เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 190

ณ จวนสกุลจื้อ

เผยหนิงเอ๋อร์คลอเคลียอยู่กับจื้อซุ่นซีอย่างมีความสุข นับตั้งแต่เข้าจวนแห่งนี้มา สามีให้ท้ายนางแทบทุกอย่าง ยามเช้านางก็ไม่ยอมลุกแต่งตัวเพื่อให้คารวะฮูหยินเอกอย่างเช่นอนุภรรยาคนอื่นๆ เมื่อจี่หย่าจิ้งคิดจะเอาเรื่อง ใต้เท้าจื้อก็ออกมาขวางไว้ทำให้จี่ฮูหยินนำเรื่องนี้ไปบ่นให้จื้อต่ายวี่ผู้เป็นบุตรสาวได้ฟัง

“ท่านแม่! ยามนี้น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวาง ท่านก็เห็นอยู่ว่าท่านพ่อลุ่มหลงนางเพียงใด? แต่ละวันขลุกอยู่แต่ในห้องนาง ที่เคยแวะเวียนไปค้างตามเรือนอื่นๆ เดี๋ยวนี้ก็แค่ไปแป๊บเดียวก็รีบกลับไปเรือนของนางแล้ว”

“ชิ! นางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ ที่ข้าได้ยินมาช่างน้อยนัก พอนางเข้ามาอยู่ในจวนของเราข้าจึงได้รู้ว่าเผยหนิงเอ๋อร์ผู้นี้แค่คำว่าแพศยาก็คงไม่พอ!” จี่ฮูหยินไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าสามีของนางจะกล้าให้ท้ายอนุภรรยาคนใหม่ถึงเพียงนี้ ที่ผ่านมาไม่ว่านางจะจัดการเหล่าอนุทั้งสามอย่างไร สามีก็ไม่เคยตำหนิสักครั้ง

“ข้าลองหยั่งเชิงท่านพ่อดูแล้ว เห็นทีท่านแม่ไม่ควรจะลงมือกับนางอย่างเปิดเผยเพราะท่านพ่อคงไม่ยอมให้อภัยท่านเป็นแน่”

ผ่านไปถึงเจ็ดวัน เช้าตรู่ในช่วงคารวะน้ำชา อนุเผยจึงได้เยื้องกรายนวยนาดมาพร้อมกับหญิงรับใช้สองคน เสื้อผ้าของนางหรูหรายิ่งกว่าฮูหยินเอก ด้วยเรือนร่างและใบหน้าที่เย้ายวน เหล่าภรรยาทั้งหมดต่างต้องยอมรับว่าเผยหนิงเอ๋อร์ผู้นี้งดงามยิ่งนัก แม้แต่คุณหนูใหญ่จื้อที่ว่าสะสวยก็ยังเทียบนางไม่ได้

“ข้าเผยหนิงเอ๋อร์มาคารวะฮูหยินเจ้าค่ะ”

“หึ! ข้าก็นึกว่าธรรมเนียมทั่วไปของตระกูลใหญ่ คนตระกูลเผยมิได้สั่งสอนเจ้าเสียอีก เจ้าเข้ามาอยู่ที่นี่หลายวันแต่กลับไม่ยอมมาพบข้า”

อนุเผยแสร้งยกพัดกลมโปร่งตาปักลวดลายสวยงามยกปิดบังริมฝีปากก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “เดิมทีข้าเองก็เกรงใจท่านเจ้าของจวนอยู่เหมือนกัน แต่จะทำอย่างไรได้ท่านพี่...อุ๊ย! นายท่านน่ะสิ! เอาแต่ใช้เรี่ยวแรงกับข้าจนมิได้พักผ่อน กว่าจะได้นอนก็ดึกดื่นค่อนคืนไม่อาจจะตื่นแต่เช้ามาคารวะ น้ำชาฮูหยินได้ เรื่องนี้นายท่านคงจะบอกกล่าวให้ท่านได้ทราบแล้วกระมัง เจ้าคะ?”

จี่ฮูหยินใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ ชะรอยนางคุณหนูตระกูลเผยผู้นี้คงจะมิใช่กุลสตรีสักนิด! วาจาของนางดูเหมือนจะยั่วยุโทสะอยู่ไม่น้อย นี่มิใช่คิดจะมาอวดทุกคนว่าตนเองเป็นที่โปรดปรานของใต้เท้าจื้อหรอกหรือ?

“ข้ารู้แล้ว! แต่ถึงอย่างไรกฎบ้านก็ต้องมี ครั้งหน้าเจ้าต้องมาให้ตรงเวลาเช่นเดียวกับผู้อื่นด้วย”

“อุ๊ยตาย! แย่จริงเจ้าค่ะ เมื่อเช้าตอนนายท่านจะลุกออกจากเตียงของข้า ข้าก็ได้ขออนุญาตเรื่องนี้ไว้แล้วว่าขอตื่นเช้ามาร่วมพบปะกับพวกท่านแค่สามวันครั้งเพราะไม่เช่นนั้น ข้าก็คงจะปรนนิบัตินายท่านบกพร่อง สงสัยว่านายท่านจะยังมิได้บอกฮูหยินกระมังเจ้าคะ?”

อนุทั้งสามได้ยินวาจาท้าทายเช่นนั้นก็ก้มหน้าลงพยายามสะกดกลั้นมิให้หัวเราะออกมา...ถึงเวลาที่จี่ฮูหยินจะเจอคนแสบสันต์พอกันแล้ว! จี่หย่าจิ้งใบหน้าตึงขึ้นในบัดดล

“ท่านพี่ยังมิได้บอกเรื่องนี้กับข้า”

“เช่นนั้นฮูหยินก็เอาไว้ถามท่านพี่ เอ๊ย! นายท่านตอนที่นายท่านกลับมาจากข้างนอกก็แล้วนะเจ้าคะ ข้าคงต้องขอตัวไปงีบต่ออีกสักนิด เมื่อคืนถูกขยี้ขยำไปทั้งเนื้อทั้งตัวปวดเมื่อยไปหมดแล้วเจ้าคะ” นางไม่รอให้จี่ฮูหยินอนุญาตก็ยอบกายลาหันหลังกลับไปทันที

โรงน้ำชานกกระจิกสองสามวันมานี้คึกคักเป็นพิเศษ เหล่าบัณฑิตล้วนเข้ามานั่งสนทนาวิเคราะห์กันถึงข่าวใหญ่ที่สำนักข่าวเขียนข่าวออกมาจำหน่ายสองสามวันติดกัน ตู้นกกระจิบที่เป็นผู้รับจดหมายแจ้งเบาะแสจากผู้ที่ไม่ประสงค์จะออกนามแน่นทุกวัน มู่เยี่ยนฟางมาไขกุญแจทีไรต้องเตรียมเข่งขนาดย่อมมาใส่ทุกครั้ง กระนั้นก็ยังแน่นเข่งจนแทบจะร่วงหล่นไปตามพื้น

“พวกเจ้าดูสิ! ครั้งนี้ข้าอยู่ในเหตุการณ์ด้วยย่อมบรรยายได้อย่างถึงแก่น พวกเจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง?”

ชิงหลานพยักหน้ายอมรับ “คุณชายจิน ข่าวของท่านสร้างแรงกระเพื่อมให้กับผู้คนในเมืองหลวงได้อย่างมาก ท่านดูสิ! จดหมายแจ้งเบาะแสมีมาไม่ขาดสาย นอกจากสายสืบของเราจะทำงานง่ายขึ้นแล้วยังสามารถติดตามได้ถูกจุดโดยไม่ต้องคาดเดาอีกด้วย”

“นั่นเป็นเพราะกลยุทธ์ที่เจ้าเสนอให้ข้าให้ข่าวล้อมคนอย่างไรเล่า? ยิ่งกระจายข่าวได้มาก คนทั่วไปรู้ข่าวมาก พวกเขาจะช่วยเราสืบข่าวได้อย่างยอดเยี่ยม ดูจดหมายแจ้งเบาะแสพวกนี้สิ...ล้วนแล้วแต่น่าสนใจทั้งสิ้น” จินวั่งซู่พยักหน้าพออกพอใจ จดหมายของเขาขายได้นับพันฉบับในเวลาเพียงสามวัน “ตอนนี้แม้แต่หัวเมืองใหญ่ๆ และต่างแคว้นยังมาสั่งจดหมายข่าวของเราล่วงหน้า พวกเขาล้วนอย่างรู้ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้นบ้างในเมืองหมิง?”

“พวกเขาที่ไม่กระทบกับความมั่นคงของบ้านเมืองพวกเราก็คงเอามาเขียนสนุกได้เจ้าคะ”

“จริงของเจ้า! เรื่องนี้ข้าก็รู้...บางอย่างข้าจะละเว้นไม่เอ่ยถึงเพื่อมิให้คนภายนอกรู้ตื้นลึกหนาบางในวิธีสืบสอบและทำงานของสำนักมือปราบ รวมทั้งเรื่องที่เจ้าเป็นตัวอันตรายด้วย!” จินวั่งซู่หันมาหัวเราะหึๆ ใส่สาวน้อยที่ลอบเผาเรือนโจรจนราบ

*****************************