เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 128

“ฟู่...ฮาฮ่าฮ่า”

แอนนาหัวเราะอย่างหยุดไม่ได้

เฮนรี่ยิ้มอย่างเย็นชา เขาหันหน้าและจ้องไปที่แจสเปอร์ ราวกับว่าพยายามทำให้แน่ใจว่าแจสเปอร์จริงจังกับมันมากแค่ไหน

“ไม่จำเป็นต้องจ้องฉันหรอก ฉันบอกนายได้เลยว่าฉันกำลังจริงจังอยู่”

แจสเปอร์ยักไหล่และพูดว่า “ฉันรู้ว่านายไม่เต็มใจนัก เพราะนายเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งที่ชินกับการเป็นอิสระ และตอนนี้ดันถูกเทียบกับใครบางคนที่อายุน้อยกว่าแค่ไม่กี่ปี นายคงจะรู้สึกอับอายไม่มากก็น้อย”

“เหมือนกับว่า ฉันอยู่ในตำแหน่งที่เหนือกว่าอยู่แล้ว มันคงแปลกไม่น้อยเลยแหละถ้าฉันมีนักเรียนที่อายุมากกว่ามานั่งเรียนน่ะ”

“เพราะงั้น ถ้านายเกลี้ยกล่อมพ่อและปู่ของนายได้ ฉันจะรู้สึกยินดีอย่างมากที่จะไม่ต้องทำธุระอันนี้”

ขณะที่เฮนรี่ฟังแจสเปอร์ เขารู้ดีกว่าเขาหมายความว่าอะไร

“แล้วถ้าเกิดนายใช้พ่อและคนอื่น ๆ มาเกลี้ยกล่อมฉันล่ะ? เฮนรี่กล่าวด้วยสีหน้าบึ้งตึง

“เราไม่ได้พยายามเกลี้ยกล่อมนาย เราแค่ต้องการให้นายรู้ว่าตอนนี้นายไม่สามารถขัดขืนได้หรือมีทางเลือกอื่น นายทำได้แค่เชื่อฟังฉัน” แจสเปอร์กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อน

“อย่าแม้แต่จะคิดว่าฉันต้องการดูแลนาย ฉันไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนั้น แต่เพราะว่ามิสเตอร์ลอว์และผู้อาวุโสลอว์ขอร้องมา ฉันจึงคิดที่จะหาทางเปลี่ยนเปลงนาย ทำให้นายหยุดเป็นคนตัวปัญหา อย่างน้อยอ่ะนะ”

“แกกำลังเรียกใครว่าตัวปัญหา!?”

เฮนรี่ยืนขึ้นทันที และโวยวายขณะที่จ้องไปที่แจสเปอร์

“แก” แจสเปอร์วางแก้วไวน์ลง มองไปที่เฮนรี่ และหัวเราะขึ้น “ทำไมเหรอ? นายอยากชกฉันงั้นเหรอ?”

“แกคิดว่าฉันไม่กล้าพอที่จะแตะต้องนายเพียงแค่ว่าพ่อและปู่อยู่ข้างแกงั้นสิ?” เฮนรี่กล่าวอย่างเยือกเย็น

ในตอนนี้ แอนนายืนขึ้นและขมวดคิ้วใส่เฮนรี่ “นี่พี่กำลังจะทำอะไร?”

เฮนรี่รู้สึกโกรธมากและหัวเราะออกมาเสียงดัง “เธอคิดจริง ๆ เหรอ ว่าฉันจะชกมัน น้องพี่? เธอไม่ห่วงว่าฉันจะถูกต่อยแทนบ้างเหรอ?

“ถ้าพี่ถูกต่อย นั่นก็เพราะพี่สมควรแล้ว” หลังจากกล่าวแบบนั้น แอนนาเดินไปยังระเบียงของห้องสวีท

หลังจากแอนนาออกไป แจสเปอร์พูดกับเฮนรี่อย่างไม่ตั้งใจว่า “นายต้องไม่มีความสุขกับเรื่องนี้แน่ ฉันไม่ได้ทำให้นายพอใจเช่นกัน นี่คือข้อตกลง นายไม่มีทางเลือกนอกจากเชื่อฟังฉันในตอนนี้”

“อย่าเพิ่งรีบพูดอะไรตอนนี้ ถ้าฉันโทรหาพ่อของนายหรือแม้แต่ผู้อาวุโสลอว์ตอนนี้และบอกเขาเรื่องมารยาทของนาย นายคิดว่าพวกเขาจะว่าฉันรีบเกินไปหรือพวกเขาจะคิดว่านายเป็นนายน้อยไม่เอาไหนหรือเปล่า?

เฮนรี่รู้สึกห่อเหี่ยวและคร่ำครวญ “เพราะงั้น แกจะไม่ปล่อยฉันไปใช่ไหม ห๊า?”

แจสเปอร์ยืดเส้นยืดสายและพูดว่า “ฉันอยากให้นายเข้าใจไว้อย่างหนึ่ง นายจะไม่เหลืออะไรเลยถ้าออกจากตระกูลลอว์ สำหรับฉันแล้ว ฉันก็เหมือนหมาป่าเดียวดาย เพราะงั้นใครในโลกนี้ก็หยุดฉันไม่ได้”

“ยกตัวอย่างนะ ถ้าตระกูลลอว์ยกเลิกบัตรเครดิตของนายในวันพรุ่งนี้ หลังจากนั้น แม้แต่เรื่องง่าย ๆ เช่น การจ่ายค่าน้ำมันก็จะเป็นปัญหาสำหรับนาย ในทางตรงกันข้าม ฉันหาเงินของฉันได้เอง เพราะงั้นใครก็ไม่สามารถหยุดฉันให้ทำอะไรได้”