เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 248

จื้อซุ่นซีที่ร้องครวญครางอยู่พื้นด้วยความทรมาน หัวหน้ามือปราบโหยวหยิบเอาขวดยาพิษเก็บไว้ในสาบเสื้อ คลี่ห่อกระดาษออกหยิบยาลูกกลอนเม็ดเล็กๆ หยิบหนึ่งเม็ดใส่ไปในปากของใต้เท้าจื้อ ไม่นานนักขุนนางวัยกลางคนก็เริ่มกระพริบตาได้ ทว่าดวงตาของเขายังคงแดงก่ำ เส้นเลือดฝอยปูดโปนอยู่ในตา

“เรียกหมอมาดูอาการพวกเขาเร็วเข้า!”

ท่านหมอถูกตามตัวจากโรงหมอทั้งสองแห่งที่อยู่ไม่ไกลจากจวนสกุลซิวเท่าใดนัก หมอจวงตรวจและทำแผลที่ศีรษะให้กับซิวซีชวนแล้วก็จัดเทียบยาให้นางกินบำรุงร่างกายก่อนจะกลับไป ส่วนหมออีกคนก็ช่วยทำแผลให้กับจื้อซุ่นซี

หัวหน้ามือปราบโหยวให้มือปราบเก็บหลักฐานคือมีดสั้นที่หล่นอยู่ในที่เกิดเหตุและจับกุมตัวชิงหลวนซานกับเจียวมี่ไปขังไว้ยังคุกกองปราบ

“ข้าผิดอันใดเล่า? เหตุใดเจ้าไม่จับแค่คุณชายใหญ่? เขาเป็นคนแทง ใต้เท้าจื้อนะ”

“เจ้าเองก็เกี่ยวข้องกับการว่าจ้างมือสังหารหลายครั้งนี่ ข้าได้ยินเจ้าพูดออกมาเองเต็มสองหู”

สีหน้าของเจียวมี่ตกอกตกใจ “พวกเจ้า! พวกเจ้ามาสอดแนมเรื่องในจวนนี้หรือ?”

“ใช่! ตั้งแต่เจ้าพาใต้เท้าจื้อเข้ามาในห้องนอน สายสืบของข้าเห็นคุณชายใหญ่กับซิวฮูหยินมาแอบดูพวกเจ้าก็คาดเอาไว้แล้วว่าจะเกิดเรื่อง ข้ากับสายสืบจึงมาแอบฟังการทะเลาะเบาะแว้งของพวกเจ้าและอีกด้านหนึ่งก็ให้หัวหน้าโหยวขอเข้ามาตรวจค้นจากด้านหน้า เจียวมี่! เป็นเจ้านี่เองที่สมรู้ร่วมคิดกับ ซิวฮูหยินส่งคนไปลอบสังหารจังฮูหยินกับคุณหนูชิงที่อำเภอเฉิน” จั๋วเหรินหาวแสยะยิ้ม ในที่สุดเขาก็สามารถหาตัวคนบงการมุ่งร้ายต่อศิษย์น้องได้สำเร็จ

เมื่อให้คนลากตัวเจียวมี่ไปสอบสวนยังสำนักมือปราบ นางก็ยังปากหนัก จั๋วเหรินหาวจึงให้คนไปกราบทูลองค์ชาย จงเหยียนขันอาสารับตัวนางไปสอบสวนที่สำนักองครักษ์เสื้อแพร แค่ถูกใช้เครื่องทารุณไปสองสามอย่าง เจียวมี่ก็ร้องโหยหวนยอมสารภาพแต่โดยดี

จั๋วเหรินหาวเข้าไปรอในห้องโถงของสำนักองครักษ์เสื้อแพร ไม่นานนัก จงเหยียนก็เรียกเขาเข้าไปฟังคำสารภาพ มือปราบหนุ่มจึงพบว่าซิวฮูหยินส่งคนไปลอบสังหารสองแม่ลูกนับสิบครั้ง แต่มีเพียงสองครั้งที่มือปราบอำเภอเฉินจับกุมคนร้ายได้

“ข้ากับนายหญิงก็ไม่รู้เช่นกันว่ามือสังหารพวกนั้นหายไปไหน? ใต้เท้าจื้อก็ส่งคนไปตาม แต่ก็หาพวกเขาไม่พบ”

จั๋วเหรินหาวรู้ได้ในทันทีว่า...นั่นคือฝีมือของเหล่าลู่!

ชิงหลานกับจินวั่งซู่ได้ข่าวก็รีบรุดมาหาหัวหน้าโหยวกับมือปราบจั๋วที่สำนักมือปราบเพื่อสอบถามเรื่องราวที่เกิดในสกุลซิว

“ใต้เท้าจื้อถูกนำตัวกลับไปรักษาที่จวนแล้ว ซิวฮูหยินถูกกล่าวหาว่าเป็น ผู้บงการจ้างมือสังหารเพื่อฆ่าเจ้ากับมารดา นางเพิ่งถูกนำมาขังคุกห้องตรงข้ามกับชิงหลวนซาน”

หัวหน้ามือปราบโหยวเดินทางเข้าไปจวนสกุลชิงเพื่อเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยตนเอง เจ้ากรมกลาโหมชิงถึงกับหน้าเสียหันไปมองบิดากับมารดาที่นั่งอยู่ไม่ไกลนัก

“ชิงหลวนซานไม่ใช่ลูกชายของข้าจริงหรือ?”

“ขอรับ! เจียวมี่ยืนยันแล้วว่าเป็นลูกของใต้เท้าจื้อกับซิวฮูหยิน พวกเขามีความสัมพันธ์กันก่อนที่จะแต่งงานกับท่านขอรับ!”

ใต้เท้าชิงใบหน้าซีดเผือด “แผนของนางทั้งนั้น! ข้าไม่เคยไว้ใจนางเลย ไม่เคยคิดว่านางเป็นภรรยาของข้าด้วย ที่ผ่านมาข้าเข้าใจว่าชิงหลวนซานแม้จะเกิดจากความเมาแต่เขาก็คือลูกชายของข้า...ที่ไหนได้กลายเป็นลูกของคนอื่น”

หัวหน้ามือปราบโหยวมองเจ้าของจวนทั้งสามด้วยความเห็นใจ ฮูหยิน ผู้เฒ่าไช่จิวฝูเองก็นั่งตกตะลึงจนท่านผู้เฒ่าชิงหานเจี้ยผู้เป็นสามีต้องเอื้อมมากุมมือนางเพื่อปลอบใจ

“ที่แท้! ที่เว่ยเว่ยเจ็บปางตายก็เป็นฝีมือของเจ้า!”

“หากใช่แล้วท่านจะทำอะไรข้า? ข้าส่งคนตามนางสองแม่ลูกไปจนถึงบ้านเดิมแล้วให้วางยานางก่อนจะได้ไม่มีเสียง จากนั้นค่อยผลักทิ้งลงบ่อน้ำ คนของข้าพลาดเองที่ไม่ดูว่าในบ่อนั้นมันไม่มีน้ำ และดันมีคนไปพบนางเข้าจึงได้ช่วยชีวิตมาได้ ส่วนเสี่ยวเสี้ยวข้าเองก็หาโอกาสจะกำจัดอยู่หลายที น่าเสียดายที่ท่านมาพบเห็นเสียก่อน”

เจ้ากรมกลาโหมนึกถึงวันที่ตนเดินไปพบซิวฮูหยินกำลังจะเอาขนมให้ชิงเสี้ยวบุตรชายคนที่สามหลายครั้ง แต่เขาเห็นเข้าจึงห้ามไว้และสอนมิให้บุตรชายรับประทานสิ่งที่ได้จากซิวซีชวน

“บัดซบ! เจ้าคิดจะวางยาเขาใช่หรือไม่?”

“ฮ่าๆ ฮ่าๆ ท่านเพิ่งนึกออกหรือไร? น่าเสียดาย....ต่อมาข้าก็แอบเอาขนมใส่ยาพิษให้เขาอีก แต่เขากลับถือกลับไปที่เรือนพักและคงไม่ได้กินมัน จึงได้รอดปลอดภัย เสี่ยวเสี้ยวผู้นี้ช่างดวงแข็งนัก!”

นิ้วของใต้เท้าชิงที่ชี้ไปยังสตรีที่ลอยหน้าลอยตาอยู่หลังกรงขังสั่นระริก

“คนอย่างเจ้า! สมควรถูกประหารแล้ว! ข้าจะกราบทูลทุกสิ่งให้ฮ่องเต้ทรงทราบ คนชั่วช้าอย่างเจ้าไม่ควรได้รับความเมตตา!”

ซิวซีชวนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง น้ำตาของนางไหลออกทางหางตา

************************