เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 238

องค์ชายสิบห้ากับท่านอ๋องเก้าเสียดายที่ไม่อาจจะจัดการกับจื้อซุ่นซีได้สำเร็จเพราะสองสามีภรรยาที่ถูกประหารก็มิได้ให้การซัดทอด ทำให้หลักฐานไม่พอจะมัดตัวใต้เท้าจื้อได้

“สัญญาหมั้นหมายน่าจะเป็นความคิดของก้งหลันจริงๆ นางเป็นคนทะเยอทะยานเมื่อตนเองไม่มีบุตรสาวจึงคิดจะยืมมือใต้เท้าจื้อดันให้จื้อต่ายวี่ขึ้นเป็นพระชายาของเจ้า”

“แต่ข้าไม่เชื่อว่าเรื่องนี้ใต้เท้าจื้อจะเป็นผู้บริสุทธิ์นะพี่เก้า ข้าว่าเขาเองแค่ทำพลาดที่มิได้ซ่อนอาลักษณ์อาวุโสผู้นั้นให้มิดชิด”

ท่านอ๋องเก้าได้แต่ส่ายพระพักตร์ เมื่อยอมสารภาพความผิดแล้ว อาลักษณ์อาวุโสผู้นั้นจึงผูกคอใต้ในคุกโดยไม่รอพระราชอาญา

“ที่ฮองเฮาบอกว่าคนของสำนักคุ้มภัยหงส์ไฟหาที่ซ่อนอาลักษณ์อาวุโสเจอเป็นเพราะมีผู้มาบอกเบาะแส คนผู้นั้นรู้ได้อย่างไรว่าเรากำลังตามหาอาลักษณ์อาวุโสในเมื่อไม่เคยออกประกาศเลยสักนิด”

พระชายาหานซู่ลี่ได้ยินพระอนุชาของพระสวามีกล่าวเช่นนั้นก็ทรงขมวดพระขนง “นั่นสินะ! ข้อนี้ข้าเองก็ลืมนึกไปเลย เห็นทีต้องให้ซือซือสืบอีกทีว่าผู้บอกเบาะแสเป็นใครกันแน่? ทั้งๆ ที่เรื่องนี้เป็นความลับ คนบอกเบาะแสก็ดูเหมือนจะจงใจให้ข่าวสารนี้ไปถึงในวังหลวงเสียด้วยสิ!”

“พี่เก้า เป็นไปได้ไหมว่าพวกมันคิดหักหลังกันเอง”

“เจ้าสงสัยว่าคนที่มาให้เบาะแสก็คือคนร้ายที่เจ้าต้องการตัวใช่หรือไม่?” องค์ชายสิบห้าทรงพยักพระพักตร์รับ “เป็นเช่นนั้น”

“ก็มีโอกาสเป็นไปได้! หากเราไม่ละเลยจุดนี้แล้วสืบย้อนกลับไปก็น่าจะหาตัวได้ไม่ยาก ต่อให้เขาไม่ใช่คนร้ายก็อาจจะเป็นคนที่อยู่ใกล้ชิดกับคนในจวนสกุลจื้อเป็นแน่ จึงได้รู้เรื่องลึกๆ เช่นนี้”

เมื่อพระสวามีวิเคราะห์ความเป็นไปได้แล้ว พระชายาหานซู่ลี่จึงเขียนสาส์นให้องครักษ์เงาของพระสวามีออกไปส่งข่าวถึงหลวนฮองเฮาในวังหลวง

“เราอย่ารอช้าเลยเพคะท่านอ๋อง ยิ่งสืบเร็วยิ่งได้เปรียบ”

หมิงเฉิงอวี่กลับมาถึงวังพยัคฆ์ขาวก็สั่งการให้กังเฉินกับกังซือเฉินไปสอบถามความคืบหน้าเกี่ยวกับใต้เท้าจาง

“คนของเรารายงานว่าก่อนหน้าที่ใต้เท้าจื้อถูกจับ ใต้เท้าจางประจำอยู่ที่สำนักมือปราบตลอดเลยพะยะค่ะ”

“อืม...แล้วคนสนิทของเขาล่ะ?”

“คนผู้นั้นออกไปข้างนอกสองสามครั้งพะยะค่ะ ไปที่เหลาสุราหงส์ขาวครั้งหนึ่งและไปเหลาสุราที่ตรอกคนโฉดสองครั้งพะยะค่ะ”

“ติดต่อผู้ใดที่น่าสงสัยบ้าง?”

“มีจอมยุทธ์ผู้หนึ่งที่มาพบเขาในเหลาสุราตรอกคนโฉด คนผู้นี้ดูเหมือนจะเคยทำงานที่สำนักคุ้มภัยหงส์ไฟพะยะค่ะ”

องค์ชายนิ่งไปครู่หนึ่ง “คนผู้นี้ล่ะที่น่าสนใจ เจ้าไปสืบเรื่องจอมยุทธ์ผู้นี้มาให้ข้าที”

“พะยะค่ะ”

การคาดการณ์ของท่านอ๋องเก้าดูจะเป็นผล ไม่ถึงสองวันคนของ หลวนฮองเฮาก็นำสาส์นมาส่งให้พระชายาหานซู่ลี่

“ท่านอ๋องเพคะ ซือซือแจ้งข่าวหม่อมฉันมาแล้ว”

“ยามนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”

“พวกมือปราบกำลังเข้าไปช่วยเหลือพะยะค่ะ”

หมิงเฉิงอวี่รีบหยิบกระบี่ทิวาที่วางอยู่ข้างๆ ชวนท่านอ๋องเก้าให้ออกไปดูด้วยกัน คนทั้งสองควบม้าตามหลังกังเฉินกับกังซือเฉินที่ทำหน้าที่นำทาง สะพานปันเยว่เป็นหนึ่งในสะพานแห่งหนึ่งในเมืองหลวง อยู่ในระยะกึ่งกลางระหว่างสะพานไท่หยางที่อยู่ใกล้วังหลวงกับสะพานเยว่เหลี่ยงที่อยู่ทิศใต้

ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงต่อสู้ของคนจำนวนมากดังกึกก้อง องค์ชายสิบห้ากับท่านอ๋องเก้าทรงตกตะลึงเพราะคนร้ายในชุดดำเกือบครึ่งร้อยกำลังรุมล้อมใต้เท้าจางกับลูกน้องเอาไว้ รถม้าคันใหญ่ของจวนสกุลจางจอดอยู่ริมถนนฝั่งแม่น้ำ ไม่ห่างจากที่เกิดเหตุนัก เหล่ามือปราบกำลังมาวิ่งมาสมทบ ทว่าก็มีหลายรายได้รับบาดเจ็บถูกลากออกมาจากบริเวณที่กำลังต่อสู้ หลายรายถูกฆ่าตายนอนอยู่ตามพื้น

“ช่วยใต้เท้าจางเร็วเข้า!” หมิงเฉิงอวี่ทรงสั่งการ เหล่าองครักษ์และ มือปราบที่ติดตามพระองค์มาจึงรีบบุกเข้าไปในทันที

ทันทีที่องค์ชายปรากฏพระองค์ เหล่าคนร้ายที่ซุ่มอยู่โดยรอบกว่าห้าสิบคนก็โผล่กันเข้ามาพรึ่บ! ซ้ำยังมีพลแม่นธนูโผล่ออกมาจากกำแพงเรือนที่อยู่ข้างถนนอีกด้วย

“พี่เก้า ระวังข้างหลัง!” หมิงเฉิงอวี่สังเกตเห็นคนกลุ่มนั้นกำลังน้าวคันเกาทัณฑ์ก็รีบร้องเตือนพี่ชาย

“กับดัก! รีบออกจากบริเวณนี้เร็วเข้า!” ท่านอ๋องเก้ารีบตะโกนเตือนน้องชาย

จำนวนของมือปราบและองครักษ์ที่ติดตามมานั้นมองเห็นก็พอจะรู้ว่าน้อยกว่ากลุ่มคนร้ายอยู่พอมาก

**************************

ไรท์แนะนำ....อีบุ๊กทุกเล่มวางจำหน่ายทาง mebmarket.com ค่ะ