เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 186

“คราวนี้ถึงทีเจ้า...เฉาอวิ๋นจือ!” นางตวัดมีดสั้นไปรอบๆ คอของมันไปมา “ผู้ใดสั่งให้เจ้าไปฆ่าเผยมู่ซี?”

“ถังฮูหยินอย่างไรล่ะ? นางให้ไคฉีมาบอกแผนให้ข้าตามไปจัดการเผยมู่ซีช่วงที่จะเดินทางจากวังนอกเข้ามาในเมือง”

“หึๆ ข้ารู้เรื่องนั้นแล้ว! แต่ข้าว่า...ความจริงเจ้ามิได้เพียงแค่ทำตามคำสั่งของถังฮูหยินเท่านั้น เจ้าเป็นคนของ ‘นายท่าน’ มิใช่หรือ?”

เถาอวิ๋นจือเลิกคิ้วข้างหนึ่ง “เจ้ารู้เรื่องนายท่านได้อย่างไร?”

“พูด! นายท่านคือผู้ใด?” นางถามพร้อมปักมีดสั้นลงไปบนต้นแขนอีกข้างของอดีตมือปราบ

“โอ๊ย! เจ้า...เจ้าคิดจะรีดเค้นข้างั้นหรือ?”

“ไม่เป็นไร? ข้ามันความอดทนต่ำเดี๋ยวตัดเส้นเอ็นข้อมือเจ้าอีกสักข้างก็แล้วกันเผื่อเจ้าคิดจะพูดได้ง่ายขึ้นหน่อย”

นางแค่เอ่ยก็เริ่มลงมือเสียแล้ว!

ฉ่าก!

นางหันไปมองข้อมือที่ถูกมัดไว้ของเฉาอวิ๋นจือก่อนจะปาดมีดสั้นลงไป เหนือบริเวณที่ถูกมัด

“อ๊ากกกกกก.....!!!”

“พูด!”

เฉาอวิ๋นจือคาดไม่ถึงว่าสาวน้อยตรงหน้าจะมีพฤติกรรมโหดเหี้ยมเหมือนตนเองในยามที่สอบสวนฝ่ายตรงข้าม เขาครวญครางด้วยความเจ็บปวดพลางหันไปมองข้อมือที่เลือดไหลหยดติ๋งๆ ลงบนฟูกนอน

“นายท่าน...นายท่านคือใต้เท้าจื้อ!”

“ก็แค่นั้น! เอาล่ะ ข้าจะเมตตาพันข้อมือหยุดเลือดให้เจ้าสักหน่อย” นางหัวเราะร่วนเสียงไม่ดังนักหันไปกรีดผ้าม่านเป็นริ้วยาวแล้วเอามาพันข้อมือให้เฉาอวิ๋นจือ

“อ๊ะ....โอ๊ย! เจ้าทำเบาหน่อยไม่ได้หรือไร?”

“ทำไม? คนอย่างเจ้ากลัวเจ็บเป็นด้วยหรือ?”

จั๋วเหรินหาวยืนมองชิงหลานทารุณอดีตมือปราบด้วยความพรั่นพรึง เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าศิษย์น้องจะมีด้านที่โหดร้ายถึงเพียงนี้ ดูเหมือนนางมีความแค้นอย่างมากกับเฉาอวิ๋นจือ

“ศิษย์พี่! ท่านออกไปปิดกุญแจประตูหน้าที ข้าจะออกทางด้านหลังเอง ท่านไปดูต้นทางสิว่าคุณชายจินกับองค์ชายจะมากันหรือยัง?”

“ได้!” จั๋วเหรินหาวเห็นว่าศิษย์น้องรู้ความลับเรื่องนายท่านแสดงว่าวิธีการของนางนั้นถูกต้องจึงออกไปทำตามที่นางบอก อีกอย่างเขาก็ห่วงว่าป่านนี้จินวั่งซู่อาจจะนำองค์ชายมาซุ่มอยู่ข้างนอกคฤหาสน์แห่งนี้แล้ว

นางมองไปรอบๆ “อา...นั่นไง? เจ้าได้ยินเสียงลั่นดาลกุญแจข้างนอกแล้วนี่? ศิษย์พี่ของข้าทำตามคำสั่งเรียบร้อย คืนนี้ข้าจะส่งเจ้าไปลงนรกเป็นคนแรกและต่อไปข้าก็จะส่งถังหนิงหวงตามเจ้าไปเอง ตอนนี้แค่ยอมปล่อยให้นางไปลำบากอยู่ชายแดนสักพักก่อน หากจะให้ตายให้ทันที คนอย่างพวกเจ้าจะสบายเกินไป!”

เฉาอวิ๋นจือตกตะลึง นางจับก้อนผ้ายัดใส่ปากเฉาอวิ๋นจืออีกครั้ง มันอยากจะร้องด่าสาวน้อยตรงหน้ายิ่งนักแต่กลับเปล่งได้เพียงเสียงอึกๆ อักๆ

“คนอย่างเจ้า! ไม่สมควรจะได้ก่นด่าข้า หากเจ้าอัดอั้นมากก็จงไปลงด่าข้าในปรโลกเถอะ อ้อ! อีกอย่าง...กลับมาในชาตินี้ ข้าก็ยังคงจะได้เป็นพระชายาขององค์ชายสิบห้าอยู่ดี นายท่านของพวกเจ้าไม่มีวันจะทำตามแผนได้สำเร็จแน่!”

ชิงหลานหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะเก็บกระจกทั้งสามคืนใส่ในถุงผ้าเล็กๆ แล้วเก็บมันเข้าในเสื้อ จากนั้นก็หยิบเทียนมาจุดตามผ้าม่านในห้องจนไฟลุกพรึ่บ!

“คนข้างนอกคงไม่คิดจะบุกเข้ามาดูข้างในหรอกว่ามีคนอยู่หรือไม่? แผนการที่เจ้าคิดจะฆ่าองค์ชายสิบห้า ข้าจะเป็นคนทำลายมันเอง!”

เฉาอวิ๋นจือเห็นนางหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขาก็ตาเหลือก ชีวิตที่ผ่านมาของมือปราบเฉาล้วนแล้วแต่ข่มขู่และเข่นฆ่าผู้อื่น ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่รู้สึกหวาดกลัว สาวน้อยตรงหน้าบอกว่านางคือสตรีที่เขาทำให้ตายไปด้วยการปล่อยรถม้าลงจากหน้าผา จำได้ว่าเขาตามลงไปดูเห็นร่างของนางถูกกระแทกจนแหลกแขนขาหักใบหน้าเละไปซีกหนึ่งเลือดสีแดงเปรอะชุดเจ้าสาวเป็นรอยด่างอยู่ทั่ว ส่วนสาวใช้ของนางก็ตายอย่างอนาถอยู่ในซอกหินใหญ่

ไคฉีที่ตามมาดูผลงานยิ้มแย้มด้วยความพอใจ ทว่าเกาสงคนขับรถม้ากลับคิดไม่ซื่อหนีออกจากจวนสกุลเผยทำให้ถังฮูหยินหวาดระแวง เป็นเขาที่ได้ตามไปเก็บคนผู้นั้นถึงตำบลใกล้เมืองฉู่จิ้ง แม้จะรู้ว่าก่อนตายคนขับรถม้าเขียนจดหมายสารภาพความผิดเอาไว้ทำให้เป็นหลักฐานมัดตัวถังฮูหยิน แต่ใครเล่า? จะไปคาดคิดว่าเรื่องบ้าๆ อย่างวิญญาณเข้าร่างผู้อื่นได้จะมีอยู่จริง!

…เฉาอวิ๋นจือได้แต่คิดว่าตนเองช่างเคราะห์ร้ายที่ถูกดวงวิญญาณของเผยมู่ซีตามล่า...

**********************