เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 240

ฝีมือของสิบหกกระบี่ชวนหวั่นใจมิใช่น้อย เหล่าลู่ที่เคยกำจัดมือสังหารจำนวนมากยังรู้สึกหนักใจ จังหวะหนึ่งที่ถอยหลังไปชนกับภรรยาเขาจึงเตือนให้นางระวัง

“ฝีมือของพวกมันร้ายกาจยิ่งนัก! น่าจะพอๆ กับองครักษ์เสื้อแพรเลยล่ะ”

“พวกมันมาเยอะเกินไปท่านพี่!”

หัวหน้าของสิบหกกระบี่จ้องหาจังหวะที่คนของตนโหมเข้าไปรุมองค์ชายกับชิงหลานในครั้งเดียว กระโดดลอยตัวเหนือกลุ่มคนทั้งหมด พุ่งเข้าด้านหลัง

“อ๊าก!”

“องค์ชาย!”

กระบี่ของมันเสียบพลาดจากที่มันประมาณไว้เพราะหมิงเฉิงอวี่เบี่ยงร่างหลบเสียงที่แหวกอากาศมาจากด้านหลังได้ทันท่วงที กอปรกับเหล่าลู่ที่ลอยตัวตามมาดึงข้อเท้าของมันไว้ กระบี่ของหัวหน้ากลุ่มโจรจึงเสียบเข้าที่ด้านหลังองค์ชายได้ไม่ลึกนัก

หมิงเฉิงอวี่รู้สึกร้าวไปทั้งแขน ความเจ็บปวดทำให้มือขวาที่ถือกระบี่สั่นระริกจนถึงปักอาวุธลงพื้นเพื่อทรงตัว ชิงหลานพุ่งเข้าไปประคองร่างพระองค์ไว้ นางเดือดดาลสุดขีดที่เห็นชายคนรักได้รับบาดเจ็บ

กังเฉินตรงเข้าประคององค์ชายจากด้านหลัง

“องค์ชาย! ทางนี้พะยะค่ะ”

หมิงเฉิงอวี่สุดจะฝืน ชิงหลานใช้กระบี่ราตรีตวัดเอาสิบหกกระบี่ทั้งห้าคนที่พุ่งเข้ามากระเจิดกระเจิง

“กังเฉินเจ้า...อารักขาองค์ชาย! ข้าจะจัดการพวกมันเอง!” นางเห็นอาการของหมิงเฉิงอวี่แล้วก็รู้สึกร้อนใจ แม้คนของทั้งสองฝ่ายจะมีบาดเจ็บล้มตายไปบ้าง แต่สิบหกกระบี่ยังเหลือคนอยู่มาก

“องค์ชาย! ส่งกระบี่ทิวามาให้หม่อมฉันเถอะเพคะ!” ชิงหลานยื่นมือออกไปจับด้ามกระบี่ที่อยู่ในพระหัตถ์องค์ชายสิบห้า

มือซ้ายของนางถือกระบี่ทิวา มือขวาของนางถือกระบี่ราตรี สาวน้อยยกกระบี่ทั้งสองขึ้นประสานกันเหนือศีรษะ สายฟ้าแลบแปลบปลาบขึ้นรอบทิศโดยไม่มีเค้าเมฆฝนปรากฏเลยสักนิด ชิงหลานรู้สึกถึงกระแสลมปราณทั้งสองสายที่พล่านไปทั่วร่างกาย พลันร่างกายนางกระตุกเมื่อมีสายฟ้าหลายสายพุ่งเข้ามาสู่ปลายกระบี่ทั้งสองอย่างต่อเนื่อง

“หลานเอ๋อร์!” เสียงขององค์ชายตะโกนด้วยความตกใจ

พลังจากสายฟ้าฟื้นพลังแฝงในกระบี่จนเกิดประกายแสงแปลบปลาบ ปราณในร่างกายนางซึมซับสิ่งที่พุ่งผ่านมาจากอุ้งมือทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว ร่างกายของนางแยกออกเป็นสองร่างในทันที สตรีทั้งสองดูเผินๆ เหมือนกันอย่างมากทว่ามีเพียงใบหน้าที่แตกต่างกัน

“หัวหน้า! นางเป็นปีศาจแยกร่างได้ด้วย!”

เจ้าคนที่ถูกเรียกว่าหัวหน้าสะบัดตัวออกจากการต่อสู้กับเหล่าลู่ได้แล้วรีบหันมากระโจนใส่ชิงหลานในทันที

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

นางตวัดกระบี่รับด้วยท่าทางดุดันจนคนผู้นั้นไม่อาจต้านทาน

“ถอยก่อน! แยกกันไปยังที่นัดหมาย!”

สิ้นคำสั่งการพวกมันก็แยกย้ายหนีกันไปคนละทิศละทาง หัวหน้ามือปราบหน่วยที่สองซึ่งนำกำลังพลมาช่วยต้านภัยในครั้งนี้จึงร้องสั่งให้ตามคนร้ายเช่นกัน

“อย่าให้หนี! ตามจับมาให้ได้!”

ชิงหลานหันไปแทงคนร้ายคนสุดท้ายที่กำลังคิดจะถอยหนี แล้วกระโจนตามไปฟันด้านหลังของสิบหกกระบี่อีกสองคนจนสะดุ้ง

“อ๊าก!” พวกมันร้องออกมาพร้อมกัน ทว่าไม่อาจจะหันกลับมามองนางได้ ต้องรีบเร่งหนีเอาชีวิตรอด

“คุณหนู! ไม่ต้องตาม!” เหล่าลู่ตะโกนเรียก ร่างทั้งสองของนางจึงหันกลับมาพร้อมกัน พวกนางหันไปมองรอบๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีคนร้ายเหลือแล้วจึงประสานกระบี่อีกครั้งร่างทั้งสองจึงรวมเป็นหนึ่งเดียว

หมิงเฉิงอวี่ตะลึงมองดูชิงหลานสองคนที่รวมตัวกันอีกครั้ง เขารู้สึกคุ้นหน้าของสตรีอีกคนที่แยกออกมาจากคนรักของเขายิ่งนัก ทว่ากลับนึกไม่ออกว่าเคยเห็นคนผู้นั้นที่ใด?

‘ไม่สิ! นี่มิใช่ชิงหลานสองคน คนที่แยกร่างออกมาจากนางนั้นคือผู้ใดกัน?’

**************************