดพะยะค่ะ”

“นั่น! ใต้เท้าจางก็ยังเป็นห่วงว่าคนที่วังท่านจะคอยนาน ไปกันเถอะเสด็จพี่”

“ก็ได้ๆ เจ้านี่มันยังไงนะ? เอ๊ะ! กังซือเฉินเจ้าเอาเรื่องไหนมาบอกน้องชายข้า เขาถึงได้รีบร้อนถึงเพียงนี้”

กังซือเฉินทำหน้าปุเลี่ยนๆ ไม่กล้ากราบทูลความจริงต่อท่านอ๋องเก้าเพราะเกรงจะเป็นการหักพระพักตร์เจ้านายของตน

หมิงเฉิงอวี่รีบลุกขึ้นดึงแขนพี่ชายแล้วเดินนำหน้าออกจากห้องประชุมงาน พอมาถึงห้องโถงใหญ่ ท่านอ๋องเก้ามองเห็นสาวน้อยกับหญิงสาวงดงามสองคนก็ถึงกับร้อง อ้อ! ออกมาคำหนึ่ง ชิงหลานกับมู่เยี่ยนฟางรีบคำนับผู้สูงศักดิ์ทั้งสองและ ใต้เท้าจาง

“ตามสบายเถิดคุณหนูทั้งสอง เป็นเจ้านี่เอง! ถึงทำให้เปิ่นหวางประชุมเสร็จเร็วกว่าที่คาดและได้กลับวังเร็วกว่าที่คิด ตามสบายเถอะนะ ดูท่าองค์ชายสิบห้าคงอยากจะคุยธุระกับพวกเจ้ามากกว่ากับเปิ่นหวางแล้ว” อ๋องเก้าเอ่ยกระเซ้าด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอ่ยลาคนทั้งหมด

ดวงตาของหมิงเฉิงอวี่เป็นประกายระยิบระยับ ขยับเข้ามาใกล้สาวน้อยด้วยความดีใจที่ปิดไม่มิด

“เจ้ามาหาข้าหรือ? มีธุระเร่งร้อนอันใด?”

“เพคะ หม่อมฉันมีเรื่องอยากปรึกษาพระองค์..เอ่อ..สักหน่อย”

“เจ้าอยากปรึกษามากหน่อยก็ได้ เดี๋ยวเราไปที่ห้องทำงานข้าดีกว่า” องค์ชายเสด็จนำหน้านางไปยังห้องที่อยู่ด้านในสุดของทางเดิน พลางหันไปสั่งกังซือเฉินให้เตรียมขนมกับน้ำชามาต้อนรับสตรีทั้งสอง

“องค์ชายเพคะ หม่อมฉันขอตัวคุยกับองครักษ์จงสักครู่ก่อนเพคะ” มู่เยี่ยนฟางที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้คุยกับคนรักสองต่อสองรีบฉวยโอกาสทันที

“ไปสิ! พวกเจ้าคุยกันได้ตามสบาย”

“คนที่รู้ยามนี้ก็มีแค่คุณชายจินเพคะ”

“ค่อยยังชั่ว! ต่อไปเจ้าห้ามพูดเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขาต่อหน้าผู้อื่นอีก ข้าไม่แน่ใจว่าจื้อซุ่นซีผู้นี้มีเบื้องหลังอย่างไรบ้าง? ที่ผ่านมาขุนนางผู้นี้ทำตัวเงียบๆ มาโดยตลอด จู่ๆ กลับถูกเสนอชื่อขึ้นเป็นรองเจ้ากรมมหาดไทยโดยฝั่งขุนนางอาวุโส ข้าจึงเป็นห่วงว่าเขาจะมีอิทธิพลโยงใยอยู่ในหลายกรม หากเจ้ากระโตกกระตากไปจะเป็นอันตรายเสียเปล่า ให้ข้าสืบเรื่องนี้สักสี่ห้าวันเดี๋ยวเราค่อยมาคุยกันอีกครั้งหนึ่ง”

“เพคะ แต่หม่อมฉันก็ยังเป็นห่วงอยู่ดีว่าเผยหนิงเอ๋อร์อาจจะคิดวางแผนร้าย”

“เหตุใดเจ้าจึงคิดเช่นนั้น? มารดาของนางก็ถูกโทษทัณฑ์ร้ายแรงนางยังจะกล้าสร้างเรื่องอีกหรือ?”

สีหน้าของชิงหลานดูตึงขึ้นมาในทันใด เผยหนิงเอ๋อร์มีวีรกรรมเลวร้ายมากมายที่มิได้เปิดเผย ยากยิ่งนักที่นางจะเล่าเรื่องเลวทรามของคุณหนูรองสกุลเผยให้องค์ชายฟังได้ในเมื่อยามนี้นางเป็นคุณหนูชิงที่มิเคยรู้จักกับผู้ที่ตายไปแล้วอย่างว่าที่พระชายาผู้นั้น

“หรือว่า...นางมาเข้าฝันเจ้าอีกแล้ว?”

“เพคะ นางเป็นคนร้ายกาจไม่ต่างจากมารดา นางคงไม่ยอมอยู่นิ่งเฉยโดยไม่แก้แค้นเป็นแน่ ทั้งพระองค์เองที่เป็นคนก้าวเข้าไปวางแผนจับกุมแม่ของนาง หม่อมฉัน ฟางเอ๋อร์ ท่านหมอจวง หรือแม้แต่คนในตระกูลเผยก็ยากที่จะวางใจได้”

ทั้งๆ ที่ชิงหลานคิดว่านางได้เอ่ยปากถึงความวิตกกังวลที่ทำให้นอนไม่หลับมาหลายคืนให้องค์ชายได้ฟังพระองค์จะทรงปริวิตก แต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นรอยยิ้มกว้าง

“ที่แท้...เจ้าก็เป็นห่วงข้า!”

**************************