เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 194

จังฮูหยินมองภาพตรงหน้าอย่างปลาบปลื้มใจ นางไม่เคยนึกเลยว่าพิธี ปักปิ่นของบุตรสาวเพียงคนเดียวจะได้รับเกียรติถึงเพียงนี้ หงฮูหยินทำหน้าที่ปักปิ่นล้ำค่าที่สั่งทำอย่างประณีตให้กับชิงหลานที่รวบผมเกล้าขึ้นเรียบร้อย จากนั้นก็สวมเสื้อคลุมสีแดงทับชุดเดิมไปอีกชั้นหนึ่ง ใต้เท้าชิงเดินทางมาร่วมพิธีด้วยใบหน้าแช่มชื่น เขาจูงมือภรรยาที่เดินทางมาจากอำเภอเฉินไปยืนด้านหน้าเพื่อให้บุตรสาวกราบไหว้ จากนั้นก็ร่วมรับประทานอาหารในห้องโถงใหญ่ของจวนสกุลมู่

หงฮูหยินได้กล่าวขอบคุณมารดาของชิงหลานที่ได้อุปถัมภ์เลี้ยงดูบุตรสาวของตนเป็นอย่างดี ทั้งยังให้การศึกษาแก่นางจนเป็นที่น่าพอใจ

“ข้ากับรองแม่ทัพมู่ซาบซึ้งในความกรุณาของสกุลจังที่มีต่อบุตรสาวของพวกเรายิ่งนัก ในเมื่อท่านให้ความเมตตาเอ็นดูบุตรสาวของข้า ข้าก็สมควรตอบแทนสกุลจังให้มากกว่ายิ่งกว่า”

“ข้าเองก็ต้องขอบคุณที่ท่านให้การดูแลหลานเอ๋อร์อย่างดี ในเมื่อท่านเป็นมารดาของฟางเอ๋อร์ข้าเองก็คลายความกังวลไปได้มาก”

จังฮูหยินมองดูคุณหนูมู่หรือจังเสี่ยวลิ่งอดีตสาวใช้กำพร้าที่ครอบครัวของตนรับอุปการะเอาไว้ด้วยความปลาบปลื้มใจ

“ข้าดีใจจริงๆ ที่ฟางเอ๋อร์ได้พบกับครอบครัวที่แท้จริง ข้ากับนางอยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาโดยตลอด บัดนี้นางไม่ต้องลำบากอีกต่อไปแล้ว” จังฮูหยินยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับน้ำตาเมื่อนึกถึงตอนที่เสี่ยวลิ่งติดตามตนมาจากเมืองพยัคฆ์เหินและต้องตกระกำลำบากถูกไล่ออกจากจวนสกุลชิง กระทั่งไปอยู่อำเภอเฉินแล้วยังต้องเจอทุกข์ซ้ำซ้อนต้องช่วยนางดูแลชิงหลานนอนเจ็บป่วยอีกหลายปี

“ข้าเองก็ผิดมหันต์ คิดว่าเจ้ากับลูกไปอยู่ที่นั่นจะพ้นภัย กลับกลายเป็นทำให้พวกเจ้าทั้งสามคนต้องลำบากเสียยิ่งกว่าเดิม” ใต้เท้าชิงใบหน้าอึมครึม แม้จะได้เห็นบุตรสาวและภรรยาที่รักแต่ก็ไม่อาจพาพวกนางเข้าไปในจวนของตนในยามนี้ได้

“ใต้เท้าชิง ท่านอย่าได้คิดมากเลยเจ้าค่ะ ยามนี้ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปแล้ว ให้จังฮูหยินพักอยู่ที่จวนข้าก็มิเป็นไรเพราะข้าได้ป่าวประกาศบอกทุกคนแล้วว่าข้ากับจังฮูหยินเป็นญาติกัน หลานเอ๋อร์เองก็นับเป็นบุตรสาวอีกคนของข้า เอาไว้ท่านจัดการเรื่องในจวนของท่านเรียบร้อยแล้วค่อยพานางสองคนแม่ลูกเข้าจวนไปก็ยังไม่สายนะเจ้าคะ”

“ข้าขอบคุณรองแม่ทัพมู่กับฮูหยินอย่างจริงใจสำหรับความกรุณาใน ครั้งนี้ ข้าชิงเว่ยจะไม่ลืมเลย”

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จชิงหลานก็เชิญบิดามารดาของตนไปปรึกษาหารือกันในห้องส่วนตัว หญิงสาวได้เล่าเรื่องที่ซิวฮูหยินลักลอบเป็นชู้กับ ใต้เท้าจื้อให้บิดาได้ทราบ

“พ่อเองก็พอจะระแคะระคายมาบ้าง แต่ไม่คิดว่าเจ้าจะจับได้คาหนังคาเขาเช่นนี้ พ่อกับนางก็มิได้มีความสัมพันธ์ใดกันนับตั้งแต่แต่งงาน หากว่าพ่อมิได้พลาดพลั้งให้คนมอมเหล้าจนต้องรับผิดชอบในตัวนาง เรื่องก็คงไม่วุ่นวายมาถึงขั้นนี้”

“ท่านพี่ ข้าอดทนรอท่านมานานขนาดนี้ก็พร้อมที่จะรอต่อไป ข้าคิดเสมอว่าท่านคงไม่ทอดทิ้งเราสองแม่ลูกไปตลอดแน่ แต่ว่าท่านพ่อกับท่านแม่ของท่านไม่ชอบข้า แล้วพวกท่านจะยอมรับได้หรือ?”

ใต้เท้าชิงกอดภรรยามาอิงแอบ “ข้าจะทำให้ท่านพ่อท่านแม่ยอมรับเจ้าให้ได้ หากว่าพวกท่านได้เห็นความชั่วช้าสามานย์ของซิวซีชวนแล้วก็คงเลิกมีทิฐิกับเจ้าเสียที”

ใต้เท้าชิงรู้เรื่องที่ภรรยาและบุตรสาวถูกลอบสังหารหลายหนจากพ่อบ้านลู่ที่เดินทางมาด้วย เขาเจ็บแค้นจนอยากจะฆ่าหญิงแพศยาผู้นั้นให้ตายคามือ

“นางร้ายกาจยิ่งนัก! บีบจนข้าต้องยอมให้พวกเจ้าสองคนไปอยู่อำเภอเฉิน จากนั้นยักยอกเงินที่ข้าส่งให้พวกเจ้า ต่อมายังส่งคนไปฆ่าอีก สตรีผู้นี้ช่าง ชั่วช้านัก”

*************************